Perth Glory FC

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Perth Glory)
Perth Glory FC
Pełna nazwa

Perth Glory Football Club

Przydomek

The Glory (Chwała)

Barwy

           
purpurowo-biało-pomarańczowe

Data założenia

1 grudnia 1995

Debiut w najwyższej lidze

13 października 1996
Perth Glory 1:4 UTS Sydney Olympic

Liga

A-League

Państwo

 Australia

Stan

 Australia Zachodnia

Adres

203 Underwood Ave Floreat Perth WA 6104[1]

Stadion

Perth Oval

Właściciel

Tony Sage

Prezes

Tony Sage

Trener

Richard Garcia

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Perth Glory Football Club – australijski profesjonalny klub piłkarski z siedzibą w Perth (Australia Zachodnia), założony 1 grudnia 1995. Zespół występuje w rozgrywkach A-League; dwukrotny mistrz Australii (2003, 2004), czterokrotny triumfator sezonu zasadniczego (2000, 2002, 2004, 2019). W latach 1996 – 2004 klub występował w rozgrywkach National Soccer League.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]

Perth po raz pierwszy wykazało chęć przyłączenia się do rozgrywek krajowych National Soccer League (NSL) już przed pierwszym inauguracyjnym sezonem 1977. Jednak szereg problemów logistycznych i finansowych spowodowały wykluczenie drużyny z Perth w rozgrywkach krajowych. W pierwszym sezonie wystąpiły drużyny z Adelaide, Brisbane, Canberry, Melbourne i Sydney. Do 1996 roku żaden klub z Australii Zachodniej nie reprezentował stanu na poziomie krajowym[2][3].

W 1993 roku federacja stanowa Soccer Association Western Australia (obecna nazwa Football West) razem z prywatnym konsorcjum poinformowała, że zespół z Perth wystąpi w rozgrywkach singapurskiej ligi – FAS Premier League (FAS PL). W 1994 roku został utworzony klub Perth Kangaroos IFC, który razem z innym australijskim zespołem Darwin Cubs FC od sezonu 1994 dołączyły do rozgrywek FAS PL[2][3]. Jednocześnie w tym samym czasie pojawił się plan utworzenia wspólnej ligi dla Azji Południowo-Wschodniej[2]. W trakcie sezonu drużyna Perth Kangaroos w wyniku problemów finansowych została przejęła przez konsorcjum Arena Investments[4]. Drużyna Perth Kangaroos zdobyła mistrzostwo ligi, nie odnosząc przy tym żadnej porażki i jednocześnie klub po sezonie 1994 został rozwiązany. Związane to było z brakiem odpowiedniego sponsoringu rozgrywek ze strony federacji singapurskiej (Football Association of Singapore)[3].

Założenie[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu klubu Perth Kangaroos, federacja krajowa Australian Soccer Federation (współcześnie pod nazwą Football Federation Australia; FFA) w październiku 1994 roku przyznała konsorcjum Arena Investments licencję dla klubu z Perth w rozgrywkach NSL[3]. Na czele nowego klubu stanęli właściciel Arena Investments – Nick Tana we współpracy z Paulem Afkosem[4][5]. Jednocześnie konsorcjum Arena Investments stało się pierwszym prywatnym właścicielem klubu w NSL[3]. Oficjalnie 1 grudnia 1995 roku poinformowano o utworzeniu klubu Perth Glory FC[6]. Po ogłoszeniu decyzji pierwszym trenerem w historii Perth Glory został Australijczyk Gary Marocchi, wcześniejszy trener Perth Kangaroos. Ponadto człon kadry zespołu został oparty na byłych zawodnikach Perth Kangaroos[3]. Perth Glory dołączyło do rozgrywek NSL od sezonu 1996/1997[7].

National Soccer League[edytuj | edytuj kod]

Start sezonu 1996/1997 został poprzedzony rozgrywkami NSL Cup (1996), w których drużyna Perth Glory nie wystąpiła z powodu odmowy udziału[2]. Perth Glory zainaugurowało rozgrywki w NSL w dniu 13 października 1996 roku w domowym spotkaniu przeciwko UTS Sydney Olympic FC. Spotkanie zakończyło się porażką gospodarzy w stosunku 1:4[8]. W sezonie 1996/1997 klub Perth Glory zakończył sezon zasadniczy na 7. miejscu z dorobkiem 38 punktów i nie awansował do serii finałowej rozgrywek[9]. Gary Marocchi prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 1997/1998[10]. W sezonie 1997/1998 klub uplasował się na 8. miejscu w sezonie zasadniczym i nie uzyskał awansu do serii finałowej[11].

