Przejdź do zawartości

Podróże Guliwera (film 1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podróże Guliwera
Gulliver’s Travels
Ilustracja
Plakat filmu
Gatunek

animowany
familijny
przygodowy

Rok produkcji

1939

Data premiery

18 grudnia 1939
1949[1] (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

72 min

Reżyseria

Dave Fleischer

Scenariusz

Dan Gordon
Edmond Seward
Cal Howard
Izzy Sparber
Tedd Pierce

Główne role

Sam Parker
Pinto Colvig
Jack Mercer
Tedd Pierce
Jessica Dragonette
Lanny Ross

Muzyka

Victor Young
Leo Robin (piosenki)
Ralph Rainger (piosenki)
Allen J. Neiburg (piosenki)
Winston Sharples (piosenki)
Sammy Timberg (piosenki)

Produkcja

Max Fleischer

Wytwórnia

Fleischer Studios

Dystrybucja

Paramount Pictures

Budżet

700 000 USD[2]

Podróże Guliwera (ang. Gulliver’s Travels) – amerykański film animowany z 1939 roku w reżyserii Dave’a Fleischera.

Był to drugi na świecie pełnometrażowy kolorowy film animowany (po Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach). Produkcja jest bardzo luźno oparta na powieści Jonathana Swifta Podróże Guliwera. Film otrzymał w 1940 dwie nominacje do Oscara – za najlepszą muzykę oryginalną (Victor Young) i najlepszą piosenkę „Faithful Forever” (Ralph Rainger).

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Podczas nocnego sztormu, 5 listopada 1699 roku, tonie statek dowodzony przez Lemuela Guliwera, a on sam z trudem wydostaje się na ląd, po czym traci przytomność i pozostaje na nieznanym wybrzeżu, które, jak się okazuje, zamieszkują dwa plemiona maleńkich ludzi – Liliputów i Blefusków. Guliwera przypadkowo zauważa jeden z Liliputów, Gabby. Uznaje go za niebezpiecznego olbrzyma i biegnie do miasta, by ostrzec współplemieńców, w tym króla i dworzan. Zostaje jednak zignorowany, gdyż na dworze królewskim trwają właśnie przygotowania do ślubu królewny Liliputów, Glorii, z królewiczem Blefusków, Davida. Gdy wydaje się, że wszystko jest już ustalone i gotowe, między dwoma królami dochodzi do sporu o to, którą piosenkę należy wykonać na ślubie książęcej pary – pieśń Liliputów „Wierność” czy pieśń Blefusków „Na zawsze”. Obaj władcy stawiają na swoim, aż w końcu wściekły król Blefusków niszczy tort weselny i wypowiada Liliputom wojnę, po czym wraca do swojego zamku. Król Liliputów, pokojowo nastawiony, martwi się perspektywą wojny, jednak w końcu Gabby’emu udaje się przekazać mu wiadomość o „olbrzymie” leżącym na plaży, po czym staje na czele ekspedycji mającej go schwytać i sprowadzić do miasta. Lilipuci przy pomocy wielu dźwigów i lin wiążą Guliwera i zawożą do miasta, gdzie obszukują go w poszukiwaniu broni i odbierają mu pistolet; przypadkowy wystrzał budzi Guliwera, który budzi się i uwalnia się. Chwilę później miasto zostaje zaatakowane przez Blefusków, którzy jednak na widok Guliwera uciekają w panice. Lilipuci widzą w nim swojego sprzymierzeńca, postanawiają go ugościć i uszyć mu nowe ubranie. Król Blefusków wysyła swoich trzech szpiegów, by zabili Guliwera. Szpiedzy kradną pistolet Guliwera i postanawiają użyć go przeciw niemu. Tymczasem Guliwer dowiaduje się od Davida i Glorii o przyczynie wojny i proponuje nową piosenkę, łączącą dwie zaproponowane przez królów.

Cały film Podróże Guliwera (ang.)

Gdy szpiedzy Blefusków zawiadamiają króla, że wkrótce zabiją Guliwera, król wysyła list przez gołębia pocztowego, że zaatakuje o świcie. Gabby przechwytuje tę wiadomość i ostrzega Liliputów, ale sam zostaje schwytany przez szpiegów, którzy przygotowują pistolet. Gdy flota wojenna Blefusków zbliża się do floty Liliputów, Guliwer rozbraja marynarzy, łączy okręty i ciągnie je do brzegu. Szpiedzy strzelają do Guliwera z klifu, jednak David w ostatniej chwili rzuca się na lufę i odwraca strzał, spadając razem z pistoletem i, jak się wydaje, ginąc. Guliwer podniósł jego ciało i zbeształ Blefusków i Liliputów za prowadzenie wojny o tak błahą rzecz, a kiedy ci ogłaszają rozejm, ujawnia że David przeżył i przedstawia im swój pomysł śpiewania połączonej pieśni. Później Lilipuci i Blefuskowie wspólnie budują nowy statek, na którym Guliwer odpływa.

Obsada głosowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Sam Parker – Lemuel Guliwer
  • Pinto Colvig – Gabby
  • Jack Mercer
    • król Liliputów,
    • szpiedzy,
    • gołąb
  • Tedd Pierce – król Blefusków
  • Livonia Warren – królewna Gloria (partie dialogowe)
  • Jessica Dragonette – królewna Gloria (partie wokalne)
  • Cal Howard – królewicz David (partie dialogowe)
  • Lanny Ross – królewicz David (partie wokalne)

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Klara Mietycka na łamach „Filmu” oceniła Podróże Guliwera pozytywnie. Zachwalała poziom animacji i komizmu oraz rekomendowała film jako „miłą rozrywkę dla młodzieży i dzieci”. Skrytykowała z kolei ekranizowanie jedynie pierwszej części powieści, co negatywnie odbiło się na tempie filmu oraz zbyt realistyczny projekt Guliwera, Glorii i Davida w stosunku do kreskówkowej reszty postaci[3].

Dystrybucja

[edytuj | edytuj kod]

Tuż po wojnie dystrybutorem filmu w Polsce było Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski[4].

W Polsce po 1989 roku film był dystrybuowany na VHS z francuskim dubbingiem i polskim lektorem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dariusz Szymański: Długometrażowe filmy animowane rozpowszechniane w polskich kinach w latach 1944–1989 (układ chronologiczny). Na Ekranach PRL. [dostęp 2021-12-15]. (pol.).
  2. Gulliver’s Travels (1939) – Notes – TCM.com [online], tcm.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-08] (ang.).
  3. Klara Mietycka. Notatnik recenzenta. Podróże Guliwera. „Film”. 4 (7 (63)), s. 8, 1949-04-15. Warszawa: Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski. [dostęp 2021-12-15]. 
  4. Podróże Guliwera. Cyfrowe Muzeum Kinematografii. [dostęp 2021-11-14]. (ang.).
  5. Podróże Guliwera – Guliver’s Travels (1996), nevada.pl.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]