Przejdź do zawartości

Parafia św. Michała Archanioła w Łużkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Michała Archanioła w Łużkach
Парафія Св. Арханёла Міхала y Лужках
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Siedziba

Łużki

Adres

ul. Kościelna 40a, Łużki

Data powołania

1741 (1840)

Data zamknięcia

1832 (1833),

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

witebska

Dekanat

Szarkowszczyzna

Kościół

św. Michała Archanioła w Łużkach

Administrator

Ks. Michał Tatarenko

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Wspomnienie liturgiczne

29 września

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Michała Archanioła w Łużkach”
Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Michała Archanioła w Łużkach”
Ziemia55°21′04,5″N 27°52′40,5″E/55,351250 27,877917

Parafia św. Michała Archanioła w Łużkach (biał. Парафія Св. Арханёла Міхала y Лужках) – parafia rzymskokatolicka w Łużkach. Należy do dekanatu szarkowszczyńskiego diecezji witebskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

24 sierpnia 1741 roku właściciel majątku Łużki, kasztelan połocki Walerian Żaba ufundował kościół i klasztor dla Zgromadzenia Księży Szkół Pobożnych – Pijarów. Ofiarował on plac pod klasztor i kolegium (na jego cześć zwane Waleriańskim), park oraz folwark Wiśnik, ufundował również szkołę (działała od 1744 r.). Jego żona ofiarowała kolegium 1000 złotych. Kościół został wybudowany z cegły w latach 1744–1756. W 1772 r. w klasztorze pijarów p.w. św. Michała mieszkało 7 zakonników. W 1799 r. w szkole uczyło się 130 uczniów. Do 1798 r. parafia leżała w diecezji wileńskiej, następnie w diecezji mińskiej. W 1804 r. w klasztorze mieszkało 8 kapłanów i 1 brat zakonny, a w 1829 r. 7 kapłanów i 3 kleryków.

W 1832 r. majątek ziemski pijarów, jako fundusz kolegium wynosił 13 wsi z 330 mieszkańcami. Wśród wykładowców kolegium byli profesorowie Uniwersytetu Wileńskiego: K. Pasławski, Adam Powstański. W 1832 r. (wg innych źródeł w 1833 r.), po upadku powstania listopadowego, zamknięto kolegium z 6 klasową szkołą, skasowano klasztor i wygnano zakonników. Ok. 1835 r. kościół był opuszczony. W 1840 r. erygowano parafię przy kościele „popijarskim”. W 1842 r. znajdowała się w dekanacie dziśnieńskim. W 1843 r. kościół przebudowano na świątynię prawosławną, a klasztor zniszczono. Od 1849 r. parafia należała do diecezji wileńskiej. 8 września 1851 r. kościół poświęcił biskup wileński ks. Wacław Żyliński (wg tablicy znajdującej się w kościele). W 1892 r. parafia posiadała kaplice w Łużkach, Porzeczu i Ulinie.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, świątynia wróciła w ręce katolików. W 1938 r. parafia znajdowała się w dekanacie głębockim archidiecezji wileńskiej. Posiadała filię w Dworonowie (p.w. bł. Andrzeja Boboli) i kaplicę w Porzeczu. 3 lipca 1942 r. Niemcy aresztowali proboszcza ks. Adama Masiulanisa i rozstrzelali dzień później w lesie Borek w pobliżu Berezwecza. W 1949 r. kościół zamknięto, a w 1950 r. aresztowano proboszcza ks. Antoniego Zierałko OFMConv. Powrócił on do parafii w 1956 r., jednak dwa lata później wyjechał do Polski. W budynku kościoła przechowywano nawozy sztuczne. W 1988 r. świątynię zwrócono katolikom i po odnowieniu ponownie otwarto w 1990 r. W latach 1989–1991 parafia leżała w diecezji mińskiej, następnie w archidiecezji mińsko-mohylewskiej i od 1999 r. w diecezji witebskiej.

Zasięg parafii

[edytuj | edytuj kod]

Do parafii w 2004 roku należeli wierni z następujących miejscowości: Łużki, Dubówka, Zielesinki, Dwornowo, Ilina I, Ilina II, Spikałowszczyzna, Stomino, Strzelcowo, Osinówka, Kozaczki, Podlipki, Wasilewo, Łamaczyno, Putranino, Klinowoje, Wieracieje I, Wieracieje II, Łuczajka, Rubaszki, Izabelino, Fabianowo, Porzecze, Łapunowo, Bliźnica i Ochwatka.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Liczba katolików, wiernych parafii, w poszczególnych latach.

Proboszczowie parafii

[edytuj | edytuj kod]
imię i nazwisko daty urzędowania
o. Remigiusz Ulenicki SP 1803 – 1804
o. Wojciech Skibiński SP 1842 – 1843
o. Dominik Drobiszewicz OP 1859 – 1872
ks. Adam Jakubowski 1891 – 1892
ks. Albin Jaroszewicz 1914 – 1927
ks. Stefan Ostaniszewski 1924 – 1936
ks. Nikodem Masłowski 1938
ks. Czesław Kulikowski 1939
ks. Adam Masiulanis 1939 – 1942
o. Antoni Zierałko OFMConv. 1948 – 1950

1956 – 1958

ks. Lucjan Pawlik MIC 1990
ks. Jan Wojtkowski MIC 1995 – 1999
ks. Marian Grobelski 2004 – 2007
ks. Michał Tatarenko (administrator)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]