Przejdź do zawartości

Pavle Jurišić Šturm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pavle Jurišić Šturm
Paul Sturm
Ilustracja
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1848
Görlitz

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1922
Belgrad

Przebieg służby
Lata służby

1876–1921

Siły zbrojne

Armia Pruska
Królewskie Wojska Serbskie
Królewskie Wojska Jugosłowiańskie

Główne wojny i bitwy

wojna francusko-pruska,
wojny bałkańskie,
I wojna światowa

Odznaczenia
Oficer Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego (Serbia) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Jerzego Czarnego (Serbia) Wielki Oficer Orderu Orła Białego (Serbia) Order Krzyża Takowy II klasy (Serbia) Order Krzyża Takowy III klasy (Serbia) Order Miłosza Wielkiego (Serbia) Złoty Medal Waleczności (Królestwa Serbii) Srebrny Medal Waleczności (Królestwa Serbii) Krzyż Pamiątkowy za Wojnę o Wyzwolenie i Zjednoczenie 1914–1918 Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Order Kwiatów Paulowni (Japonia) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Zbawiciela (Grecja) Order Osmana (Imperium Osmańskie) Order Medżydów (Imperium Osmańskie) Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Komandor Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Pavle Jurišić Šturm (właściwie Paul Sturm, ur. 22 sierpnia 1848 w Görlitz, zm. 14 stycznia 1922 w Belgradzie) – serbski generał pochodzenia łużyckiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W szeregach armii pruskiej walczył przeciwko Francji w wojnie 1870–1871. Do wojska serbskiego wstąpił jako ochotnik po wybuchu wojny serbsko-tureckiej (1876–1878 r.). W czasie I wojny bałkańskiej (1912 r.) dowodził Drińską Dywizją. W wyniku odniesionego zwycięstwa nad wojskami tureckimi w bitwie pod Kumanowem został awansowany na generała. Podczas II wojny bałkańskiej dowodził Dunajską Dywizją. W 1914 r. objął dowództwo nad 3 Armią. Na jej czele powstrzymywał ataki austro-węgierskie na Drinie, pozwalając armii serbskiej na skoncentrowanie sił. Ze swoimi oddziałami walczył w bitwie na górze Cer (pierwsze zwycięstwo Ententy w I wojnie światowej) oraz bitwie nad Kolubarą (w jej wyniku wojska austro-węgierskie wycofały się z Serbii). W 1915 r. nastąpiła wspólna ofensywa Austro-Węgier, Niemiec i Bułgarii na Serbię, która doprowadziła do jej załamania. Armia serbska wycofała się z kraju i przy pomocy sojuszników została przewieziona na grecką wyspę Korfu. Po reorganizacji wojsko serbskie zostało przerzucone do Grecji, gdzie obsadziło część nowo powstałego frontu. W 1916 r. 3 Armia została rozwiązana, a jej oddziały posłużyły do uzupełnienia strat armii 1 i 2.

W latach 1908–1917 piastował stanowisko I Adiutanta Króla.