Pozytyw (instrument muzyczny)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Pozytyw (łac. ponere „stawiać, kłaść”) – małe, przenośne organy wyposażone początkowo wyłącznie w wargowe piszczałki i jedną klawiaturę, a od XVI w. także w piszczałki języczkowe i pedał.
Pozytywy używane były m.in. w mniejszych kościołach, kaplicach, salach i zamożniejszych domach.
W muzyce kościelnej pozytyw służy do realizacji basso continuo (podobnie jak klawesyn) lub jako instrument akompaniujący śpiewowi chóralnemu. W muzyce świeckiej używany jest jako instrument solowy lub razem z innymi instrumentami. Do jego obsługi potrzebny był obok organisty również kalikant, obecnie powietrze tłoczy miniaturowa cichobieżna dmuchawa elektryczna.
Mianem pozytywu określa się także sekcję w większych organach, obsługiwaną przez jeden manuał.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Konrad Zacharski: Organy piszczałkowe – pozytyw. arsorgani.republika.pl. [dostęp 2010-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-14)].
