Przejdź do zawartości

Paweł Taranczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Maria Taranczewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1940
Kraków

Zawód, zajęcie

malarz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka „Honoris Gratia”

Paweł Maria Taranczewski (ur. 21 stycznia 1940 w Krakowie[1]) – polski malarz i filozof, profesor nauk plastycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wacława Józefa, malarza, i Wandy z Hryniewieckich h. Przeginia (1902–1958)[2][3]. W 1957 ukończył V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie[3], w 1963 studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1971 studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1][4][5]. W 1971 pracował jako asystent W Zakładzie Estetyki na Wydziale Filozoficznym UJ[1][6]. W latach 1982–1999 pracował w Zakładzie Rysunku Malarstwa i rzeźby na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej[5]. W 1988 obronił na Uniwersytecie Jagiellońskim pracę doktorską O płaszczyźnie obrazu napisaną pod kierunkiem Władysława Stróżewskiego[4]. W 1991 przeprowadził przewód kwalifikacyjny II stopnia na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, w 1997 uzyskał tytuł profesora sztuk plastycznych[5][4]. W latach 1998–2010 był kierownikiem Katedry Historii i Teorii Sztuki na krakowskiej ASP, w latach 2000–2009 wykładał estetykę i zagadnienia sztuki XX wieku w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od 2009 wykładał w Akademii Ignatianum w Krakowie[5], w latach 2010–2014 kierował tam Katedrą Estetyki[7].

Swoje malarstwo prezentował na kilkunastu wystawach indywidualnych i również kilkunastu zbiorowych[5]. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Krakowa, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w licznych kolekcjach prywatnych[8].

Od 1966 jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków[5], od 1972 członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego[5]. W 2006 został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 2010–2015 był dyrektorem VI Wydziału Twórczości Artystycznej PAU[5].

Mąż Marty Heleny Joanny hr. Tarnowskiej-Umińskiej h. Leliwa (ur. 1945), córki Eugenii Umińskiej, ojciec Dominiki (ur. 1965), Mateusza (ur. 1966) i Julii (ur. 1970)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda im. Witolda Wojtkiewicza (2023)[8][12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 1, wyd. Interpress, Warszawa 1984, s. 987.
  2. a b Paweł Maria Taranczewski M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-05].
  3. a b Stanisław Rodziński Paweł Taranczewski, [w:] Beata Bigaj-Zwonek, Barbara Hryszko, Sylwia Góra (red.) Sztuka, wartość, sacrum. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Pawłowi Taranczewskiemu, wyd. Akademia Ignatianum i WAM, Kraków 2016, s. 39–40.
  4. a b c Prof. przew. kwal. II Paweł Maria Taranczewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-07-05].
  5. a b c d e f g h Marta Taranczewska Kalendarium życia i twórczości Pawła Taranczewskiego, w: Beata Bigaj-Zwonek, Barbara Hryszko, Sylwia Góra (red.) Sztuka, wartość, sacrum. Księga jubileuszowa dedykowana profesorowi Pawłowi Taranczewskiemu, wyd. Akademia Ignatianum i WAM, Kraków 2016, s. 25–35.
  6. Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  7. Złota księga nauki polskiej w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. Tom II. M-Ż, wyd. Mastermedia i Helion, Gliwice 2020, s. 580.
  8. a b Nagroda im. Witolda Wojtkiewicza 2023 dla Pawła Taranczewskiego - Karnet Kraków [online], karnet.krakowculture.pl [dostęp 2024-07-05] (ang.).
  9. M.P. z 2019 r. poz. 1099 „za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej”.
  10. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
  11. Związek Polskie Artystów Plastyków [online], www.zpapkrakow.pl [dostęp 2024-07-05].
  12. Paweł Taranczewski „Droga” – Nagroda im. W.Wojtkiewicza 2023 [online], www.radiokrakow.pl [dostęp 2024-07-05] (pol.).