Słaba homotopijna równoważność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Słaba homotopijna równoważność – odwzorowanie ciągłe między przestrzeniami topologicznymi indukujące izomorfizm grup homotopii.

Formalna definicja[edytuj | edytuj kod]

Niech będą przestrzeniami topologicznymi. Odwzorowanie ciągłe nazywa się słabą homotopijną równoważnością, jeżeli indukuje bijekcję między składowymi łukowymi przestrzeni i przestrzeni oraz dla wszystkich homomorfizm indukowany jest izomorfizmem, gdzie oznacza -tą grupę homotopii zaczepioną w punkcie [1].

Własności[edytuj | edytuj kod]

  • Każda homotopijna równoważność jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Złożenie słabych homotopijnych równoważności jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Słaba homotopijna równoważność między CW-kompleksami jest homotopijną równoważnością. Jest to treść twierdzenia Whiteheada.
  • Przekształcenie homotopijne ze słabą homotopijną równoważnością jest słabą homotopiją równoważnością[1].
  • Z istnienia słabej homotopopijnej równoważności nie wynika istnienie słabej homotopijnej równoważności [2].

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

  • Jeżeli przestrzenie oraz ściągalne, to każde odwzorowanie jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Niech oraz Para jest skończoną przestrzenią topologiczną mającą dwa zbiory jednopunktowe otwarte i dwa domknięte. Jeżeli na sferze wybierzemy dwa różne punkty to jest sumą dwu rozłącznych zbiorów otwartych Każde przekształcenie takie, że jest słabą homotopijną równoważnością[2]. Warto zauważyć, że dowolne odwzorowanie ciągłe musi być stałe, w szczególności nie istnieje słaba homotopijna równoważność
  • Ogólniej, dla każdego kompleksu symplicjalnego istnieje -przestrzeń Aleksandrowa (skończona, gdy jest skończony) oraz słaba homotopijna równoważność [2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b E.H. Spanier: Topologia algebraiczna. Warszawa: PWN, 1972, s. 455.
  2. a b c J.A. Barmak: Algebraic Topology of Finite Spaces and Applications. Springer, 2011. ISBN 978-3-642-22002-9. (ang.).