Od sezonu 1998/1999 na stanowisko trenera został zatrudniony niemiecki szkoleniowiec Bernd Stange, który prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 2000/2001[10]. Za kadencji trenera Bernda Stange, klub Perth Glory trzykrotnie z rzędu kończył sezon zasadniczy na jednym z trzech pierwszych miejsc oraz raz wystąpił w finale rozgrywek (tzw. Grand Final). W sezonie 1998/1999 Perth Glory uplasowało się na 3. miejscu w sezonie zasadniczym[12]. W serii finałowej Perth Glory dotarł do półfinału, w którym uległ drużynie Sydney United FC w stosunku 1:2[13]. W sezonie 1999/2000 Perth Glory zajęło 1. miejsce w sezonie zasadniczym z dorobkiem 64 punktów[14]. W serii finałowej klub dotarł do finału rozgrywek. W finale zmierzył się przeciwko drużynie Wollongong Wolves FC. Perth Glory do przerwy prowadziło z zespołem Wollongong Wolves 3:0. W drugiej połowie drużyna Wollongong Wolves odrobiła straty i mecz po regulaminowym czasie gry zakończył się wynikiem 3:3. Mecz finałowy został rozstrzygnięty w konkursie rzutów karnych, w który Perth Glory przegrało w stosunku 6:7[15][16]. Perth Glory w sezonie zasadniczym 2000/2001, zakończył zmagania na 3. miejscu[17]. Natomiast serię finałową klub zakończył na rundzie eliminacyjnej. W rundzie eliminacyjnej Perth Glory podejmowało w dwumeczu zespół Melbourne Knights FC. Dwumecz zakończył się remisem 2:2 i o awansie decydowała zasada bramek na wyjeździe, która promowała zespół Melbourne Knights do kolejnej fazy rozgrywek (I. mecz wyjazdowy 0:0; II. mecz domowy 2:2)[18][19].

Od sezonu 2001/2002 szkoleniowcem klubu był południowoafrykański trenera Jean-Michel d'Avray. Jean-Michel d'Avray prowadził klub Perth Glory do końca sezonu 2003/2004[10]. Za kadencji trenera Jean-Michel d'Avray klub Perth Glory dwukrotnie zdobył tytuł mistrza kraju oraz raz wystąpił w finale rozgrywek. Ponadto klub dwukrotnie triumfował w sezonie zasadniczym oraz raz zajął 2. miejsce. W sezonie zasadniczym 2001/2002 Perth Glory zakończyło zmagania na 1. miejscu z dorobkiem 55 punktów[20]. Natomiast w serii finałowej klub drugi raz w swojej historii wystąpił w finale rozgrywek. W finale uległ drużynie Sydney Olympic Sharks FC w stosunku 0:1[21]. W sezonie zasadniczym 2002/2003 Perth Glory uplasowało się na 2. miejscu[22]. W serii finałowej klub zajął 1. miejsce w grupie mistrzowskiej i uzyskał awans do finału rozgrywek[23]. Perth Glory drugi raz z rzędu wystąpił w finale rozgrywek, w którym ponownie podejmował zespół Sydney Olympic Sharks. Finał zakończył się zwycięstwem Perth Glory w stosunku 2:0; zdobywając tym samym pierwszy tytuł mistrzowski w swojej historii[24]. W następnym sezonie 2003/2004 Perth Glory triumfowało w części zasadniczej rozgrywek, plasując się na 1. miejscu z dorobkiem 57 punktów[25]. W serii finałowej Perth Glory trzeci raz z rzędu wystąpili w finale rozgrywek. W finale Perth Glory pokonało po dogrywce drużynę Parramatta Power SC w stosunku 1:0; zdobywając drugi tytuł mistrza kraju[26]. Spotkanie przeciwko Parramatta Power rozegrane w dniu 4 kwietnia 2004 roku było zarazem ostatnim spotkaniem Perth Glory w rozgrywkach NSL oraz ostatnim meczem w historii tych rozgrywek[27]. W 2003 roku został opublikowany Report of the Independent Soccer Review Committee, który stwierdzał niegospodarność rozgrywek, a jednocześnie wytyczył podstawy dla funkcjonowania nowych rozgrywek – A-League[28][29].

