
Samara
|
|||||
![]() Wieżowiec, Cerkiew św. Grzegorza, Monument chwały, Stary most, Makieta Burana, Historyczna część miasta |
|||||
|
|||||
Państwo | ![]() |
||||
Obwód | ![]() |
||||
Burmistrz | Oleg Fursow | ||||
Powierzchnia | 465,97 km² | ||||
Populacja (2014) • liczba ludności |
1 172 348 |
||||
Nr kierunkowy | +7 (846) | ||||
Kod pocztowy | 443000-443125 | ||||
Tablice rejestracyjne | 63 | ||||
Podział miasta | 9 dzielnic | ||||
![]() |
|||||
Strona internetowa | |||||
Portal ![]() |
Samara (ros. Самара, w latach 1935–1991 Kujbyszew, cyrylica: Куйбышев) – miasto w Rosji, port rzeczny nad Wołgą. Stolica obwodu samarskiego. Wielki ośrodek przemysłu maszynowego, metalowego, petrochemicznego, spożywczego i lekkiego.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samara została założona w 1586 jako warownia do obrony przed najazdami Tatarów. Od 1688 jest miastem, w 1851 została stolicą guberni. Od drugiej połowy XIX wieku ważny węzeł kolejowy. W 1883 miasto miało 63,5 tys. mieszkańców, do 1897 liczba wzrosła do 91,6 tys. W latach 1918–1919 w rękach sił antybolszewickich, potem część ZSRR. Od 1928 stolica obwodu. W 1935 zmieniono nazwę Samary na cześć zmarłego Waleriana Kujbyszewa.
Podczas II wojny światowej w mieście znalazło się szereg instytucji ewakuowanych z zagrożonej nadejściem wojsk niemieckich Moskwy i tymczasowo pełniło ono niektóre funkcje stolicy ZSRR. Przeniesiono tu m.in. placówki dyplomatyczne. Ambasadorem Polski w ZSRR został w 1941 prof. Stanisław Kot, który niebawem przybył do Kujbyszewa, organizując wszechstronną pomoc dla Polaków, którzy masowo przybywali do tworzącej się Armii Polskiej.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Oświata[edytuj | edytuj kod]
Na terenie Samary (Kujbyszewa) mieściła się w latach 1944–1964 Kujbyszewska Suworowska Szkoła Wojskowa.
Sport[edytuj | edytuj kod]
- CSK WWS Samara – klub hokejowy
- CSK WWS Samara – klub piłkarski kobiet
- Krasnyje Krylja Samara – klub koszykówki mężczyzn
- Junit Samara – klub piłkarski mężczyzn
- Krylja Sowietow Samara – klub piłkarski mężczyzn
- Dinamo Kujbyszew – klub piłkarski (nieistniejący)
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Z okazji 150 rocznicy zamontowania pierwszego grzejnika w Sankt Petersburgu, którego wynalazcą był Franz San Galli, na początku sezonu grzewczego 2005, przed elektrociepłownią w Samarze stanął 31 tonowy pomnik żeliwnego kaloryfera (wykonany przez lokalnego artystę rzeźbiarza Nikołaja Kuklewa).
W latach 1941–1943 miasto przezywano Drugim Baku, gdyż sprowadzono tu ponad 5000 pracowników naftowych ze stolicy Azerbejdżanu w celu przyspieszenia wydobycia ropy.
W czasie bułgarskiego powstania kwietniowego 1876 r. mieszkańcy Samary materialnie i duchowo wspierali powstańców. Jednym z symboli mających wzmocnić ducha Bułgarów miała być chorągiew. Niestety powstanie upadło, zanim zdążono ją przekazać. Dopiero podczas rosyjsko-tureckiej wojny pod Ploeszti 18 maja 1877 r. oddano flagę bułgarskiemu wojsku.
Polacy w Samarze[edytuj | edytuj kod]
W Samarze urodzili się m.in.:
- Stanisław Hryniewiecki – polski komandor porucznik i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych,
- Maria Kuncewiczowa – polska pisarka,
- Wiktor Staniewicz – polski matematyk,
- Jerzy Szuba – polski wojskowy i chemik.
Polacy mieszkający w Samarze zbudowali w latach 1902–1906 działający do dziś tzw. Kościół Polski (architekt: Tomasz Bohdanowicz-Dworzecki)[1][2].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rys historyczny na stronie parafii (ros.). [dostęp 2013-01-12].
- ↑ Gorod Samara – Chram Preswiatogo Sierdca Iisusa Rimsko-Katoliczeskoj Cerkwi (ros.). [dostęp 2013-01-12].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Samara w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. X: Rukszenice – Sochacze. Warszawa 1889.
- Oficjalna strona zarządu miasta – sprawy lokalne, historia i teraźniejszość Samary, mapy miasta (w języku rosyjskim)
- Samara na pocztówkach i fotografiach