Paweł Chomicz
| Sługa Boży | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1893 |
| Data i miejsce śmierci |
10 września 1942 |
| P.o. administratura apostolskiego Leningradu | |
| Okres sprawowania |
1941–10 września 1942 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1916 |
Paweł Chomicz (ros. Павел Семенович Хомич, Pawieł Siemionowicz Chomicz; biał. Павал Хоміч, Pawał Chomicz[1][2]; ur. 5 października?/17 października 1893 w Wołkowysku, zm. 10 września 1942 w Leningradzie) – ksiądz rzymskokatolicki pełniący, po wyjeździe ks. Michela Florenta, obowiązki apostolskiego administratora Leningradu, nowomęczennik, Sługa Boży.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego w rodzinie prawosławnej. Jego ojciec, Siemion Chomicz, był przysięgłym księgowym powiatowego urzędu skarbowego. 22 października 1905 roku Paweł Chomicz wraz z rodzicami przeszedł na katolicyzm obrządku łacińskiego, co zapewne wiązało się z edyktem tolerancyjnym wydanym w efekcie rewolucji 1905 roku oraz z przynależnością przodków do Kościoła greckounickiego[3][a].
Ukończył Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne w Piotrogrodzie i przyjął święcenia kapłańskie w 1916 roku. Następnie rozpoczął studia na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Piotrogrodzie oraz pracę w piotrogrodzkich parafiach. Rewolucja 1917 roku spowodowała przerwanie studiów. W 1918 roku pracował jako duszpasterz przy kaplicy św. Józefa w Wyricy, zaś dwa lata później był proboszczem kościoła Przenajświętszej Trójcy w Pskowie[3]. W późniejszych latach pełnił funkcję proboszcza w różnych parafiach Piotrogrodu (Leningradu) (m.in. św. Kazimierza) i obwodu piotrogrodzkiego (leningradzkiego). Z polecenia biskupa Antoniego Maleckiego był też przełożonym wszystkich wspólnot tercjarzy zakonu św. Franciszka w Rosji[3].
Został aresztowany w 1926 roku w Leningradzie i osadzony na 10 lat w łagrze na Wyspach Sołowieckich (Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia (SŁON)), gdzie był jednym z organizatorów łagrowego życia religijnego[4]. Następnie przebywał w Kostromie, Kałudze i na Syberii[3]. W 1939 roku powrócił do Leningradu, gdzie kontynuował działalność religijną, m.in. odprawiając w mieszkaniach tajne msze św.
Po wyjeździe ks. Michela Florenta w 1941 roku przejął obowiązki apostolskiego administratora Leningradu. Został aresztowany w 1942 roku (w okresie blokady Leningradu) i skazany na śmierć. Rozstrzelany 10 września 1942 r. w Leningradzie[3][4][5].
W 2003 roku rozpoczął się oficjalny proces beatyfikacyjny ks. Pawła Chomicza.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiele źródeł traktuje ks. Pawła Chomicza jako Polaka, m.in.: Krzysztof Pożarski: Polacy katolicy w Sankt Petersburgu. Polski Petersburg. [dostęp 2018-10-04].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Павал Хоміч. slounik.org. [dostęp 2018-10-04]. (biał.).
- ↑ Хоміч Павал Сямёнавіч. marakou.by. [dostęp 2018-10-04]. (biał.).
- ↑ a b c d e Michaił Fatiejew: Ksiądz Paweł Chomicz. [w:] Katoliccy męczennicy XX wieku w Rosji [on-line]. catholicmartyrs.org. [dostęp 2018-10-04].
- ↑ a b Ks. Paweł Chomicz. [w:] Katoliccy męczennicy XX wieku w Rosji [on-line]. catholicmartyrs.org. [dostęp 2018-10-04].
- ↑ Хомич Павел Семенович. Католическая Россия. [dostęp 2018-10-04]. (ros.).