Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
13 listopada 1945 |
| Data likwidacji |
1 stycznia 1952 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
Przedsiębiorstwo Państwowe „Film Polski” – polskie przedsiębiorstwo państwowe, istniejące w latach 1945–1952. Jego zadaniem była produkcja i dystrybucja filmów oraz organizacja życia kulturalnego.
Historia i zadania[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski powstało na mocy dekretu Krajowej Rady Narodowej z dnia 13 listopada 1945 roku o utworzeniu przedsiębiorstwa państwowego „Film Polski” (Dz.U. z 1945 r. nr 55, poz. 308). Jego siedzibą była Warszawa. Zgodnie z zapisami dekretu do zadań przedsiębiorstwa należały: zakładanie i prowadzenie wytwórni: taśmy filmowej i papierów fotograficznych, sprzętu kinotechnicznego oraz filmów, sprzedaż i wynajem filmów polskich w kraju i za granicą oraz zakup i wynajem filmów zagranicznych na terenie Polski, zakładanie i prowadzenie teatrów świetlnych (kin) oraz publiczne wyświetlanie filmów. Ponadto Film Polski zajmował się działalnością propagandową i kulturotwórczą, szkoleniem kadr oraz współpracą zagraniczną. W zakresie zakładania i prowadzenia wytwórni taśmy filmowej i papierów fotograficznych oraz sprzedaży i wynajmu filmów w kraju i za granicą oraz zakupu i wynajmu filmów zagranicznych przedsiębiorstwo było monopolistą (art. 4 ust 1 dekretu)[1].
W 1945 roku podjęto decyzję o przejęciu na potrzeby przedsiębiorstwa hali sportowej przy ul. Łąkowej 29 w Łodzi i jej adaptacji na halę zdjęciową. W pomieszczeniach tych zrealizowano pierwszy polski powojenny film fabularny – Zakazane piosenki (reż. Leonard Buczkowski)[2].
W 1952 roku przedsiębiorstwo zostało przekształcone w Centralny Urząd Kinematografii, a w roku 1957 w Naczelny Zarząd Kinematografii Ministerstwa Kultury i Sztuki[3].
Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
- 1945–1947: Aleksander Ford
- 1947–1952: Stanisław Albrecht
Produkcja filmowa[edytuj | edytuj kod]
Podczas swojego funkcjonowania Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski wyprodukowało 110 filmów: dokumentalnych, fabularnych oraz animowanych. Pierwszym wyprodukowanym filmem był dokument pt. Wieś i miasto z 1945 roku (realizacja: Eugeniusz Jaryczewski, zdjęcia: Seweryn Kruszyński)[4].
Filmy fabularne wyprodukowane przez Film Polski[edytuj | edytuj kod]
- 1945:
- Zakazane piosenki
- 1946:
- 1947:
- Zdradzieckie serce – film nigdy nie wszedł na ekrany
- Włókiennictwo na Ziemiach Odzyskanych (krótkometrażowy)
- Ruchy ludności na ziemiach polskich (krótkometrażowy)
- Ostatni etap
- Nawrócony – film nigdy nie wszedł na ekrany
- Jasne łany
- Harmonia (krótkometrażowy)
- 1948:
- 1949:
- 1950:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dekret Krajowej Rady Narodowej z dnia 13 listopada 1945 roku o utworzeniu przedsiębiorstwa państwowego „Film Polski” (Dz.U. z 1945 r. nr 55, poz. 308).
- ↑ Wiesław Stempel: Przemysł filmowy w Polsce Ludowej. [w:] „Kino” 1970, nr 7, s. 29–35 [on-line]. www.akademiapolskiegofilmu.pl. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
- ↑ Film Polski, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-08-14].
- ↑ Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski. www.filmpolski.pl. [dostęp 2015-03-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski. www.filmpolski.pl. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Filmy wyprodukowane przez PP Film Polski w bazie Repozytorium Cyfrowe. repozytorium.fn.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-23)].