A-League[edytuj | edytuj kod]

Mecz sezonu zasadniczego pomiędzy Perth Glory i North Queensland Fury FC (wynik 1:1; 3 października 2009)
Rozgrzewka przed meczem sezonu zasadniczego pomiędzy Perth Glory i Wellington Phoenix (wynik 1:2; 14 marca 2015)

W wyniku reorganizacji rozgrywek piłkarskich w Australii w czerwcu 2004 roku do Football Federation Australia wpłynęło 20 wniosków o przyznanie licencji na grę w A-League. Przez okres czterech kolejnych miesięcy każda z otrzymanych ofert była analizowana. Ostatecznie, 1 listopada 2004 roku, pozytywnie rozpatrzono osiem ofert, wpośród których została zaakceptowana oferta klubu Perth Glory FC[29]. W dniu 1 lipca 2005 roku na stanowisko trenera został zatrudniony Anglik Steve McMahon[10]. Start sezonu 2005/2006 został poprzedzony rozgrywkami Pre-Season Challenge Cup (2005). Drużyna Perth Glory dotarła do finału pucharu, w którym zmierzyła się przeciwko drużynie Central Coast Mariners FC. Finał zakończył się porażką Perth Glory w stosunku 0:1[30]. Perth Glory zainaugurowało rozgrywki w A-League w dniu 26 sierpnia 2005 roku w domowym spotkaniu przeciwko Central Coast Mariners. Spotkanie zakończyło się porażką gospodarzy w stosunku 0:1[31]. Steve McMahon był trenerem klubu do 15. kolejki sezonu zasadniczego. Natomiast do końca rozgrywek zespół poprowadził Alan Vest[32]. Perth Glory zakończył sezon zasadniczy 2005/2006 na 5. miejscu z dorobkiem 29 punktów i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[33].

Po zakończonym sezonie 2005/2006 właściciel klubu Nick Tana zrezygnował z roli właściciela i głównego sponsora klubu. W dniu 1 maja 2006 roku zarządzanie nad klubem przejęła australijska federacja piłkarska – FFA[34][35]. Po zmianie własnościowej na stanowisko trenera od sezonu 2006/2007 został zatrudniony Anglik Ron Smith[32]. W lutym 2007 roku FFA ogłosiła, że licencja klubu została odkupiona przez trójkę lokalnych biznesmenów Tony'ego Sage'a, Bretta McKeona i Johna Spence'a[36].

W okresie od sezonu 2006/2007 do 2008/2009 Perth Glory za każdym razem kończyło rozgrywki sezonu zasadniczego na przedostatnim 7. miejscu i ani razu nie zakwalifikowało się do serii finałowej rozgrywek[37][38][39]. W rozgrywkach Pre-Season Challenge Cup w 2007 roku, Perth Glory drugi raz awansowało do finału. W finale drużyna z Perth uległa zespołowi Adelaide United FC w stosunku 1:2[40]. Ron Smith pełnił funkcję trenera do 11. kolejki sezonu zasadniczego 2007/2008, następnie stanowisko trenera zostało objęte przez Australijczyka Davida Mitchella[32]. W 2008 roku John Space przestał być współwłaścicielem klubu, natomiast w dniu 18 lutego 2009 roku Brett McKeon również zrezygnował z funkcji współwłaściciela klubu[41]. Na decyzje Bretta McKeona złożyły się kwestie finansowe związane z utrzymanie zespołu młodzieżowego w rozgrywkach National Youth League. Ostatecznie Tony Sage stał się jedynym właścicielem klubu po odkupieniu udziałów od Bretta McKeona[42].

W sezonie 2009/2010 Perth Glory zakończyło sezon zasadniczy na 5. miejscu i po raz pierwszy w rozgrywkach A-League klub awansował do serii finałowej[43]. Klub zakończył zmagania w serii finałowej na etapie rundy eliminacyjnej, w której uległ po rzutach karnych zespołowi Wellington Phoenix FC (1:1 w meczu; 2:4 w rzutach karnych)[44]. Natomiast w kolejnym sezonie (2010/2011) klub zajął przedostatnie 10. miejsce w sezonie zasadniczym i nie uzyskał awansu do serii finałowej[45]. W trakcie sezonu 2010/2011 Szkot Ian Ferguson zastąpił na stanowisku trenera Davida Mitchella[32].

