Piaseczna Góra (Roztocze)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piaseczna Góra
Ilustracja
Na szczycie
Państwo

 Polska

Pasmo

Roztocze Środkowe

Wysokość

298 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Zwierzyniec
Mapa konturowa gminy Zwierzyniec, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piaseczna Góra”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piaseczna Góra”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piaseczna Góra”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, na dole po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piaseczna Góra”
Ziemia50°36′03″N 22°56′52″E/50,600833 22,947778

Piaseczna Góra – wzniesienie na Roztoczu o wysokości 298 m n.p.m.[1], położone na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego. Usytuowana jest na południowy zachód od Zwierzyńca[2].

Charakterystyczną cechą wzniesienia jest rozległa polana, zajmująca obszar północno-wschodniego zbocza góry oraz jej szczytu. Roztacza się z niej widok na Zwierzyniec oraz wzgórza Roztocza Zachodniego i Środkowego.

Z Piaseczną Górą związana jest legenda z czasów powstania styczniowego w 1863. Legenda głosi, że: o północy zboczem Piasecznej Góry pędzą jeźdźcy na białych koniach, słychać dudnienie ziemi, a osoby, które odważą się spojrzeć w ich stronę przeszywa silny podmuch powietrza. Prawdopodobnie legenda ta miała na celu odstraszenie rosyjskich oddziałów, walczących z Polakami w czasie powstania, przed wkraczaniem na te tereny[3].

Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]

Przez wzniesienie przebiega oznaczona kolorem żółtym ścieżka przyrodnicza na Piaseczną Górę, prowadząca ze Zwierzyńca do stawów Echo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal 2 iMap RASTER. [dostęp 2017-06-09].
  2. Roztocze Środkowe. Mapa turystyczna 1:50.000. Wyd. IV. Lublin: Kartpol, 2013. ISBN 978-83-62664-23-8.
  3. Artur Pawłowski: Roztocze polskie i ukraińskie. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011.