Safi (Maroko)

![]() | |
Państwo | |
---|---|
Region | |
Populacja (2004) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
46000 |
Tablice rejestracyjne |
54 |
Położenie na mapie Maroka ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Safi (arab. أسفي, Asfi; fr. Safi) – miasto w zachodnim Maroku, ośrodek administracyjny prowincji Safi w regionie Marrakesz-Safi, nad Oceanem Atlantyckim, ok. 344 tys. mieszkańców. Safi jest miastem portowym i jednym z ważniejszych ośrodków przemysłowych kraju. Słynie ponadto ze swoich rzemieślniczych tradycji: w jednej z dzielnic – Collines des Potiers – działają garncarnie, wyrabiające zielone kafle służące do budowy meczetów w całym Maroku, a także towary na eksport. Do zabytków Safi zaliczają się medyna i forteca Kasr al-Bahr.
Kasr al-Bahr[edytuj | edytuj kod]
Forteca Kasr al-Bahr wznosi się nad brzegiem oceanu. Wznieśli ją Portugalczycy podczas swojego krótkiego panowania w latach 1508–1541. W ciągu swojej historii budowla – oprócz celów obronnych – służyła także za dom zarządcy i więzienie. Zwiedzający mogą tu zobaczyć m.in. dawne cele więzienne, a także kilka ocalałych dział, służących dawniej Holendrom i Hiszpanom do obrony portu.
Medyna[edytuj | edytuj kod]
Wśród zabytków starej medyny znajdują się pozostałości innych portugalskich budowli. Zalicza się do nich prezbiterium niedokończonej Catédrale Portugaise oraz keszla – obronny gmach, wykorzystywany jeszcze przed 1990 rokiem jako więzienie, a obecnie mieszczący muzeum ceramiki. Do arabskich zabudowań należy natomiast brama Bab Szaba, zawija Hamidouch oraz grobowiec marabuta Bu Deba.
Dzielnica garncarzy[edytuj | edytuj kod]
W Safi przetrwały dawne tradycje garncarskie – ceramikę wyrabia się tradycyjnym sposobem, a piece opalane są najczęściej drewnem tamaryszkowym bez użycia prądu i gazu. Trafiający tu turyści mogą przyjrzeć się pracy garncarzy. Oprócz warsztatów znajduje się tu też ulica pełna sklepów i salonów z ceramiką.
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maroko. Przewodnik Pascala. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2006, s. 346–348.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Garncarz wykonujący tadżiny