Za kadencji trenera Iana Fergusona Perth Glory w sezonie zasadniczym 2011/2012 zajął 3. miejsce z 43 punktami i uzyskał awans do serii finałowej rozgrywek[46]. W serii finałowej Perth Glory po raz pierwszy w rozgrywkach A-League awansował do finału. W finale podejmował zespół Brisbane Roar FC. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 1:2[47]. Ian Ferguson pełnił funkcję trenera do 20. kolejki sezonu zasadniczego 2012/2013. Następnie na stanowisko trenera został zatrudniony Australijczyk Alistair Edwards[32]. Perth Glory w sezonie 2012/2013 zajęło 6. miejsce w sezonie zasadniczym, które premiowało klub do serii finałowej rozgrywek[48]. Serię finałową klub zakończył na etapie rundy eliminacyjnej, w której po dogrywce uległ zespołowi Melbourne Victory FC w wymiarze 1:2[49]. W trakcie sezonu 2013/2014 Alistair Edwards został zwolniony z funkcji trenera klubu[50]. W dniu 18 grudnia 2013 roku na stanowisko trenera został zatrudniony Anglik Kenny Lowe[10]. Sezon zasadniczy 2013/2014 klub zakończył na 8. miejscu i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[51].

Kenny Lowe pełnił funkcję trenera do końca sezonu 2017/2018[32]. Za jego kadencji klub dwukrotnie awansował do serii finałowej rozgrywek oraz dwukrotnie wystąpił w finale krajowego pucharu FFA Cup. W trakcie sezonu 2014/2015 Perth Glory wystąpiło w finale rozgrywek FFA Cup (2014). W finale zespół Perth Glory uległ drużynie Adelaide United w stosunku 0:1[52]. Perth Glory w dniu 10 kwietnia 2015 roku (po rozegraniu 25 z 27 kolejek sezonu zasadniczego) zostało ukarane przez FFA grzywną w wysokości 269 tys. AUD oraz wykluczeniem z serii finałowej rozgrywek z powodu przekroczenia pułapu wynagrodzeń[53]. Perth Glory zostało karnie przesunięte z 3. na 7. miejsce po zakończeniu sezonu zasadniczego, a w serii finałowej wystąpiła drużyna Brisbane Roar[54][55]. W wyniku przeprowadzonego śledztwa przez FFA ujawniono, że Perth Glory przekroczyło pułap wynagrodzenia o 400 tys. AUD[53]. W następstwie ukarania klubu przez FFA dyrektor generalny klubu Jason Brewer w dniu 16 kwietnia 2015 roku podał się do dymisji oraz przyjął pełną odpowiedzialność na siebie za przekroczenie pułapu wynagrodzeń przez klub[56].

W sezonie 2015/2016 Perth Glory drugi raz w swojej historii awansował do finału rozgrywek FFA Cup (2015). W finale drużyna Perth Glory podejmowała zespół Melbourne Victory. Finał zakończył się porażką Perth Glory w stosunku 0:2[57]. Sezon zasadniczy klub zakończył na 5. miejscu i uzyskał awans do serii finałowej rozgrywek[58]. Serię finałową klub zakończył na etapie rundy eliminacyjnej, w której uległ drużynie Melbourne City FC (0:2)[59]. W kolejnym sezonie (2016/2017) Perth Glory ponownie na koniec sezonu zasadniczego uplasowali się na 5. miejscu[60]. Natomiast w serii finałowej klub dotarł do półfinału, w którym uległ drużynie Sydney FC (0:3)[61]. W ostatnim sezonie (2017/2018) za kadencji Kenny'ego Lowe'a Perth Glory zajęło 8. miejsce w sezonie zasadniczy i nie uzyskał awansu do serii finałowej rozgrywek[62].

W maju 2018 roku ogłoszono, że na stanowisko trenera klubu został zatrudniony Australijczyk Tony Popovic[63]. Tony Popovic oficjalnie objął stanowisko trenera w dniu 1 lipca 2018 roku[10]. W sezonie zasadniczym 2018/2019 Perth Glory po raz pierwszy w historii rozgrywek A-League triumfowało w sezonie zasadniczym, zajmując 1. miejsce z dorobkiem 60 punktów[64]. W serii finałowej klub dotarł do finału. W finale Perth Glory podejmowało zespół Sydney FC. Finał zakończył się porażką drużyny z Perth po rzutach karnych (w meczu 0:0; w rzutach karnych 1:4)[65].

