Na mapach: 
48°57′23″N 38°28′53″E/48,956389 38,481389
48°57′23″N 38°28′53″E/48,956389 38,481389Siewierodonieck
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
| |||||
| |||||
| Państwo |  Ukraina
| ||||
| Obwód |  ługański
| ||||
| Rejon | Siewierodonieck | ||||
| Burmistrz | Walentyn Kazakow | ||||
| Powierzchnia | 42,1 km² | ||||
| Wysokość | 51 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
104 503[1] | ||||
| Nr kierunkowy | +380-6452(645) | ||||
| Kod pocztowy | 93400-93480 | ||||
Położenie na mapie obwodu ługańskiego   Siewierodonieck | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Siewierodonieck | |||||
| 48°57′23″N 38°28′53″E/48,956389 38,481389
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Siewierodonieck (ukr. Сєвєродонецьк) – miasto na Ukrainie, w obwodzie ługańskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prawa miejskie od 1958 roku. Ośrodek przemysłu chemicznego, w roku 1974 liczyło 104 tys. mieszkańców[2].
W 1965 roku zaczęto wydawać gazetę[3].
W 1989 liczyło 131 376 mieszkańców[4].
Do 1997 r. istniało tutaj 6 wyższych uczelni (№ 1, № 23, № 24, № 98, № 99 i № 101). W maju 1997 r. wyższe uczelnie № 23, № 99 i № 101 zostały zlikwidowane[5].
W 2013 liczba mieszkańców miasta wyniosła 109 466[6].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.45
- ↑ wielu autorów: Encyklopedia Powszecha PWN. T. 4. R-Z. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 182.
- ↑ № 2910. Коммунистический путь // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.382
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Постанова Кабінету міністрів України № 526 від 29 травня 1997 р. «Про вдосконалення мережі вищих та професійно-технічних навчальних закладів»
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.75
| ||||||
