Przejdź do zawartości

Muzyka klasycystyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Klasycyzm w muzyce)

Muzyka klasycystycznamuzyka komponowana w okresie klasycyzmu i związana najściślej z twórczością klasyków wiedeńskich.

Po barokowym bogactwie formalnym i upodobaniu do kontrastów zwrócono się w stronę przeciwną. Muzyka w epoce klasycyzmu charakteryzowała się równomiernością, przejrzystością brzmienia, symetrią i równowagą w doborze środków artystycznych. Kompozytorzy odeszli od skomplikowanych technik polifonicznych, preferując znacznie bardziej klarowną pod względem strukturalnym fakturę homofoniczną. Cechami muzyki klasycystycznej są: przewaga muzyki instrumentalnej nad wokalną, wykorzystanie formy sonatowej, ronda i wariacji jako podstawowych elementów sonaty, koncertu i symfonii (później nazwanych formami klasycznymi), a także ugruntowanie nowoczesnej orkiestry oraz zespołów kameralnych. W muzyce klasycystycznej porzucono basso continuo, a partie instrumentów harmonicznych zapisywano w partuturze indywidualnie[1][2][3][4][5][6][7][8][9].

Do najważniejszych przedstawicieli tego nurtu należą klasycy wiedeńscy: Wolfgang Amadeus Mozart, Joseph Haydn i Ludwig van Beethoven[9][10].

Przedział czasowy

[edytuj | edytuj kod]

Przyjmuje się, że trwał od roku 1750[11][10] – śmierci Johanna Sebastiana Bacha, do około 1820 roku[11]. Najczęściej podawane są daty 1814, gdy powstała pieśń romantyczna Franza Schuberta Małgorzata przy kołowrotku[12] lub rok śmierci Beethovena – 1827[10]. Daty te są umowne, autorzy książek i podręczników często przyjmują różne daty graniczne.

Klasycy wiedeńscy

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Klasycy wiedeńscy.

Wielkim centrum muzyki klasycznej stał się Wiedeń, dzięki tworzącym tam trzem wybitnym kompozytorom:

Określa się ich wspólnym mianem klasyków wiedeńskich. Stworzyli oni wiele nowatorskich jak na owe czasy kompozycji.

Pozostali kompozytorzy

[edytuj | edytuj kod]
Johann Christian Bach, portret pędzla Thomasa Gainsborough.

Formy muzyczne

[edytuj | edytuj kod]

Najpopularniejszymi formami muzycznymi uprawianymi w klasycyzmie były:

W klasycyzmie skład instrumentalny orkiestry symfonicznej został rozbudowany o klarnety, puzony oraz flet piccolo.

Klasycyzm w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce na okres klasycyzmu przypadają początki muzyki symfonicznej (A. Milwid, W. Dankowski), opery (M. Kamieński, J. Stefani, W. Lessel) i muzyki fortepianowej (M.K. Ogiński, Maria Szymanowska, Franciszek Lessel).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Śledziński 1981 ↓, s. 491–493.
  2. Chodkowski 2006 ↓, s. 438-439.
  3. Ekiert 2006 ↓, s. 235-239.
  4. Śmiechowski 1995 ↓, s. 109-147.
  5. Schaeffer 1985 ↓, s. 223–226.
  6. Reiss 1987 ↓, s. 99–110.
  7. Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1989 ↓, s. 304–315.
  8. Chomiński i Wilkowska-Chomińska 1990 ↓, s. 23–25.
  9. a b Habela ↓, s. 90.
  10. a b c Śmiechowski 1995 ↓, s. 109.
  11. a b Kaczorowski 2007 ↓, s. 309.
  12. Małgorzata przy kołowrotku. franzschubert.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)]. www.franzschubert.pl [dostęp 2016-11-15]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]