Perth Glory FC w poszczególnych sezonach[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Tabela wszech czasów National Soccer League.
 Zobacz też: Tabela wszech czasów A-League.
Sezon Miejsce M Z R P B Pkt Seria finałowa NSL Cup[a],
Pre-Season Challenge Cup[b],
FFA Cup[c] 		Azjatycka Liga Mistrzów[d]
National Soccer League
1996/1997 7 26 11 5 10 48–41 38 brak awansu nie brał udziału[2] –
1997/1998 8 26 10 6 10 35–40 36 brak awansu – –
1998/1999 3 28 16 5 7 62–37 53 półfinał – –
1999/2000 1 34 19 7 8 60–42 64 finalista Grand Final – –
2000/2001 3 30 18 7 5 73–33 61 runda eliminacyjna – –
2001/2002 1 24 16 7 1 52–23 55 finalista Grand Final – –
2002/2003 2 24 16 2 6 48–22 50 mistrzostwo – –
2003/2004 1 24 18 3 3 56–22 57 mistrzostwo – –
A-League
2005/2006 5 21 8 5 8 34–29 29 brak awansu finalista[66] –
2006/2007 7 21 5 5 11 24–30 20 brak awansu 6. miejsce[67] –
2007/2008 7 21 4 8 9 27–34 20 brak awansu finalista[68] –
2008/2009 7 21 6 4 11 31–44 22 brak awansu faza grupowa[69] –
2009/2010 5 27 11 6 10 40–34 39 runda eliminacyjna – –
2010/2011 10 30 5 8 17 27–54 23 brak awansu – –
2011/2012 3 27 13 4 10 40–35 43 finalista Grand Final – –
2012/2013 6 27 9 5 13 29–31 32 runda eliminacyjna – –
2013/2014 8 27 7 7 13 28–37 28 brak awansu – –
2014/2015 7 27 14 8 5 45–35 50 wykluczenie[53] finalista[70] –
2015/2016 5 27 13 4 10 49–42 43 runda eliminacyjna finalista[71] –
2016/2017 5 27 10 9 8 53–53 39 półfinał 1/8 finału[72] –
2017/2018 8 27 10 2 15 37–50 32 brak awansu 1/16 finału[73] –
2018/2019 1 27 18 6 3 56–23 60 finalista Grand Final 1/16 finału[74] –
2019/2020 1/16 finału[75]

Źródła: www.ozfootball.net i www.ultimatealeague.com.

Legenda:
    mistrzostwo ligi, 1. miejsce w sezonie zasadniczym lub zwycięstwo w innych rozgrywkach;
    2. miejsce w sezonie zasadniczym lub finał rozgrywek;
    3. miejsce w sezonie zasadniczym lub 3. miejsce w innych rozgrywkach;
    wykluczenie z rozgrywek.

Rezerwy i sekcja kobiet[edytuj | edytuj kod]

Piłkarka Marianna Tabain w meczu pomiędzy Perth Glory i Canberra United FC (wynik 1:4; 7 listopada 2010)

Rezerwy[edytuj | edytuj kod]

Sekcja młodzieżowa klubu Perth Gloryy FC została założona w 2008 roku i przystąpiła do rozgrywek A-League National Youth League (od sezonu 2018/2019 funkcjonują pod nazwą Y-League)[76]. Najlepszy rezultat zespół młodzieżowy osiągnął w sezonie 2009/2010. W sezonie zasadniczym klub uplasował się na 2. miejscu oraz wystąpił w finale serii finałowej, w którym przegrał z drużyną Gold Coast United FC (1:2)[77][78]. Dodatkowo rezerwy klubu od 2014 roku przystąpiły do rozgrywek stanowych National Premier Leagues Western Australia (NPL Western Australia)[79]. W sezonie 2018 rezerwy Perth Glory wystąpiły w finale rozgrywek stanowych, w którym uległy zespołowi Perth SC (1:4)[80].

Sekcja kobieca[edytuj | edytuj kod]

Sekcja kobieca klubu Perth Glory FC została założona w 2008 roku i przystąpiła do rozgrywek W-League od sezonu 2008/2009[81]. Inauguracyjne spotkanie odbyło się 25 października 2008 roku w meczu domowym przeciwko kobiecemu zespołowi Sydney FC. Spotkanie zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 0:4[82]. Sekcja kobieca klubu w 2014 roku triumfowała w sezonie zasadniczym[83]. Ponadto trzykrotnie występowała w finale rozgrywek, za każdym razem przegrywając (2014[84], 2017[85], 2019[86]).

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Seniorzy[edytuj | edytuj kod]

Rezerwy[edytuj | edytuj kod]

Sekcja kobiet[edytuj | edytuj kod]

  • Finalista Grand Final (3): 2014, 2017, 2019;
  • Zwycięzca sezonu zasadniczego (1): 2014.

