Polska (tygodnik)
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Pierwszy numer |
1941 |
| Ostatni numer |
1943 |
„Polska. Tygodnik Polaków w ZSRR” – polski tygodnik ukazujący się w Związku Radzieckim w latach 1941–1943.
Pierwszy numer pisma ukazał się 4 grudnia 1941 jako oficjalny organ Ambasady Polskiej w Kujbyszewie. Redaktorem pisma został przybyły z Londynu Ksawery Pruszyński, następnie Teodor Parnicki i Jan Erdman. Z pismem związany był też Wiktor Weintraub i Bernard Singer. W „Polsce” pojawiały się teksty autorów, takich jak Antoni Słonimski, Arkady Fiedler, Stanisław Baliński, Władysław Broniewski, Aleksander Wat, Maria Kuncewiczowa.
„Polska” poruszała bieżące wydarzenia, jak wojsko polskie w ZSRR, prześladowania w kraju, lotnictwo, Warszawa, prasa podziemna, poświęcając im osobne numery. Z powodu ingerencji cenzury radzieckiej pismo miało trudności w podejmowaniu trudnych tematów z zakresu stosunków polsko-radzieckich, jak np. deportacje ludności polskiej.
Część materiałów w piśmie pochodziła z londyńskiego tygodnika „Wiadomości Polskie, Polityczne i Literackie”. Od numeru 7 z 1942 pismo posiadało stały dział „Skarbnica literatury polskiej”. Inna stała rubryka – „Poszukiwanie rodziny” – pomagała Polakom rozsianym po ZSRR w odnalezieniu swoich bliskich.
Po opuszczeniu ZSRR przez armię polską pismo pozostawało jedynym w Związku Radzieckim organem prasowym rządu RP. Zostało zamknięte po jednostronnym zerwaniu przez ZSRR stosunków z rządem polskim.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Święch: Literatura polska w latach II wojny. Wyd. VI - 2 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 305-307, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13852-3.