Parafia św. Anny w Łunnej
_-_panoramio.jpg) kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
зав. Школьны, 7, в. Лунна |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| diecezja | |
| Dekanat | |
| kościół | |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
26 lipca |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°27′19,3″N 24°15′42,0″E/53,455361 24,261667
| |
Parafia św. Anny w Łunnej – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Mosty, na Białorusi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół w Łunnej ufundowała w 1546 królowa Polski Bona Sforza. Obecną świątynię zbudowano w 1782 kosztem króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Została ona poświęcona w 1785. W 1895 księżna Maria Drucka-Lubecka rekonstruowała ją. W XIX w. powstały kaplice w Czerlonie i Jabłonowie, a w międzywojniu kaplica cmentarna pw. św. Rocha.
Parafia św. Anny w Łunnej do 1991 należała do diecezji wileńskiej. Przynależność dekanalna zmieniała się: w XVIII w. wchodziła w skład dekanatu wołkowyskiego, w XIX w. przypisano ją do dekanatu grodzieńskiego, a w 1920 Łunna została stolicą dekanatu Łunna. W II Rzeczypospolitej parafia liczyła ponad 2000 wiernych. W czasach komunizmu parafia funkcjonowała.
Na cmentarzu w Łunnej znajduje się grób rodziny Kamieńskich, w tym zmarłego w 1896 r. Jana Kamieńskiego, właściciela majątku Miniewicze. Był on pierwowzorem Andrzeja Korczyńskiego z powieści Elizy Orzeszkowej "Nad Niemnem"[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland, 121. Łunna. Nagrobek rodziny Kamieńskich. Stan z 2010 r. [online], 31 października 2010 [dostęp 2020-05-04].
- ↑ Komu potrzebne białoruskie dziedzictwo Elizy Orzeszkowej? [online] [dostęp 2020-05-04] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kościół św. Anny we wsi Łunna. Słowo Życia. [dostęp 2019-11-07]. (pol.).
- Лунна — парафія Св. Ганны. catholic.by. [dostęp 2019-11-07]. (biał.).