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Lp. Trenerzy[10][32] Lata
1 Gary Marocchi 1 lipca 1996 – 30 czerwca 1998
2 Bernd Stange 1 lipca 1998 – 30 czerwca 2001
3 Jean-Michel d'Avray 1 lipca 2001 – 30 czerwca 2004
4 Steve McMahon 1 lipca 2005 – 10 grudnia 2005
5 Alan Vest 11 grudnia 2005 – 30 czerwca 2006
6 Ron Smith 1 lipca 2006 – 3 listopada 2007
7 David Mitchell 4 listopada 2007 – 12 października 2010
8 Ian Ferguson 13 października 2010 – 10 lutego 2013
9 Alistair Edwards 11 lutego 2013 – 17 grudnia 2013
10 Kenny Lowe 18 grudnia 2013 – 30 czerwca 2018
11 Tony Popovic 1 lipca 2018 –

Stadion[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Perth Oval.
Perth Oval

Perth Glory od czasu przystąpienia do rozgrywek National Soccer League oraz A-League rozgrywa swoje domowe spotkania na obiekcie Perth Oval o pojemności 20 500 widzów[87]. Stadion został oddany do użytku w 1903 roku[88]. Położony jest przy ulicy Pier Street w dzielnicy central business district (City of Vincent)[87]. Transport publiczny w okolicy stadionu obsługiwany jest przez komunikację autobusową oraz kolejową (stacje: Claisebrook, East Perth, McIver i Perth)[89].

Perth Glory sporadycznie swoje mecze domowe w A-League rozgrywał również na innych obiektach sportowych w Australii Zachodniej. Dotychczas w roli gospodarza wystąpił na dwóch innych stadionach[32]:

Kibice i rywalizacje[edytuj | edytuj kod]

Kibice Perth Glory przed meczem finałowym przeciwko Brisbane Roar (wynik 1:2, 22 kwietnia 2012)

Po przystąpieniu Perth Glory do rozgrywek NSL w 1996 roku, klub przyciągnął na trybuny rzesze kibiców[90]. Średnia frekwencja w sezonie 1996/1997 na meczach domowych wyniosła 11 871 widzów i była najwyższa w lidze[91]. Część kibiców, która gromadziła się za jedną z bramek prowadziła aktywne wsparcie drużyny w trakcie meczów domowych. Grupa stała się znana jako Boys from the Shed, złożona była z młodych mężczyzn oraz w swoim stylu kibicowania nawiązywali do brytyjskiej tożsamości[90]. Współcześnie grupa nazywa się Glory Shed Supporters Club i prowadzi doping z trybuny The Shed[92][93].

The Distance Derby[edytuj | edytuj kod]

The Distance Derby[94] określenie spotkań rozgrywanych pomiędzy Perth Glory FC i Wellington Phoenix FC. Określenie spotkań pomiędzy oboma zespołami wywodzi się z dystansu, który dzieli miasta Perth oraz Wellington i wynosi 5255 km[95]. Do pierwszego spotkania między obiema drużynami doszło 30 września 2007 roku, które zakończyło się porażką Perth Glory w stosunku 1:4[96]. W sezonie 2015/2016 obie drużyny zmierzyły się w rywalizacji o puchar Long Distance Derby Cup, na który złożyły się trzy mecze sezonu zasadniczego[95]. Puchar zdobyła drużyna Perth Glory, która zanotowała lepszy bilans przeciwko drużynie Wellington Phoenix pokonując ją dwukrotnie (1:0 i 2:1) oraz raz przegrywając (1:2)[96].

Bilans pojedynków Perth Glory FC – Wellington Phoenix FC[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki M Z R P B+ B– +/–
A-League 38 17 8 13 54 49 +5
Ogółem 38 17 8 13 54 49 +5

Stan na 19 maja 2019 roku[97].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Poniżej zaprezentowano rekordy klubu od 2005 roku. Dla rozgrywek NSL podano wyłącznie najwyższą wygraną i porażkę Perth Glory. Stan na 19 maja 2019 roku.

Najwyższa wygrana[98]:

Najwyższa porażka[98]:

Najwięcej zwycięstw z rzędu[102]:

  • 6 spotkań (od 29 października do 21 listopada 2014).

Najwięcej porażek z rzędu[102]:

  • 7 spotkań (od 12 września do 30 października 2010).

Najdłuższa seria bez przegranego meczu[102]:

  • 13 spotkań (od 31 grudnia 2018 do 15 marca 2019).

