SM UB-35
 Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | |
|---|---|
| Projekt |
Werk 259 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
22 lipca 1915 |
| Wodowanie |
28 grudnia 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
17 kwietnia 1916 |
| Wycofanie ze służby |
26 stycznia 1918 |
| Los okrętu |
zatopiony przez HMS Leven |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,9 metra |
| Szerokość |
4,37 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 (później 6) torped, armata 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osób |
SM UB-35 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 28 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 17 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-35 odbył 26 patroli, podczas których zatopił 42 jednostki nieprzyjaciela[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
SM UB-35[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym dowódcą okrętu został 22 czerwca 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Rudolf Gebeschus[3]. Gebeschus, z sześciotygodniową przerwą, dowodził okrętem do 19 kwietnia 1915 roku. 18 sierpnia jednostka został przydzielona do I Flotylli, operował na obszarze centralnym Morza Północnego. W okresie od 27 września do 5 listopada 1917 roku okrętem dowodził Otto von Schrader. Pod jego dowództwem UB-35 zatopił pierwszy statek. 17 października w czasie patrolu po Morzu Północnym zatopił norweski parowiec „Sten” o pojemności 1046 BRT[4]. Statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Skien do Londynu. W czasie tego patrolu UB-35 pod dowództwem von Schradera zatopił 8 statków[5]. Największym był duński parowiec „Guldborg” o pojemności 1569 BRT[6].
1 lutego 1917 roku okręt został przeniesiony do II Flotylli, operował na obszarze Morza Północnego u wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii. 5 lutego już pod dowództwem Rudolfa Gebeschusa Ub-35 zaatakował i zatopił 5 mil na północny wschód od Hartlepool, brytyjski parowiec „Vestra” o pojemności 1021 BRT[7]. Statek płynął z Tyne do Rouen z ładunkiem węgla. W wyniku ataku śmierć poniosło 2 członków załogi. Pod dowództwem Rudolfa Gebeschusa UB-35 zatopił 9 statków[5], największym z nich był zbudowany w 1908 roku, norweski parowiec „Camilla” o pojemności 2273 BRT[8], który płynął z ładunkiem zboża z Baltimore do Rotterdamu. Statek został zatopiony 150 mil na zachód od Rogaland w Norwegii. Śmierć poniosło 8 członków załogi.
20 kwietnia okręt został przeniesiony do Flotylli Bałtyckiej i przekazany pod dowództwo Oberleutnant zur See Karl Stöter[9]. Pod jego dowództwem UB-35 zatopił 25 statków o łącznej pojemności 36 165 BRT, dwa (642 BRT) oraz cztery zajęły jako pryz (5753 BRT)[9]. 1 czerwca 1917 roku Ub-35 zaatakował i zajął na granicy Skagerrak i Kattegat trzy statki: czteromasztowy duński żaglowiec „Viking” o pojemności 2952 BRT, norweski bark „Paposo” o pojemności 1067 BRT oraz duński szkuner „Rigmor” o pojemności 161 BRT[5].
19 lipca 1917 roku UB-35 został przeniesiony do Flotylli Flandria. 20 stycznia 1918 roku 8 mil na zachód od latarni morskiej St. Catherine na St Catherine’s Point, najdalej wysuniętem na południe przylądku wyspy Wight, zatopił statek „Mechanician” o pojemności 9044 BRT[10]. Zbudowany w 1900 roku w Workman, Clark & Co., Ltd., Belfaście statek, po wybuchu wojny został zajęty przez Royal Navy i przerobiony na statek eskortujący konwoje. W czasie ataku zginęło 13 członków załogi. Ostatnim zatopionym przez UB-35 statkiem statkiem był brytyjski parowiec „Serrana” o pojemności 3677 BRT[11]. Zbudowany w 1905 roku statek płynął z Londynu do Barbados z ładunkiem drobnicowym. Został zatopiony około 10 mil na od St Catherine’s Point.
26 stycznia 1918 roku, w czasie próby przejścia przez tzw. The Dover Barrage w Cieśninie Kaletańskiej, UB-35 został zauważony przez brytyjski niszczyciel HMS Leven, który zaatakował UB-35 zrzucając na niego bomby głębinowe. W wyniku ataku przeżył tylko jeden członek załogi, który zmarł w czasie podróży niszczyciela do portu w Dover[12]. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[13].
W czasie swojej służby UB-35 odbył 21 patroli[1], zatopił 42 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 47 739 BRT, uszkodził dwa (642 BRT)) oraz zajął cztery (5753 BRT))[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SM - Seiner Majestät.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b UB 35. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
- ↑ a b Moller ↓, s. 45.
- ↑ Rudolf Gebeschus. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (ang.). (10 kwietnia 1887 - połowa stycznia 1918), pierwszy dowódca SM UB-35, następnie dowodził UB-63 na pokładzie którego zaginął po 14 stycznia 1918 roku. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 11 statków o łącznej wyporności 10 229 BRT, jeden uszkodziły (1113 BRT) oraz zajęły jeden jako pryz.
- ↑ Sten. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ a b c d Ships hit by UB 35. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
- ↑ Guldborg. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ Vestra. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ Camilla. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ a b Karl Stöter. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.). (14 listopada 1891 - 26 stycznia 1918), ostatni dowódca UB-35, na pokładzie którego poległ.
- ↑ Mechanician. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ Serrana. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- ↑ McCartney ↓, s. 159.
- ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-35 Typ UB II, Mittelklasse-Küsten-Torpedo-Boot, Flandern-Flottille. Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-06]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Innes McCartney: Lost Patrols: Submarine Wrecks of the English Channel. London: Periscope Publishing Ltd, 2003, s. 158-159. ISBN 0-85177-790-2. (ang.).