Sami Frey
 Brigitte Bardot i Sami Frey w Saint-Tropez (1963) | |
| Imię i nazwisko |
Samuel Frey |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1937 |
| Zawód |
aktor |
| Lata aktywności |
od 1956 |
| Odznaczenia | |
| |
Samuel Frei[1], lepiej znany jako Sami Frey (ur. 13 października 1937 w Paryżu[2]) − francuski komik i aktor pochodzenia polsko-żydowskiego[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Jest synem żydowskich emigrantów z Polski[4]. Jego rodzice zmarli w obozie po deportacji przez nazistów w czasie II wojny światowej. Według słów Brigitte Bardot (której to podobno powiedział) w czasie akcji deportacyjnej został ukryty w koszu na bieliznę do prania. W rzeczywistości zawdzięcza swoje przetrwanie babci Chayi Wolf, u której się schronił podczas aresztowania matki. Opuścił Paryż z dziadkiem Chraïmem i obaj po wielu wędrówkach dotarli pod koniec 1943 do Rodez, gdzie mieszkał jego wujek Marcel Gassouk i ciotka Françoise Wolf. Pozostał tam aż do swojej pełnoletniości. Jako nastolatek rozpoczął studia na Cours Simon[5].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W wieku 18 lat pojawił się w pierwszym filmie Napoleon (1955) z Michèle Morgan, Marią Schell, Jeanem Marais, Serge Reggianim i Jeanem Gabinem. Rok potem Robert Hossein zaangażował go do niewielkiej roli w filmie Wybacz nasze winy (Pardonnez nos offenses, 1956)[6] u boku Mariny Vlady. Po występach w kilku sztukach, stał się rozpoznawalny dzięki roli Gilberta Telliera, kochanka Dominique Marceau (Brigitte Bardot) we francusko-włoskim dramacie Henriego-Georges’a Clouzota Prawda (La Vérité, 1960)[7]. Potem grał w filmach Rogera Vadima Siedem grzechów głównych (Les Sept péchés capitaux, 1961), Agnesa Vardy Cleo od piątej do siódmej (Cleo de 5 a 7, 1962) czy Jean-Luca Godarda Amatorski gang (Bande á part, 1964).
W latach 1966-1968 brał udział w wielu przedstawieniach wystawianych w Théâtre Antoine-Simone-Berriau przez Claude’a Régy i przyczynił się do objawienia we Francji współczesnego teatru angielskiego Harolda Pintera.
Za rolę francuskiego poety, dramaturga i teoretyka Antonina Artauda w dramacie W towarzystwie Antonina Artauda (En compagnie d’Antonin Artaud, 1993) otrzymał nagrodę Złotego Bayarda na festiwalu filmów francuskojęzycznych w Namur[8].
W 2015 roku, można go było zobaczyć w roli księdza de Hambye'a w filmie Marguerite i Julien (Marguerite et Julien) obok Jérémie'go Elkaïma, podczas części oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes[9].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1958: Niebezpieczne gry (Les Jeux dangereux) jako Arpia
- 1959: Nocny łowca (La nuit des traqués) jako Vicky
- 1960: Prawda (La Vérité) jako Gilbert Tellier
- 1961: Młodość na noc (Jeunesse de nuit/Gioventù di notte) jako
- 1961: Siedem grzechów głównych (Les Sept péchés capitaux) jako Kochanek (segment „Pycha”)
- 1962: Cleo od piątej do siódmej (Cleo de 5 a 7) jako Le croque-mort
- 1962: Thérèse Desqueyroux jako Jean Azevedo
- 1964: Amatorski gang (Bande á part) jako Franz
- 1964: Słabość umysłu (La Costanza della ragione) jako Bruno
- 1965: Kim jesteś, Polly Maggoo? (Qui êtes-vous, Polly Maggoo?) jako książę Igor
- 1966: Angelika i król (Angélique et le roy) jako Bachtiary Bey
- 1971: Małżonkowie roku drugiego (Les Maries de l'an deux) jako markiz de Geron
- 1972: Paulina 1880 jako Cirillo Pandolfini
- 1972: Cezar i Rozalia (César et Rosalie) jako David
- 1974: Słodki film (Sweet Movie) jako Macho
- 1982: Śmiertelny wyścig (Mortelle randonnée) jako Ralph Forbes
- 1984: Mała doboszka (The Little Drummer Girl) jako Khalil
- 1984: Relacje rodzinne (La vie de famille) jako Emmanuel
- 1986: Czarna wdowa (Black Widow) jako Paul Nuytten
- 1988: Kamień filozoficzny (L'Œuvre au noir) jako Prieur des Cordeliers
- 1988: Wojna i pamięć (War and Remembrance; miniserial) jako Avram Rabinovitz
- 1990: Afrykanka (L'Africana) jako Victor
- 1992: Głos (La Voix) jako Gilles
- 1994: W towarzystwie Antonina Artauda (En compagnie d’Antonin Artaud) jako Antonin Artaud
- 1994: Córka d’Artagnana (La Fille de d’Artagnan) jako Aramis
- 1995: Miłość małżeńska (L’Amour conjugal) jako Nathan Le Cerf
- 1996: Kłamcy (Les Menteurs) jako Marcus Dourmer
- 2000: Aktorzy (Les Acteurs) w roli samego siebie
- 2004: Anthony Zimmer jako Akerman
- 2006: Reżyser ceremonii ślubnych (Il Regista di matrimoni) jako Principe di Gravina
- 2008: Nuit de chien jako Barcala
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sami Frey. Listal. [dostęp 2015-08-12]. (ang.).
- ↑ Sami Frey (1937). ČSFD.cz. [dostęp 2015-08-12]. (cz.).
- ↑ French Actor Sami Frey. The Forward. [dostęp 2015-08-12]. (ang.).
- ↑ Sandra Brennan, Rovi: Sami Frey - Biography - Movies & TV. The New York Times. [dostęp 2015-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-04)]. (ang.).
- ↑ Sami Frey. AlloCiné. [dostęp 2015-08-12]. (fr.).
- ↑ Sami Frey (1937): Muses, Cinematic Men. The Red List. [dostęp 2015-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-22)]. (ang.).
- ↑ Sami Frey. French New Wave Actor. [dostęp 2015-08-12]. (ang.).
- ↑ Sami Frey. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-08-12]. (ang.).
- ↑ Sami Frey. Gala. [dostęp 2015-08-12]. (fr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sami Frey w bazie IMDb (ang.)
- Sami Frey w bazie Filmweb
- Sami Frey w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)