Rewolwer M1879

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Rewolwer komisji M1879)
Reichsrevolver M1879
Ilustracja
M1879
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Rodzaj

rewolwer

Historia
Produkcja

1879-??

Dane techniczne
Kaliber

10,6 mm

Nabój

10,6 x 25 mm R

Magazynek

bęben 6 nab.

Wymiary
Długość

310 mm (M1873)
254 mm (M1883)

Wysokość

183 mm (M1873)
121 mm (M1883)

Długość lufy

181 mm (M1879)
117 mm (M1883)

Masa
broni

1,30 kg (M1879)
0,99 kg (M1883)

Inne
Prędkość pocz. pocisku

200 m/s (M1883)

Reichsrevolver M1879 (niem. Komissionrevolver, Reichsrevolver) - rewolwer wprowadzony do uzbrojenia armii Cesarstwa Niemieckiego w 1879 roku.

W 1879 roku w Niemczech powołano kilka komisji których zadaniem była modernizacja uzbrojenia armii. Jedną z nich miała być komisja mająca opracować nowy rewolwer który miał zastąpić używane pistolety z zamkiem kapiszonowym. Początkowo faworytem był skonstruowany w firmie Mauser rewolwer M1878 (Zig-Zag), ale ostatecznie konstrukcję tę odrzucono jako zbyt skomplikowaną i postanowiono opracować rewolwer. Jego konstruktorami byli członkowie komisji.

Opracowany przez komisję rewolwer został wprowadzony do uzbrojenia w 1879 roku jako Armeerevolver M/79. W cztery lata później do uzbrojenia wprowadzono jego skróconą wersję Reichsrevolver M/83.

M1883, skrócona wersja rewolweru M1879

Od 1908 roku rewolwery M1879 i M1883 były zastępowane przez pistolety samopowtarzalne Parabellum P08, ale jeszcze w latach 40 XX wieku pewna ilość tych wycofanych z uzbrojenia armii rewolwerów była używana przez funkcjonariuszy administracji III Rzeszy.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Rewolwer M1879 był bronią powtarzalną. Szkielet zamknięty, jednoczęściowy. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, bez samonapinania. Z lewej strony szkieletu znajdował się nastawny bezpiecznik.

M1879 był zasilany z sześcionabojowego bębna. Łuski z bębna były usuwane po wyjęciu bębna ze szkieletu. Szkielet był demontowany po wyciągnięciu jego osi (przed przypadkowym wysunięciem osi chronił zatrzask. Rewolwer nie posiadał rozładownika, do usuwania łusek służyła oś bębna lub inny improwizowany wybijak.

Lufa gwintowana, posiadała trzy bruzdy prawoskrętne.

Przyrządy celownicze mechaniczne stałe (muszka i szczerbinka).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Frederick Myatt, Pistolety i rewolwery. Ilustrowana historia broni krótkiej od szesnastego wieku do czasów współczesnych, Leszek Erenfeicht (tłum.), Warszawa: ESPADON, 1993, ISBN 83-85489-06-1, OCLC 749319947.