Piskorzów (powiat oławski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piskorzów
wieś
Ilustracja
Krzyż kamienny
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

oławski

Gmina

Domaniów

Liczba ludności (III 2011)

287[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-216[3]

Tablice rejestracyjne

DOA

SIMC

0874414

Położenie na mapie gminy Domaniów
Mapa konturowa gminy Domaniów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Piskorzów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Piskorzów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Piskorzów”
Położenie na mapie powiatu oławskiego
Mapa konturowa powiatu oławskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Piskorzów”
Ziemia50°55′39″N 17°08′23″E/50,927500 17,139722[1]

Piskorzów (niem. Gross Peiskerau[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wywodzi się od polskiej nazwy ryby słodkowodnej Piskorza (Misgurnus fossilis). Została ona później zgermanizowana tracąc swoje pierwotne znaczenie.

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej staropolskiej formie Pyscorzow[5][6]. Miejscowość została wymieniona w formie Piscerow w łacińskim dokumencie wydanym w 1349 roku we Wrocławiu przez Bolesława księcia śląskiego[7].

Notowano również nazwy: rok 1244: Alt Piskerow, rok 1250: Alt Peiskerau, rok 1351: Antiquum Piskerow, rok 1435: Grosen Peyskeraw, rok 1750: Gross Peiskerau i rok 1945: Piskorzów.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:

  • kościół poewangelicki filialny pw. św. Michała Archanioła, z XV w., przebudowany w stylu klasycystycznym w XVIII w. Wystrój wnętrza klasycystyczny, obecne są empory[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101702
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 943 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rospond S., Słownik nazw geograficznych Polski Północnej i Zachodniej. Polskie Towarzystwo Geograficzne, Wrocław–Warszawa 1951, s. 240, 509.
  5. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  6. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  7. Grünhagen 1870 ↓, s. 19.
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 133. [dostęp 2012-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  9. Czesław Cetwiński, 1987. Zabytki architektury w województwie wrocławskim. Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.9 Urkunden der Stadt Brieg. Breslau: Josef Max & COMP., 1870.