Plac Emila Serkowskiego w Krakowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plac Emila Serkowskiego
Podgórze
Obiekt zabytkowy nr rej. A-608 z 26 października 1981[1]
Ilustracja
Plac widziany z ulicy Władysława Wareńczyka. Po prawej planty Floriana Nowackiego w Krakowie, perspektywę zamyka wylot ul. Ignacego Krasickiego.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Poprzednie nazwy

plac Sienny

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Plac Emila Serkowskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Plac Emila Serkowskiego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Plac Emila Serkowskiego”
Ziemia50°02′37,7″N 19°56′35,2″E/50,043800 19,943100
Multimedia w Wikimedia Commons

Plac Emila Serkowskiego w Krakowie (dawniej Plac Sienny) – plac w Krakowie, w dzielnicy XIII, w Podgórzu. Odchodzą od niego ulice: Ignacego Krasickiego, Jana Długosza, Władysława Wareńczyka i planty im. Floriana Nowackiego.

Plac wytyczony został na początku XX wieku pod nazwą plac Sienny na terenie zasypanego średniowiecznego stawu królewskiego. Obecnie otacza wytyczone w w latach 1868–1888 planty im. Floriana Nowackiego[2][3][4]. W 1908 roku Rada Miasta Krakowa nadała mu obecną nazwę dla upamiętnienia Emila Serkowskiego, inżyniera budowlanego radcy miejskiego, przewodniczącego komisji skarbowej, a także burmistrza w 1888 miasta Podgórze[4].

Na placu w 1898 roku wzniesiono obelisk upamiętniający Maksymiliana Siła-Nowickiego, zoologa, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, badacza fauny i flory tatrzańskiej, pioniera ochrony przyrody w Polsce, współtwórcy Towarzystwa Tatrzańskiego, założyciela, w 1879, Krajowego Towarzystwa Rybackiego w Krakowie pierwszej polskiej organizacji wędkarskiej[5].

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

  • pl. Emila Serkowskiego 1 (ul. Władysława Wareńczyka 7) – Dom, ok. 1880.
  • pl. Emila Serkowskiego 2 – Kamienica, ok. 1900.
  • pl. Emila Serkowskiego 3 – Kamienica, ok. 1925.
  • pl. Emila Serkowskiego 6 – Dom, 1893.
  • pl. Emila Serkowskiego 7 – Dom.
  • pl. Emila Serkowskiego 8 – Dom. Projektował Stanisław Serkowski, Adam Dębski, 1891.
  • pl. Emila Serkowskiego 9 – Dom. Projektował Adam Dębski, 1892.
  • pl. Emila Serkowskiego 10 – Siedziba instytucji „Dom Kasy Chorych”. Projektował Tadeusz Tombiński, 1925.

Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2024-02-04].
  2. ↑ Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 146. ISBN 83-85579-48-6.
  3. ↑ Encyklopedia Krakowa. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 893. ISBN 83-01-13325-2.
  4. ↑ a b Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski: Kraków, ulica imienia.... Kraków: BiK, 2000, s. 208. ISBN 83-87023-08-6.
  5. ↑ Praca zbiorowa: Przewodnik po Podgórzu. Kraków: Urząd Miasta Krakowa, 2010.
  6. ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Serkowskiego Emila, plac. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 146. ISBN 83-85579-48-6.
  • Przewodnik po Podgórzu – Urząd Miasta Krakowa, 2010
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plac_Emila_Serkowskiego_w_Krakowie&oldid=72995997”