Przejdź do zawartości

Pułkownik Bunkier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pułkownik Bunkier
Kolonel Bunker
Gatunek

dramat

Data premiery

1996

Kraj produkcji

Albania
Francja
Polska

Język

albański

Czas trwania

103 min

Reżyseria

Kujtim Çashku

Scenariusz

Kujtim Çashku

Główne role

Anna Nehrebecka
Agim Qirjaqi
Kadri Roshi

Muzyka

Andrzej Krauze

Zdjęcia

Jerzy Rudziński

Scenografia

Shaqir Veseli

Kostiumy

Astrit Tota

Montaż

Kahéna Attia
Shazie Kapoli

Produkcja

3B Production Film Studio
Orafilm
Film Studio Dom

Dystrybucja

Tadrart Films

Pułkownik Bunkier (tytuł oryginalny: Kolonel Bunker, inny tytuł: Colonel Bunker) – albańsko-francusko-polski film fabularny z roku 1996 w reżyserii Kujtima Çashku. Kujtim Çashku był także autorem scenariusza. W 1996 film był zgłoszony do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej dla najlepszego film nieanglojęzycznego, ale nie uzyskał nominacji[1].

Jedno z wielu skupisk bunkrów w Albanii

To nie jest film o budowie bunkrów. To film o unikalnym totalizmie albańskim, o samoizolacji mojego kraju w okresie reżymu komunistycznego i naszej mentalności. W literaturze oraz kinematografii europejskiej temat totalitaryzmu był wielokrotnie eksploatowany. O dyktaturach z Ameryki Łacińskiej, Azji, Afryki czy z Europy wiemy już właściwie wszystko. Tylko albańska wersja jest wciąż zakamuflowana i zupełnie nieznana. Nie było bowiem dotychczas takiego kraju na świecie, w którym każda rodzina miałaby własny bunkier. W poprzednim systemie przez dwa dziesięciolecia w Albanii, liczącej ok. 3 mln mieszkańców, wybudowano aż 400.000 bunkrów. Czy to nie zbiorowa paranoja ? W swoim filmie staram się więc odpowiedzieć na pytania: skąd się bierze permanentny lęk i w imię czego niszczy się ludzkie wartości? To bilans poprzedniego systemu. Za pomocą rozsądku i rozumowania nie da się jednak rozszyfrować wszystkich naszych narodowych tajemnic[2].

Jest to jeden z pierwszych filmów fabularnych, wyprodukowanych w Albanii po upadku komunizmu, zaliczany do filmów rozliczeniowych.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Film nawiązuje do motywów z życia oficera inżynieryjnego armii albańskiej - Josifa Zengaliego. Głównym bohaterem filmu jest pułkownik armii albańskiej, żonaty z polską pianistką, który w okresie rządów Envera Hodży otrzymuje zadanie przeprowadzenia akcji budowy bunkrów na obszarze całego kraju. Za swoją postawę został aresztowany przez funkcjonariuszy Sigurimi i (jak można się domyślić) skazany na karę śmierci, a następnie ułaskawiony. Jego żona po odbyciu kary w obozie pracy, wraca do Polski w przekonaniu, że jej mąż nie żyje. Po uwolnieniu z więzienia Muro Neto próbuje odnaleźć żonę. Życie w Albanii po upadku komunizmu uświadamia mu bezsens dzieła, które stworzył. Popełnia samobójstwo w pobliżu bunkra, w którym kocha się para młodych ludzi. Film nawiązuje także do innych wydarzeń z historii Albanii: przymusowej ateizacji (scena wysadzania kościoła katolickiego), a także prześladowań opozycji i duchowieństwa (sceny z obozu pracy, scena egzekucji). Jedną z najbardziej wstrząsających scen w filmie jest testowanie nowego bunkra poprzez ostrzał artyleryjski – gwarantem jakości jest sam pułkownik przebywający w ostrzeliwanym bunkrze. Kilka scen filmu rozgrywa się w Warszawie.

Czas emisji: 103 minuty.

W filmie pojawiają się także inni aktorzy polscy, wśród nich Teresa Lipowska. Jednym z producentów filmu był Filip Bajon. W 2007 r. film emitowała po raz pierwszy Telewizja Kino Polska.

Film otrzymał główną nagrodę na XI Festiwalu Filmu Albańskiego w kwietniu 2000 r. w Tiranie.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. * Komisioni Përzgjedhës për Kandidaturën Shqiptare në «OSCAR» [online], nationalfilmcenter.gov.al, 2023 (alb.).
  2. Kujtim Czaszku, Lustro duszy, rozm. Jerzy Wiśniewski, Przegląd Albański 2:1997, s. 10.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]