Piotr Zaborowski (grafik)
| |
| Imię i nazwisko |
Piotr Marcin Zaborowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1953 |
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 2020 |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Piotr Marcin Zaborowski (ur. 6 września 1953 w Warszawie, zm. 15 stycznia 2020 w Warszawie) – polski grafik, malarz, rysownik, felietonista. Laureat wielu nagród i wyróżnień w konkursach graficznych. Autor dwustu felietonów na temat historii, kultury i sztuki zamieszczanych w miesięczniku historycznym "Mówią Wieki".
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Piotr Zaborowski urodził się 6 września 1953 roku w Warszawie. Jego rodzice Krystyna i Paweł Zaborowscy zajmowali się fotografią. Edukację rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 34 im. Stanisława Dubois przy ul. Drewnianej 8 na warszawskim Powiślu. W 1968 roku rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Łazienkach Królewskich w Warszawie, gdzie zdał maturę w 1972 roku. W tym samym roku zaczął studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Na zajęcia z malarstwa uczęszczał do pracowni prof. Teresy Pągowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego. Dyplom z Grafiki Warsztatowej z wyróżnieniem otrzymał w 1977 roku w pracowni prof. Haliny Chrostowskiej[1]. Oprócz grafiki zajmował się malarstwem, rysunkiem, grafiką użytkową i fotografią.
W latach 1974 – 2010 brał udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Robił też wystawy indywidualne.
W 1978 roku zawarł związek małżeński z Małgorzatą Wasylewską, malarką. W 1984 roku urodziła się ich córka Anna, fotograficzka.
Przez wiele lat współpracował z magazynem historycznym "Mówią Wieki"; najpierw jako grafik projektował okładki i wykonywał ilustracje do felietonów, następnie od 2003 roku pisał felietony "Pocztówka z historią". Wykorzystywał w nich swoją rozległą wiedzę o sztuce i kulturze, a dzięki swoim bibliofilskim pasjom znajdował ciekawostki i cytaty do każdego z opisywanych tematów.
Piotr Zaborowski zmarł 15 stycznia 2020 roku w wieku 66 lat. Spoczywa w grobie rodzinnym na Powązkach – Cmentarzu Wojskowym w Warszawie[2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Piotr Zaborowski swoje prace graficzne tworzył w tradycyjnej, ale trudnej i pracochłonnej technice: akwaforcie i akwatincie. Poruszał w nich, podobnie jak w obrazach i rysunkach, najbardziej istotne problemy ludzkiej egzystencji: szukanie własnej tożsamości, ale też samotność, przemoc, dominację. Bardzo wymowne w treści, a jednocześnie proste w formie prace przyniosły mu nagrody i wyróżnienia w konkursach graficznych.
Swoje prace pokazywał na wystawach indywidualnych w Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Krakowie. Brał też udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą takich jak:
- Międzynarodowe Biennale Grafiki w Krakowie, w latach 1980 i 1988
- "Młoda Ekspresja", Paryż 1982
- Arsenał ’88, Warszawa 1988
- Międzynarodowe Triennale Rysunku, Wrocław 1992
- "Wielka Wystawa Sztuki", Düsseldorf 1994
- wystawy grafiki polskiej za granicą m.in. w Kilonii (1979), Kairze (1980), Lizbonie (1981), Miluzie (1981), Hongkongu (1982), Osace (1984), Tajpej (1985).
Na początku lat 90. swoją aktywność twórczą skierował w stronę malarstwa. Powstały obrazy z cyklu: Wnętrza (1991-3), Postumenty (1992) i inne. Przeważają prace czarno-białe, lub monochromatyczne, szare z ostrymi akcentami czerwieni. Wyróżniają się wśród nich czerwone wnętrza. Czerń, biel i czerwień to ulubione kolory artysty.
Jednocześnie powstają cykle rysunków piórkiem i kolorowych gwaszy, stopniowo coraz oszczędniejsze w formie, idące w kierunku geometryzacji i syntezy.
Grafiki Piotra Zaborowskiego znajdują się w zbiorach Biblioteki Narodowej[3], Zachęty[4] oraz w licznych kolekcjach w kraju i za granicą.
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 1977-88 – 7 wyróżnień w konkursie "Najlepsza Grafika Miesiąca", Warszawa
- 1979 – II. nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na Grafikę, Łódź
- 1982 – II. nagroda na 5. Europejskim Biennale Grafiki, Miluza
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Czerwone wnętrze II, 1991, olej, płótno -
Bez tytułu, 1993, olej, płótno -
Wnętrze, 1994, olej, płótno -
Biegacz Apokalipsy, 1977, akwaforta -
W zaciszu domowym, 1977, akwaforta, akwatinta -
Erotyk, 1979, akwaforta -
Defilada, 1980, akwaforta, akwatinta -
Życie prywatne, 1979, akwaforta -
Rysunek, 1999, tusz -
Rysunek z 2.VIII.1984, tusz -
Nowe oblicze, 1984, tusz -
Rysunek z 25.VII.90, tusz -
Melancholia, 1977, akwaforta -
Zjawa, 1979, akwaforta, akwatinta -
Rysunek z 20.II.90, tusz
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Agra Art - Piotr Zaborowski. [dostęp 2017-05-16].
- ↑ Wyszukiwarka Cmentarna. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Zasoby Biblioteki Narodowej. [dostęp 2021-03-16].
- ↑ Zachęta – artyści - Piotr Marcin Zaborowski. [dostęp 2021-03-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sztuka (czasopismo) nr. 4/7/80 Zobaczone, zauważone..., Andrzej Skoczylas, Wystawa akwafort Piotra Zaborowskiego w Galerii Sztuki Współczesnej w Warszawie
- Piotr Zaborowski grafika i rysunek, Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych, Galeria Test, listopad 1989
- Piotr Zaborowski - grafika: [wystawa], Galeria Bałucka, Łódź, sierpień 1979 / Biuro Wystaw Artystycznych w Łodzi ; Związek Polskich Artystów Plastyków ; [red. katalogu Irena Jaworska]
- Piotr Zaborowski - niepokój: 25 akwafort z lat 1977–1979 : [katalog wystawy], luty-marzec 1980, Galeria Sztuki Współczesnej