SM UB-39
 Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | |
|---|---|
| Projekt |
Werk 263 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
22 lipca 1915 |
| Wodowanie |
29 grudnia 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
18 kwietnia 1916 |
| Wycofanie ze służby |
7 maja 1917 |
| Los okrętu |
zatopiony na minie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,9 metra |
| Szerokość |
4,37 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 (później 6) torped, armata 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osób |
SM UB-39 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 29 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 28 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-39 odbył 14 patroli, podczas których zatopił 93 jednostki nieprzyjaciela[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
SM UB-39[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym dowódcą okrętu został 29 kwietnia 1916 roku mianowany Kapitänleutnant Werner Fürbringer[3].
Werner Fürbringer dowodził okrętem do 7 listopada 1916 roku. 29 kwietnia jednostka został przydzielona do Flotylli Flandria, operował na obszarze wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii oraz kanału La Manche. W czasie dowodzenia przez Fürbringera UB-39 zatopił 43 statki oraz jeden uszkodził[4]. Największymi z nich były brytyjski parowce: 6 września „Strathtay” o pojemności 4428 BRT[5], a 20 października „Midland” o pojemności 4247 BRT[6].
8 listopada 1916 roku dowództwo nad okrętem objął Oberleutnant zur See Heinrich Küstner[7]. Największym zatopionym pod dowództwem Heinricha Küstnera statkiem był brytyjski parowiec „Clan Macmillan” o pojemności 4525 BRT[8]. Statek został zatopiony 5 mil na południowy zachód od Newhaven. 17 maja 1917 roku w kanale La Manche UB-39 wszedł na minę i zatonął, cała załoga zginęła. W czasie swojej służby UB-39 odbył 14 patroli[1], zatopił 93 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 89 998 BRT, uszkodził trzy (6047 BRT))[4]. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[9].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SM - Seiner Majestät.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b UB 39. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ a b Moller ↓, s. 45.
- ↑ Werner Fürbringer. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.). (2 października 1888 - 8 lutego 1982), pierwszy dowódca SM UB-39, wcześniej dowodził SM UB-2, SM UB-17, a po zakończeniu służby na UB-39 dowodził SM UC-70, SM UC-17, SM UB-58 oraz SM UB-110. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 101 statków o łącznej wyporności 97 881 BRT, pięć uszkodziły (9033 BRT). W czasie II wojny światowej został awansowany na kontradmirała i przeszedł w stan spoczynku w 1943 roku.
- ↑ a b Ships hit by UB 39. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Strathtay. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Midland. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Heinrich Küstner. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.). (9 września 1889 - 7 maja 1917), ostatni dowódca okrętu, wcześniej dowodził SM UC-1 na pokładzie którego zaginął. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 50 statków o łącznej wyporności 51 108 BRT, dwa uszkodziły (5188 BRT) oraz zatopiły jeden okręt HMS Zulu (1027 BRT).
- ↑ Clan Macmillan. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-39, Typ UB-II, Küstentorpedo-Boot, Flandern-Flottille (Mittlere Einhüllenboote, Küstenverwendung, Minenleger). Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-06]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).