Parkia wspaniała
Wygląd
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
parkia wspaniała |
| Nazwa systematyczna | |
| Parkia speciosa Hassl. Flora 25(2, Beibl.):55. 1842 | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |

Parkia wspaniała (Parkia speciosa) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych i podrodziny mimozowych. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej (Tajlandia, Indonezja, Malezja)[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Drzewo osiągające do 30 m wysokości, o szerokiej koronie.
- Liście
- Podwójnie pierzaste, o długości do 36 cm. Składają się z około 60 podługowatych listków drugiego rzędu.
- Kwiaty
- Gruszkowate kwiatostany zwisające na długich, rozgałęziających się szypułach. Kwiaty żółtawe. Zapylane są przez nietoperze.
- Owoce
- Płaskie zielone strąki długości do 45 cm, po kilka na jednej szypule, często skręcające się. Nasiona o wielkości 25 mm dobrze widoczne z zewnątrz.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]W krajach Azji Południowo-Wschodniej uprawiana, nasiona o silnym zapachu i smaku czosnku wykorzystywane są w kuchniach tego regionu. Spożywane są także młode liście. Lokalne nazwy: malajski/indonezyjski – petai, tajski – สะตอ sato. Nasiona są bogate w błonnik, naturalne cukry, żelazo, potas i witaminę B6[5] oraz antyoksydanty[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
- ↑ Parkia speciosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
- ↑ Parkia Speciosa: (Smelly Beans) Uses - by Maya Vokes-Didier - Helium. [dostęp 2011-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-11)].
- ↑ ScholarBank@NUS: Terms of Use
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Identyfikatory zewnętrzne (takson):