Ryszard Dąbrowski (fizjolog)
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1934 |
|---|---|
| Data śmierci |
8 listopada 2002 |
| Zawód, zajęcie |
patofizjolog |
| Tytuł naukowy |
profesor zwyczajny |
| Alma Mater |
Akademia Medyczna w Łodzi |
| Uczelnia |
Akademia Medyczna w Łodzi |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ryszard Dąbrowski (ur. 7 marca 1934 w Sędzinie[1], zm. 8 listopada 2002[1]) – polski farmaceuta, patofizjolog, profesor zwyczajny, wykładowca Akademii Medycznej w Łodzi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu w 1947 roku szkoły podstawowej w rodzinnym Sędzinie, podjął naukę w Prywatnym Liceum Ogólnokształcącym Księży Salezjanów w Aleksandrowie Kujawskim[1]. Maturę zdał w liceum w Ciechocinku w 1953 roku[1]. Po okresie pracy w Gminnej Radzie Narodowej w Sędzinie i roku studiów w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu, od 1957 roku studiował na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Łodzi[1]. Dyplom magistra farmacji uzyskał 23 lutego 1963 roku[1]. Od 1962 roku był stażystą, następnie asystentem w Zakładzie Patologii Ogólnej i Doświadczalnej Akademii Medycznej w Łodzi[1]. W toku swej kariery naukowej uzyskał w 1968 roku tytuł doktora, na podstawie pracy Rola histaminy w procesie kolagenogenezy, w 1980 roku habilitację na podstawie rozprawy Udział histaminy zewnątz- i wewnątzpochodnej w rozwoju tkanki łącznej, w 1990 roku nominację na profesora nadzwyczajnego, a 1 października 1994 roku tytuł profesora zwyczajnego[1]. W listopadzie tegoż roku został kierownikiem Katedry i Zakładu Patofizjologii[1]. W latach 1996–2002 pełnił funkcję prorektora do spraw nauczania i wychowania[1].
W swej pracy naukowej zajmował się przede wszystkim badaniami w zakresie biosyntezy i degradacji kolagenu i glikozoaminoglikanów jako głównych składników tkanki łącznej i ich roli w procesach gojenia i nowotworzenia tkanki łącznej w niektórych chorobach, w tym miażdżycy i zawale mięśnia sercowego[1]. Był autorem 151 publikacji naukowych, w tym 82 oryginalnych prac doświadczalnych, a także współautorem dwóch podręczników patofizjologii, członkiem Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego oraz zagranicznych stowarzyszeń naukowych[1].
Został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 50-lecia Łódzkich Wydziałów Medycznych[1]. Zmarł 8 listopada 2002 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sędzinie[1].