Przejdź do zawartości

Jaskier wodny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ranunculus aquatilis)
Jaskier wodny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

jaskier

Podrodzaj

włosienicznik

Gatunek

jaskier wodny

Nazwa systematyczna
Ranunculus aquatilis L.
Sp. Pl. 556 1753
Synonimy
  • Batrachium aquatile Dumort.
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Jaskier wodny

Jaskier wodny, włosienicznik wodny[4] (Ranunculus aquatilis L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Jako gatunek rodzimy rośnie w Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej[5]. W Polsce dość często występuje na niżu, dochodząc do piętra pogórza, rzadko tylko spotkać go można wyżej[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Długa (do 1,5 m), rozgałęziona, ulistniona.
Liście
Liście zróżnicowane są na pływające i podwodne. Pływające mają długie ogonki i blaszkę w kształcie nerki, o zwykle od 3 do 5 klapkach. Liście podwodne z krótkimi ogonkami i blaszką pociętą na długie nitkowe odcinki. Ich zwiększona powierzchnia ułatwia wymianę gazową i pobieranie składników pokarmowych[7].
Kwiaty
Pojedyncze na długich szypułkach (w czasie owocowania szypułki te rosną, osiągając długość do 5 cm). Mają 5-działkowy kielich, 5 białych, szerokich płatków o długości do 10 mm, liczne pręciki i liczne słupki[7]. Dno kwiatowe jest kuliste i pokryte szczecinkami, miodniki są kuliste.
Owoc
Elipsoidalne niełupki ze szczeciniastymi włoskami.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna lub bylina, hydrofit. Kwitnie od kwietnia do sierpnia, czasami jeszcze we wrześniu. Występuje na płytkich i wolno płynących wodach lub w kanałach, głębokości do 2 m, rowach, stawach i jeziorach, czasami masowo. W wodach bogatych w składniki pokarmowe, a ubogich w wapń[7]. Gatunek charakterystyczny dla związku (Al.) Hottonion[8]. Liczba chromosomów 2n = 16, 32, 48[9].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z jaskrem rzecznym, skąpopręcikowym i tarczowatym[10].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina była objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 do 2014 roku. Źródłem zagrożenia dla niej jest gospodarka hodowlana w zbiornikach, w których występuje, zanieczyszczenie wód oraz wysychanie zbiorników w czasie długotrwałych susz[6].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Bywa uprawiany jako roślina ozdobna w oczkach wodnych. Najlepiej sadzić go w doniczkach lub innych pojemnikach, gdyż wówczas łatwiej można kontrolować jego rozrastanie się.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
  3. Ranunculus aquatilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 144, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. Ranunculus aquatilis na Germplasm Resources Information Network (GRIN) [dostęp 2014-01-26].
  6. a b Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
  7. a b c Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik. Rośliny i Zwierzęta. Warszawa: Multico, 1997, s. 286. ISBN 83-7073-092-2.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  9. Ranunculus aquatilis na Flora of North America (GRIN) [dostęp 2014-01-26].
  10. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik. Rośliny i Zwierzęta. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-092-2.