Przejdź do zawartości

Piaskowiec wąchocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piaskowiec wąchockidolnotriasowy piaskowiec wydobywany w kilku kamieniołomach w okolicach Wąchocka, w województwie świętokrzyskim, w Polsce.

Skład mineralogiczny

[edytuj | edytuj kod]

Głównym minerałem budującym piaskowiec wąchocki jest kwarc. Spoiwo ilasto-żelaziste, krzemionkowo-żelaziste, krzemionkowo-ilaste lub podobne. Występują w nim okruchy skał krzemionkowo-żelazistych i wylewnych, a także agregaty kaolinowe, hematyt, cyrkon, turmalin, rutyl i łyszczyki[1].

Geneza i paleontologia

[edytuj | edytuj kod]

Piasek, z którego powstał piaskowiec wąchocki, pochodzi z istniejącej ok. 250-240 milionów lat temu, w olenku (w stratygrafii lokalnej w pstrym piaskowcu), pustyni z ruchomymi wydmami, znajdującej się w rejonie zwrotnika Raka. Panował na niej klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy, który sprzyjał utlenianiu się żelaza, co nadało piaskowcowi charakterystyczną barwę. Pod koniec wczesnego triasu pustynia ta została zalana przez morze[2].

Na dolnych powierzchniach ławic sporadycznie można zaobserwować ślady opływania, wleczenia i działalności organizmów żywych. Na górnych powierzchniach ławic spotyka się ślady żerowania[1].

Cechy fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

Piaskowiec wąchocki posiada strukturę średnioziarnistą; barwę ciemnowiśniową. Jest twardy i odporny na wietrzenie oraz warunki atmosferyczne. Trudniejszy w obróbce od innych piaskowców[2][3][4].

Podobny jest do pochodzącego z tego samego okresu, nieco starszego piaskowca tumlińskiego[2][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początek eksploatacji sięga XII w. Współcześnie większość złóż jest nieczynnych, a wydobycie prowadzi się jedynie w niewielkich łomach, na niewielką skalę[2][4].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Cokół pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie
Fasada gmachu Towarzystwa Zakładów Gazowych (czerwone płytki)

Piaskowiec wąchocki stosuje się w budownictwie jako kamień budowlany i dekoracyjny[2][4].

Przykłady zastosowania

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane obiekty, w których wykorzystany był piaskowiec wąchocki[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hanna Senkowicz, Andrzej Ślączka, O wieku piaskowców z Wąchocka, „Geological Quarterly”, Państwowy Instytut Geologiczny.
  2. a b c d e f Triasowe piaskowce Gór Świętokrzyskich. Żywa Pleneta. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).
  3. Skały średniookruchowe (psamity). Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).
  4. a b c d Świętokrzyskie piaskowce – mały przewodnik po polskich zabytkach. surowce-naturalne.pl. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).