Najdłuższa seria bez wygranego meczu[102]:

  • 12 spotkań (od 12 sierpnia do 2 listopada 2007).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Puchar rozgrywany w latach 1977–1996.
  2. ↑ Puchar rozgrywany w latach 2005–2008.
  3. ↑ Puchar rozgrywany od 2014 roku.
  4. ↑ Australia jest członkiem AFC od 2006 roku.
  5. ↑ a b c Do 2004 roku sukcesy w rozgrywkach National Soccer League. Od 2005 roku w rozgrywkach A-League.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Contact Us. Perthglory.com.au. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Andrew Howe: History of Perth soccer. Ozfootball.net. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Joe Gorman: The forgotten story of... Perth Kangaroos. Theguardian.com, 26 marca 2014. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  4. ↑ a b A Roos-ing Reception!. Sportstg.com. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  5. ↑ The Power and The Glory. Sportstg.com. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  6. ↑ Perth Glory FC turns 20!. A-league.com.au, 30 listopada 2015. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  7. ↑ Perth Glory: Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  8. ↑ NSL 1996/1997: 1. Round. Perth Glory – UTS Sydney Olympic 1:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  9. ↑ NSL 1996/1997. 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  10. ↑ a b c d e f g Perth Glory: Manager history. Worldfootball.net. [dostęp 2015-01-01]. (ang.).
  11. ↑ NSL 1997/1998. 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  12. ↑ NSL 1998/1999. 30. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  13. ↑ NSL 1998/1999 Finals: Preliminary Final. Sydney United Pumas – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  14. ↑ NSL 1999/2000: 34. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  15. ↑ NSL Finals. Final: Perth Glory – Wollongong City Wolves 6:7. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  16. ↑ Classic Finals – Wolves victorious. Myfootball.com.au, 18 kwietnia 2013. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  17. ↑ NSL 2000/2001: 30. Round. [dostęp 2019-03-25].
  18. ↑ NSL 2000/2001 Finals: Elimination Final. Melbourne Knights – Perth Glory 0:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  19. ↑ NSL 2000/2001 Finals: Elimination Final. Perth Glory – Melbourne Knights 2:2. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  20. ↑ NSL 2001/2002: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  21. ↑ NSL 2001/2002 Finals: Final. Perth Glory – Olympic Sharks 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  22. ↑ NSL 2002/2003: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  23. ↑ NSL 2002/2003 Finals: 10. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  24. ↑ NSL 2002/2003 Finals: Final. Perth Glory – Olympic Sharks 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  25. ↑ NSL 2003/2004: 26. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  26. ↑ NSL 2003/2004 Finals: Final. Parramatta Power – Perth Glory 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  27. ↑ 2. W: Shaun Mooney, John Stensholt: A-League: The Inside Story of the Tumultuous First Decade. Melbourne: Black Inc., 2015, s. 24. ISBN 1-86395-759-6.
  28. ↑ David Craford: Report of the Independent Soccer Review Committee into the Structure, Governance and Management of Soccer in Australia. Australian Sports Commission, kwiecień 2003. ISBN 1-74013-064-2.
  29. ↑ a b A-League History. A-league.com.au. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
  30. ↑ Pre-Season Cup 2005: Final – Central Coast Mariners – Perth Glory 1:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  31. ↑ A-League 2005/2006: 1. Round. Perth Glory – Central Coast Mariners 0:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  32. ↑ a b c d e f g h Perth Glory. Ultimatealeague.com. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  33. ↑ A-League 2005/2006: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  34. ↑ FFA take control of Perth Glory club. Theage.com.au, 28 marca 2006. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  35. ↑ FFA to reveal Perth Glory's new owners. Smh.com.au. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  36. ↑ Glory find new owners. Abc.net.au, 23 lutego 2007. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  37. ↑ A-League 2006/2007: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  38. ↑ A-League 2007/2008: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  39. ↑ A-League 2008/2009: 21. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  40. ↑ Pre-Season Cup 2007: Final. Adelaide United – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  41. ↑ Justin Chadwick: Another Glory owner bites the dust. Theroar.com.au, 18 lutego 2009. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  42. ↑ Glen Foreman: Perth Glory announce co-owner Brett McKeon to leave club. News.com.au, 21 października 2009. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  43. ↑ A-League 2009/2010: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  44. ↑ A-League 2009/2010 Finals: Qualifier. Wellington Phoenix – Perth Glory 4:2. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  45. ↑ A-League 2010/2011: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-26]. (ang.).
