Płatkonóg trójbarwny
| Steganopus tricolor[1] | |||
| Vieillot, 1819 | |||
 Samica w szacie godowej | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Parvordo | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Steganopus | ||
| Gatunek |
płatkonóg trójbarwny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 okres lęgowy przeloty zimowiska | |||
Płatkonóg trójbarwny[3] (Steganopus tricolor) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem. Większość obowiązków rodzicielskich spoczywa na samcu.
- Systematyka
- Zwykle zaliczany do monotypowego rodzaju Steganopus[3][4]. Część systematyków, np. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC), umieszcza go w rodzaju Phalaropus[5]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].
- Wygląd
- Długość ciała 22–24 cm; masa ciała samców 30–110 g, samic 46–128 g; rozpiętość skrzydeł 35–43 cm[4].
- Biały kuper i ogon. U samicy w szacie godowej ciemię i potylica szare, czarny pasek oczny ciągnie się na boki szyi; na piersi i przodzie szyi rdzawy nalot; plecy ołowianoszare z kreskami koloru kasztanowatego. Dziób czarny, szydłowaty, dłuższy niż głowa. Samiec podobny, lecz jaśniejszy. W zimie czoło białe, ciemny pasek oczny; wierzch ciała jasnoszary, spód biały, nogi żółte.
- Zasięg, środowisko
- Płytkie jeziora oraz mokradła środkowej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej oraz w rejonie Wielkich Jezior. Mniejsze populacje porozrzucane wyspowo z dala od głównego obszaru zasięgu – od południowo-wschodniej Alaski po wybrzeże Zatoki Jamesa i Nowy Brunszwik, a na południu – po Nowy Meksyk i Teksas[4]. Zimuje w Ameryce Południowej – głównie w Peru, zachodniej Boliwii, Chile i północno-zachodniej Argentynie; również w Ekwadorze, Urugwaju i na południu kontynentu aż po Ziemię Ognistą, a także na wyspach Galapagos[4].
- Status
- IUCN uznaje płatkonoga trójbarwnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2012 roku zgrubnie oszacowano liczebność światowej populacji lęgowej na około 1,5 miliona osobników[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Steganopus tricolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ BirdLife International, Steganopus tricolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-09-19] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Phalaropodini Bonaparte, 1831 (wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-02].
- ↑ a b c d e J. Van Gils, P. Wiersma, G.M. Kirwan: Wilson’s Phalarope (Steganopus tricolor). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-14]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
- ↑ Wilson’s Phalarope Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-19]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).