Pierre Gaviniès

Pierre Gaviniès
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1728 ; Bordeaux
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	8 września 1800 ; Paryż
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna, muzyka klasycyzmu
Zawód	skrzypek, kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pierre Gaviniès, także Gaviniés, Gavigniès, Gavignès, Gabignet^[1] (ur. 11 maja 1728 w Bordeaux, zm. 8 września 1800 w Paryżu^[1]^[2]^[3]) – francuski skrzypek i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem lutnika François Gavinièsa^[1]. W 1734 roku przeniósł się z rodzicami do Paryża^[1]^[2]^[3]. Nie wiadomo, kto był jego nauczycielem^[1]. Mając 13 lat po raz pierwszy wystąpił publicznie, grając w Concert Spirituel, gdzie później występował jako skrzypek^[1]^[2]. Zdobył sobie sławę jako solista, występował też wspólnie z najsłynniejszymi muzykami swojej epoki^[1]. W późniejszych latach na pewien czas zniknął ze sceny, uwikłany w bliżej nieznane intrygi spędził rok w więzieniu^[1]. W 1759 roku ponownie zaczął występować^[1]^[3]. W 1760 roku wystawił swoją jedyną operę, 3-aktowe intermezzo Le prétendu^[1]^[3]. W latach 1773–1777 wspólnie z François-Josephem Gossekiem i Simonem Le Dukiem był dyrektorem Concert Spirituel^[1]^[2]. W kolejnych latach zaprzestał koncertowania, pozostał jednak aktywny w życiu muzycznym^[1]. Po wybuchu rewolucji francuskiej został członkiem orkiestry Théâtre Louvois^[3]. W 1795 roku został profesorem klasy skrzypiec w nowo utworzonym Konserwatorium Paryskim^[1]^[2]^[3]. Swój majątek zapisał w testamencie ubogim^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Był współtwórcą francuskiej szkoły skrzypcowej i jej najważniejszym przedstawicielem w 2. połowie XVIII wieku^[1]. Giovanni Battista Viotti nazywał go „francuskim Tartinim”^[1]^[2]. Jego twórczość kompozytorska obejmuje 3 symfonie, 8 koncertów skrzypcowych, 2 suity, 7 sonat skrzypcowych, 6 sonat na dwoje skrzypiec, sonatę klawesynową^[3]. Sonaty mają na ogół budowę trzyczęściową, pierwsze części to zazwyczaj allegra z wyraźnym kontrastem tematycznym, środkowe są powolne, w finałach często występują wariacje lub menuety^[1]. W partiach skrzypcowych stosował podwójne chwyty i liczne ornamenty^[1]. Koncerty skrzypcowe Gavinièsa mogły być inspirowane dokonaniami szkoły mannheimskiej, niektórzy dopatrują się w nich już antycypacji koncertu romantycznego^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 248–249. ISBN 83-224-0344-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1237. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 219–220. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Pierre Gaviniès – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 248–249. ISBN 83-224-0344-5.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1237. ISBN 0-02-865527-3.

[boer-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 219–220. ISBN 978-0-8108-7183-0.

[1]

[2]

[3]