Paweł Goga
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
Paweł Goga (ur. 29 czerwca 1900 w Sampławie, zm. 19 września 1971[1]) – polski kapłan, proboszcz parafii Chrystusa Króla w Toruniu w latach 1948–1971.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Sampławie w powiecie lubawskim. Jego ojciec był z zawodu nauczycielem w szkole podstawowej w Sampławie. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, gdzie 26 czerwca 1925 przyjął święcenia prezbiteratu. Był wikarym w parafiach m.in. w Czarnowie i w kościele św. Janów w Toruniu (przez pół roku był administratorem parafii św. Janów). 1 stycznia 1937 został administratorem parafii Chrystusa Króla w Toruniu[1].
W Tczewie założył Okręg Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM) Męskiej, w Toruniu pełnił funkcję prezesa tamtejszego okręgu KSM. Był również prezesem Stowarzyszenia Robotników Toruń Mokre oraz członkiem Miejskiego Komitetu Funduszu Pracy w Toruniu. Prowadził budowę kościoła Chrystusa Króla. Ponadto opiekował się najbiedniejszymi mieszkańcami Mokrego[1].
We wrześniu 1939, po wkroczeniu oddziałów Wehrmachtu do Torunia, został aresztowany i osadzony w Forcie VII[1]. Zwolniony po kilku dniach, w październiku 1939 roku wrócił do parafii[1][2]. W czasie II wojny światowej pomagał i ukrywał wielu mieszkańców Torunia oraz księży z diecezji chełmińskiej, którym groziła śmierć lub wysyłka do obozu koncentracyjnego. Mimo zakazu organizował nocne pogrzeby zmarłych na tyfus lub zamęczonych w obozie przesiedleńczym w Toruniu, tzw. „Szmalcówcę”[1].
W 1945 roku został aresztowany przez wojska radzieckie i wywieziony do obozu w Ciechanowie. Dzięki wsparciu parafian, którzy wymusili na władzach obozu zwolnienie księdza, ks. Goga wrócił do Torunia. Krótko po wojnie wspierał materialnie toruńskich repatriantów oraz ubogich mieszkańców Mokrego, a także spłacił długi zaciągnięte na budowę kościoła. W 1948 został proboszczem parafii Chrystusa Króla w Toruniu[1].
Zmarł 19 września 1971. Pochowany został na cmentarzu parafialnym NMP przy ul. Wybickiego[1].
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego[1].
Jego imię nosi jedna z ulic na Mokrym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Sziling: Kościół rzymskokatolicki i inne związki wyznaniowe. W: Marian Biskup (red.): Historia Torunia (1920-1945) Tom III część 2. W czasach Polski Odrodzonej i okupacji niemieckiej (1920-1945). Toruń: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego w Toruniu, 2006. ISBN 83-87639-79-6.