Przejdź do zawartości

Pseudophryne pengilleyi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pseudophryne pengilleyi[1]
Wells & Wellington, 1985
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

żółwinkowate

Rodzaj

Pseudophryne

Gatunek

Pseudophryne pengilleyi

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Pseudophryne pengilleyigatunek płaza bezogonowego z rodziny żółwinkowatych (Myobatrachidae). Endemit południowo-wschodniej Australii, krytycznie zagrożony wyginięciem.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest zbliżony wyglądem do gatunku Pseudophryne corroboree. Jego skóra jest szorstka na grzbiecie i gładka po brzusznej stronie ciała. Ubarwienie składa się z intensywnie żółtych i czarnych elementów[3]. Przedstawiciele Pseudophryne pengilleyi osiągają rozmiary od 25 do 30 mm[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisali w 1985 roku Richard W. Wells i C. Ross Wellington; wcześniej jego przedstawicieli uznawano za Pseudophryne corroboree. Miejsce typowe to Coree Flats w górach Brindabella. Epitet gatunkowy upamiętnia dr. Rossa K. Pengilleya w uznaniu jego prac nad biologią i ekologią rodzaju Pseudophryne[5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest to gatunek endemiczny dla południowo-wschodniej Australii. Istnieją dwie populacje tego gatunku na zachód od Canberry. Większa z nich, obejmująca ponad 95% przetrwałej populacji, występuje w górach Fiery Range i Bogong Peaks, druga w niewielkim oddaleniu w górach Brindabella. Zasięg występowania jest mocno pofragmentowany[2]. Pseudophryne pengilleyi pojawiają się na wysokościach od 850 do 1840 m[4]. Preferują górskie lasy, łąki i wrzosowiska[2].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Rozród odbywa się od stycznia do marca na obszarach bagiennych. Samice składają od 16 do 40 małych jajeczek o średnicy 6–10 mm. Larwy wykluwają się jesienią bądź późną zimą, kiedy długie deszcze lub roztopy powodują podniesienie się poziomu wód[2]. Kijanki przeobrażają się po 7–9 miesiącach od wyklucia, zazwyczaj w okresie od grudnia do wczesnego lutego. Młode dojrzewają w 2–3 roku życia. Pseudophryne pengilleyi żyją ok. 9 lat[4].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Pseudophryne pengilleyi klasyfikowany jest jako gatunek krytycznie zagrożony (CR, ang. Critically Endangered)[2].

Gatunek ten był niegdyś bardzo liczny, jednak od początku lat 80. XX wieku obserwowany jest gwałtowny spadek jego liczebności. Początkowo przyczyny tego zjawiska nie były znane. W 2010 roku Hunter i inni wykazali, że główną przyczyną spadków liczebności była choroba chytridiomikoza wywołana przez pasożytniczego grzyba Batrachochytrium dendrobatidis. Inne zagrożenia dla gatunku to susze i pożary buszu nasilone wskutek zmian klimatu, a także gatunki inwazyjne roślin i zwierząt oraz degradacja siedlisk[2].

Większość zasięgu występowania tego płaza mieści się w granicach obszarów chronionych, w tym Parku Narodowego Kościuszki i Parku Narodowego Brindabella[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pseudophryne pengilleyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Pseudophryne pengilleyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2022 [dostęp 2024-06-18] (ang.).
  3. Harold Cogger: Reptiles and Amphibians of Australia. Csiro Publishing, 2014, s. 108. ISBN 978-0-643-10977-3.
  4. a b c Pseudophryne pengilleyi. Australian Government. Department of the Environment. [dostęp 2014-09-03]. (ang.).
  5. Richard W. Wells, C. Ross Wellington, A classification of the Amphibia and Reptilia of Australia, „Australian Journal of Herpetology, Supplemental Series”, 1, 1985, s. 3 (ang.).