Perłówka zwisła
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | jednoliścienne | |
| Rząd | wiechlinowce | |
| Rodzina | wiechlinowate | |
| Rodzaj | perłówka | |
| Gatunek | perłówka zwisła | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Melica nutans L. | ||
Perłówka zwisła (Melica nutans) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Azji i Europie na obszarach o klimacie oceanicznym. W Polsce jest rośliną dość rozpowszechnioną.
Morfologia[edytuj]
- Pokrój
- Wieloletnia, jasnozielona, luźnokępkowa trawa.
- Łodyga
- Cienkie, słabe źdźbło o wysokości 20–70 cm, przeważnie gładkie.
- Liście
- Ma tylko kilka liści (zwykle nie więcej niż 6) z wybarwionymi purpurowo i szorstkimi pochwami. Blaszki liściowe o szerokości 3-6 mm są zwinięte, lekko orzęsione, na górnej powierzchni szorstkie, na spodniej gładkie. Brunatnego koloru języczek bardzo krótki i ucięty .
- Kwiaty
- Zebrane w szczytową, jednostronną wiechę złożoną z cienkich, gęsto ustawionych i bardzo krótkich gałązek. Na każdej z nich występuje jeden, czasami dwa kłoski. Kłoski są 2-3 kwiatowe, podczas kwitnienia i po przekwitnięciu zwisające. Mają obupłciowe kwiaty o czerwonobrunatnych plewach z białymi brzegami. Plewa górna i dolna mają identyczną niemal wielkość. Szorstka, naga i cienka plewka dolna jest zakończona suchobłoniastym szczytem bez ości i ma 7-9 nerwów.
- Owoc
- Ziarniak.
- Korzeń
- Posiada cienkie i długie kłącze, z którego wyrastają liczne rozłogi.
Biologia i ekologia[edytuj]
Rośnie w lasach liściastych, rzadziej w zaroślach i zbiorowiskach okrajkowych. Jest geofitem i hemikryptofitem. Preferuje podłoża o odczynie zasadowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy żyznych lasów liściastych Querco-Fagetea[2].
- Roślina trująca
- Cała roślina jest trująca.
Zmienność[edytuj]
Tworzy mieszańce z perłówką jednokwiatową (Melica uniflora) i kolorową (Melica picta).
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-12-23].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj]
- František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
