Pro Arte et Studio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pro Arte et Studio
Pismo młodzieży akademickiej
Ilustracja
Okładka pierwszego numeru „Pro Arte et Studio”
(marzec 1916)
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Królestwo Polskie
 Polska

Adres

Warszawa
ul. Moniuszki 2 m. 36

Tematyka

literatura

Pierwszy numer

marzec 1916

Ostatni numer

wrzesień 1919

OCLC

169992973

Pro Arte et Studio – (z łac. „sztuce i nauce”) – miesięcznik młodzieży akademickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Historia i profil[edytuj | edytuj kod]

Tytuł ukazał się w marcu 1916. Redaktorem przez kilkanaście początkowych miesięcy był Edward Boyé. Na początku pismo było eklektyczne: estetyzujące i tradycjonalistyczne. Pomimo to już wtedy publikowali na jego łamach Jan Lechoń i Julian Tuwim. Jednak już w 1917 (miała wtedy miejsce rewolucja pałacowa w redakcji) profil pisma lekko się zmienił, zwiększyły się wpływy formującej się już wówczas grupy preskamandryckiej. W skład kierownictwa pisma wchodzili wtedy: Mieczysław Grydzewski, Jan Lechoń, Władysław Zawistowski, Zdzisław Dytel i Zygmunt Karski. W piśmie dominowały już dążenia, które później określiły skamandrycki model poezji. Po burzy spowodowanej publikacją Wiosny Tuwima[1] i dalszych zmianach w składzie redakcji (od listopada 1917 do marca 1918) dominacja skamandrytów była już zdecydowana.

W styczniu 1919 czasopismo zmieniło nazwę na „Pro Arte”, a jego redaktorem naczelnym został, aż do ostatniego numeru, który ukazał się we wrześniu 1919, Jan Lechoń. W tym czasie pismo nabrało bardziej antytradycjonalistycznego charakteru. Główną rolę odgrywali w nim Mieczysław Grydzewski oraz piątka poetów: Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński, związanych z kawiarnią artystyczną „Pod Picadorem”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Ratajska, Spór o „Wiosnę” Juliana Tuwima. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2024-03-02]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]