Piama Gajdenko
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1934 |
| Data śmierci |
2 lipca 2021[1] |
| doktor nauk filozoficznych | |
| Specjalność: historia filozofii | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1962 – historia filozofii |
| Habilitacja |
1982 |
Piama Pawłowna Gajdenko (ros. Пиама Павловна Гайденко; ur. 30 stycznia 1934 w Mykołajiwce koło Słowiańska, zm. 2 lipca 2021) – radziecka i rosyjska historyk filozofii, doktor nauk filozoficznych, członek korespondent Rosyjskiej Akademii Nauk (od 2000)[2], laureatka Nagrody im. Gieorgija Plechanowa (1997)[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1957 roku ukończyła studia na wydziale filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Będąc studetką i aspirantką, uczęszczała do zajęć z historii filozofii prowadzonych przez Walentina Asmusa, Ewalda Iljenkowa, Arsienija Czanyszewa, Wasilija Sokołowa[1]. W 1962 obroniła rozprawę kandydacką pt. Filozofia Martina Heideggera jako wyraz kryzysu współczesnej kultury burżuazyjnej (ros. Философия М. Хайдеггера как выражение кризиса современной буржуазной культуры)[4]. W latach 1962–1967 wykładała na wydziale filozofii Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1982 uzyskała stopień doktora nauk filozoficznych na podstawie rozprawy Ewolucja pojęcia nauki: kształtowanie się i rozwój pierwszych paradygmatów naukowych (ros. Эволюция понятия науки: становление и развитие первых научных программ)[5]. Od 1988 roku pracuje jako kierowniczka zakładu problemów filozoficznych historii nauki w Instytucie Filozofii Rosyjskiej Akademii Nauk[6]. Jest członkinią zespołu redakcyjnego czasopisma Woprosy Fiłosofii oraz autorką haseł w Encyklopedii Filozoficznej, Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej i in. Pochowana na cmentarzu Rakitki pod Moskwą[7].
Niektóre prace[edytuj | edytuj kod]
Zdaniem Sławomira Mazurka Piama Gajdenko wyróżnia się rozległą erudycją, doskonale panuje nad bardzo obszernym materiałem i z racji swej kompetencji i wnikliwości prezentowanych analiz zasługuje na szczególną uwagę wśród rzeszy rosyjskich autorów piszących w ostatnich latach o rosyjskim renesansie religijnym[8].
- publikacje ksiąkowe
- Эволюция понятия науки: становление и развитие первых научных программ. М., 1980.
- Rußland und der Westen. Fr./M., 1995 (mit J. Davydov)
- Научная рациональность и философский разум. – М.: Прогресс-Традиция, 2003. – 528 с.
- artykuły
- Гайденко П. П. Социология Макса Вебера // История буржуазной социологии XIX — начала XX вв. / Под ред. И. С. Кона. Утверждено к печати Институтом социологических исследований АН СССР. — М.: Наука, 1979. — С. 253—308. — 6400 экз.
- Гайденко П. П. Социология Макса Вебера // История социологии в Западной Европе и США / Отв. ред. Г. В. Осипов. — М., 1993.
- Piama Gaidenko. The Sociology of Max Weber // A History of Classical Sociology / Edited by Prof I. S. Kon. Translated by H. Campbell Creighton, M. A. (Oxon). — Moscow: Progress Publishers, 1989. — С. 255—311. — 376 с. — (Student's Library). — 15 230 экз. — ISBN 5-01-001102-6.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Памяти П.П. Гайденко. Wydział Filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. [dostęp 2021-09-18].
- ↑ Петренко 2020 ↓, s. 131.
- ↑ Премия имени Г.В.Плеханова Присуждается c 1994 за выдающиеся научные работы в области философии. Rosyjska Akademia Nauk, Список награждённых (Данные с 1994 года). [dostęp 2021-06-02]. (ros.).
- ↑ Гайденко, Пиама Павловна. Философия М. Хайдеггера как выражение кризиса современной буржуазной культуры: Автореферат на соискание учёной степени кандидата философских наук / Экон. ин-т им. В. Г. Плеханова. — Москва : [б. и.], 1962. — 15 с.
- ↑ Гайденко, Пиама Павловна. Эволюция понятия науки: становление и развитие первых научных программ : диссертация ... доктора философских наук : 09.00.03. — Москва: Наука, 1980. — 568 с.
- ↑ Гайденко Пиама Павловна
- ↑ ГАЙДЕНКО Пиама Павловна (1934 – 2021)
- ↑ Mazurek 2008 ↓, s. 14.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Е. Л. Петренко: ГАЙДЕНКО Пиама Павловна. W: Русская философия. Энциклопедия. Под общ. ред. М. А. Маслина. Wyd. III. М.: Мир философии, 2020, s. 131–132. (ros.).
- Sławomir Mazurek: Rosyjski renesans religijno-filozoficzny. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN, 2008. ISBN 978-83-7388-161-7.