Piotr Montygerdowicz
Piotr Montygerdowicz herbu Wadwicz (zm. po 1456) – marszałek ziemski lit. (od 1433), namiestnik nowogrodzki (od ok. 1424), starosta podolski (1418), marszałek nadworny w. ks. Witolda (1422), starosta kopylski (od 1435), członek rady panów litewskich
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn bojara litewskiego Montygerda, namiestnika połockiego (ok. 1396-1409).
W 1413 na mocy unii horodelskiej przyjęty w poczet polskiej szlachty i adoptowany przez Jana Mężyka z Dąbrowy do rodu herbowego Wadwiczów.
Odgrywał znaczną rolę na Litwie w I poł. XV w. Stronnik Świdrygiełły na początku jego rządów. Doprowadził do przymierza z chanem Ul Machmetem i wzmocnienie pozycji Świdrygiełły w sporze z Koroną o Podole (1431). Uczestniczył w układach skistymońskich z zakonem krzyżackim (1431). Podpisał w Łucku akt rozejmu z Korona (1431) i przymierza z Zakonem (1432). Wkrótce przystąpił do opozycji wobec Świdrygiełły skupiającej się wokół ks. Zygmunta Kiejstutowicza. Dowodził wojskiem w. ks. Zygmunta Kiejstutowicza w wojnie ze Świdrygielłą. Za czasów Kazimierza Jagiellończyka występował przeciw unifikacji z Koroną.
Miał znaczący głos w litewskiej radzie panów.
Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał syna Jana, po którym miał wnuka Piotra Janowicza Montygerdowicza (ojca Zofii za hetmanem Stanisławem Kiszką).
Drugą żoną była księżna łoska Anna, córka księcia Fiodora Korybutowicza i Anastazji. Małżeństwo było bezdzietne. Po śmierci Piotra, Anna wyszła ponownie za mąż za ks. Janusza. Anna Januszowa zapisała Łosk wnukowi swego pierwszego męża – Piotrowi Janowiczowi.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Piotr Montygerdowicz [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 21, s. 674-5
