Pro Arte et Studio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pro Arte et Studio
pismo młodzieży akademickiej
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Królestwo Polskie
 Polska

Tematyka

literatura

Pierwszy numer

marzec 1916

Ostatni numer

wrzesień 1919

OCLC

169992973

Pro Arte et Studio – (z łac. 'sztuce i nauce') – miesięcznik młodzieży akademickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Po raz pierwszy ukazał się w marcu 1916 roku. Redaktorem przez kilkanaście początkowych miesięcy był Edward Boyé. Na początku pismo było eklektyczne: estetyzujące i tradycjonalistyczne. Pomimo to już wtedy drukowali na jego łamach Jan Lechoń i Julian Tuwim. Jednak już w 1917 roku (miała wtedy miejsce rewolucja pałacowa w redakcji) profil pisma lekko się zmienił, zwiększyły się wpływy formującej się już wtedy grupy preskamandryckiej. W skład kierownictwa pisma wchodzili wtedy Mieczysław Grydzewski, Jan Lechoń, Władysław Zawistowski, Zdzisław Dytel i Zygmunt Karski. W piśmie dominowały już dążenia, które później określiły skamandrycki model poezji. Po burzy spowodowanej publikacją Wiosny Tuwima i dalszych zmianach w składzie redakcji (od listopada 1917 roku do marca 1918 roku) dominacja Skamandrytów była już zdecydowana.

W styczniu 1919 roku czasopismo zmieniło nazwę na „Pro Arte”, a jego redaktorem naczelnym został, aż do ostatniego numeru, który ukazał się we wrześniu 1919 roku, Jan Lechoń. W tym czasie pismo nabrało bardziej antytradycjonalistycznego charakteru. Główną rolę odgrywali w nim Mieczysław Grydzewski oraz piątka poetów: Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński, związanych z kawiarnią artystyczną Pod Picadorem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]