  46. ↑ A-League 2011/2012: 25. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  47. ↑ A-League 2011/2012 Finals: Final. Brisbane Roar – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  48. ↑ A-League 2012/2013: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  49. ↑ A-League 2012/2013 Finals: Elimination Final. Melbourne Victory – Perth Glory 2:1. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  50. ↑ Perth Glory search for coach after sacking Alistair Edwards. Theguardian.com, 17 grudnia 2013. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  51. ↑ A-League 2013/2014: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  52. ↑ FFA Cup 2014: Final. Adelaide United – Perth Glory 1:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  53. ↑ a b c Perth salary cap: Glory banned from finals and fined $269,000 for multiple salary cap breaches. Foxsports.com.au, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  54. ↑ Standings: 2014/2015. Ultimatealeague.com. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  55. ↑ Perth Glory files injunction over salary cap A-League finals ban against FFA. Abc.net.au, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  56. ↑ Dominic Bossi: Perth Glory chief executive Jason Brewer resigns following salary cap breach. Watoday.com.au, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  57. ↑ FFA Cup 2015: Final. Melbourne Victory - Perth Glory 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  58. ↑ A-League 2015/2016: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  59. ↑ A-League 2015/2016 Finals: Elimination Final. Melbourne City FC - Perth Glory 2:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  60. ↑ A-League 2016/2017: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  61. ↑ A-League 2016/2017 Finals: Semi-Final. Sydney FC - Perth Glory 3:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  62. ↑ A-League 2017/2018: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  63. ↑ Tony Popovic returns to A-League as Perth Glory coach. Theguardian.com, 11 maja 2018. [dostęp 2019-03-27]. (ang.).
  64. ↑ A-League 2018/2019: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
  65. ↑ A-League 2018/2019 Finals: Final. Perth Glory – Sydney FC 1:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
  66. ↑ Pre-Season Cup 2005: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  67. ↑ Pre-Season Cup 2006: Fifth place. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  68. ↑ Pre-Season Cup 2007: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  69. ↑ Pre-Season Cup 2008: Group A. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  70. ↑ FFA Cup 2014: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  71. ↑ FFA Cup 2015: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  72. ↑ FFA Cup 2016: Round of 16. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  73. ↑ FFA Cup 2017: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  74. ↑ FFA Cup 2018: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  75. ↑ FFA Cup 2019: 1. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  76. ↑ Perth Glory (Y): Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  77. ↑ National Youth League 2009/2010: 27. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  78. ↑ National Youth League 2009/2010 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  79. ↑ Glory take prominent place in youth development pathway. Perthglory.com.au, 26 sierpnia 2013. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  80. ↑ NPL Western Australia 2018 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  81. ↑ Perth Glory (Women): Historical results. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  82. ↑ W-League 2008/2009: 1. Round. Perth Glory – Sydney FC 0:4. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  83. ↑ W-League 2014/2015: 12. Round. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  84. ↑ W-League 2014/2015 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  85. ↑ W-League 2016/2017 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  86. ↑ W-League 2018/2019 Finals: Final. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  87. ↑ a b HBF Park. Austadiums.com. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  88. ↑ nib Stadium (Perth Oval). Stadiony.net. [dostęp 2019-03-19]. (pol.).
  89. ↑ Getting to HBF Park. Hbfpark.com.au. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  90. ↑ a b Gerry P.T. Finn, Richard Giulianotti (red.): Football Culture: Local Contests, Global Visions. Routledge, 2000, s. 24. ISBN 0-7146-8100-8.
  91. ↑ NSL 1996/1997:Attendance. Home matches. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  92. ↑ Welcome to the Glory Shed Supporters Club: Celebrating 10 Years. Gloryshed.com.au. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  93. ↑ Juanita Shepherd: Shed history soaked in glory. Yourlocalexaminer.com.au, 13 października 2016. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  94. ↑ Lucas Radbourne-Pugh: Wellington send Perth packing in The Distance Derby. Ftbl.com.au, 12 listopada 2017. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  95. ↑ a b Glory and Phoenix battle for Long Distance Derby Cup. Perthglory.com.au, 12 października 2015. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  96. ↑ a b Complete Fixture List: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  97. ↑ Perth Glory: Record against Wellington Phoenix. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-21]. (ang.).
  98. ↑ a b A-League Stats: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  99. ↑ NSL 1996/1997: 4. Round. Perth Glory – Canberra Cosmos 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  100. ↑ NSL 1998/1999. 20. Round. Perth Glory – Brisbane Strikers 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  101. ↑ NSL 2003/2004: 7. Round. Parramatta Power – Perth Glory 6:0. Worldfootball.net. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  102. ↑ a b c d A-League Stats: Perth Glory. Aleaguestats.com. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
A-League
Kluby
Kluby wycofane
Sezony
Inne
Mistrzowie Australii w piłce nożnej
National Soccer League
A-League
National Soccer League
Sezony
Kluby
Inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Perth_Glory_FC&oldid=72737906”