Robert Hossein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Hossein
Ilustracja
Robert Hossein (2013)
Imię i nazwisko

Robert Hosseinoff

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1927
Paryż

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 2020
Essey-lès-Nancy

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Marina Vlady
(1955–1959; rozwód)
Caroline Eliacheff
(1962–1975; rozwód)
Candice Patou
(1976–2020; jego śmierć)

Lata aktywności

1948–2019

Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Hossein, właśc. Robert Hosseinoff[1][2][3] (ur. 30 grudnia 1927[4] w Paryżu[5], zm. 31 grudnia 2020 w Essey-lès-Nancy[6][7]) – francuski aktor filmowy i teatralny, reżyser i scenarzysta[8].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Paryżu w rodzinie muzyków jako syn Anny Mincovschi[9], żydowskiej aktorki komediowej i pianistki z Kijowa[10][11] i Amina André Hosseina (1905–1983)[12], kompozytora i dyrygenta orkiestry perskiego pochodzenia. Uczęszczał do szkoły aktorskiej Vieux-Colombier i brał udział w warsztatach teatralnych, które prowadzili m.in.: René Simon, Tania Balachova i Jean Marchat. Pierwszym sukcesem scenicznym była sztuka Bandyci (Les Voyous). Mając 19 lat wyreżyserował spektakle: Doktor Jekyll i pan Hyde Roberta Louisa Stevensona, Nie ma orchidei dla panny Blandish Jamesa Hadleya Chase’a i L’homme traqué Francisa Caro. Spędził kilka lat jako aktor i reżyser w legendarnym Theatre Grand Guignol na Montmartre.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1948 trafił na ekran w filmie historycznym Sachy Guitry Kulawy diabeł (Le diable boiteux). Został zauważony dzięki roli Remiego Gruttera w dramacie kryminalnym Julesa Dassina Rififi (Du rififi chez les hommes, 1955). Jako reżyser filmowy zadebiutował dramatem Dranie idą do piekła (Les salauds vont en enfer, 1955) z Mariną Vlady. Następnie zagrał postać Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, 23-letniego byłego studenta prawa w ekranizacji powieści Fiodora Dostojewskiego Zbrodnia i kara (Crime et Châtiment, 1956) z udziałem Jeana Gabina, Mariny Vlady, Bernarda Bliera i Lino Ventury.

Grywał także w filmach reżyserowanych przez siebie, m.in. w dramacie Noc szpiegów (La Nuit des espions, 1959) z Mariną Vlady, dramacie Nieszczęśnicy (Les scélérats, 1960) z Michèle Morgan, spaghetti westernie Smak przemocy (Le goût de la violence, 1961) z Mario Adorfem i dramacie biograficznym Zabiłem Rasputina (J’ai tué Raspoutine, 1967) z Geraldine Chaplin. Wystąpił w komediodramacie Madame Sans-Gêne (1961) z Sophią Loren i melodramcie Rogera Vadima Odpoczynek wojownika (Le Repos du guerrier, 1962) u boku Brigitte Bardot[13], z którą po latach spotkał się na planie Gdyby Don Juan był kobietą (Don Juan, or If Don Juan Were a Woman, 1973).

Zasiadał w jury konkursu głównego na 16. MFF w Cannes (1963). W 1967 był członkiem jury na 5. MFF w Moskwie[14]. Jego ekranizacja powieści Wiktora Hugo Nędznicy (Les Misérables, 1982) została pokazana na MFF w Moskwie, gdzie zdobyła Nagrodę Specjalną[15].

Zyskał sympatię wśród widzów jako Joffrey De Peyrac – mąż tytułowej bohaterki granej przez Michele Mercier w filmach: Markiza Angelika (Angélique, marquise des anges, 1964), Angelika i król (Angelica and the King, 1966), Angelika wśród piratów (Indomptable Angélique, 1967) i Angelika i sułtan (Angélique et le Sultan, 1968).

W wyreżyserowanym przez siebie dramacie Wampir z Düsseldorfu (Le Vampire de Düsseldorf, 1965) wcielił się w autentyczną postać Petera Kürtena, który był jednym z najsłynniejszych seryjnych morderców międzywojennej Europy. W 1968 bez większego powodzenia zrealizował spaghetti western Une corde, un Colt... Dwa lata później w jego thrillerze Punkt kropli (Point de chute, 1970) gwiazdą był Johnny Hallyday.

W 1970 opuścił Paryż, aby prowadzić Théâtre Populaire de Reims. Po powrocie do stolicy Francji wielokrotnie triumfował na scenie, gdzie opracował oryginalną formę interakcji z publicznością w inscenizacjach: Pancernik Potiomkin (Le Cuirassé Potemkine, 1975), Notre-Dame de Paris', a nawet Danton i Robespierre (Danton et Robespierre, 1978), Zadzwoniłem do Marii Antoniny (Je m’appelais Marie-Antoinette, 1993), Ten, kto nie mówi (Celui qui a dit non, 1999)[16].

W melodramacie Zabronione kapłanom (Prêtres interdits, 1973) zagrał katolickiego księdza, który zakochuje się w 17-latce (Claude Jade miała wtedy 25 lat) i staje się komunistą.

W 1994 na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Policyjnych w Cognac zdobył nagrodę za rolę biznesmena Paula Haslansa w dramacie Sprawa (L’affaire) z udziałem F. Murraya Abrahama.

W 2003 zastąpił zmarłego aktora Jeana Yanne i odegrał rolę ministra spraw wewnętrznych w filmie San Antonio. Następnie wystąpił w roli zmarłego patriarchy w miniserialu wg powieści Agathy Christie Płytki grób rodziny (Petits meurtres en famille, 2006). Wcześniej można go było zobaczyć w operach mydlanych, takich jak Le Tour d’écrou (1974) czy Krucjata dziecięca (La Croisade des enfants, 1988). Jego powrót na duży ekran miał miejsce w 2007 roku z pierwszym thrillerem w reżyserii Sophie Marceau Kobieta z Deauville (La Disparue de Deauville).

Napisał dwie książki: La sentinelle aveugle (1978) i Nomade sans tribu. W 1987 roku opublikował swoje wspomnienia W akcie desperacji (En désespoir de cause).

W 2014 otrzymał nagrodę za całokształt twórczości im. Henriego Langlois.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

23 grudnia 1955 r. ożenił się z aktorką Mariną Vlady, z którą miał dwóch synów: Igora i Pierre’a[17]. Jednak w 1959 doszło do rozwodu[18]. W latach 1962–1975 jego drugą żoną była Caroline Eliacheff, z którą miał syna Nicolasa. W 1964 r. romansował z aktorką Marie-France Pisier. 28 czerwca 1976 r. poślubił Candice Patou, z którą miał syna Juliena[19].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Role Reżyser
1948 Wspomnienia nie są na sprzedaż (Les souvenirs ne sont pas à vendre) Robert Hennion
Kulawy diabeł/Diabeł w pudełku (Le diable boiteux) gość w bieli (niewymieniony w czołówce) Sacha Guitry
Oczami wspomnień (Aux yeux du souvenir) uczeń Simona (niewymieniony w czołówce) Jean Delannoy
1949 Maya świadek morderstwa (niewymieniony w czołówce) Raymond Bernard
1954 Quai des blondes Chemise Rose Paul Cadéac
1955 Rififi (Du rififi chez les hommes) Rémy Grutter Jules Dassin
Zbrodnia i kara (Crime et Châtiment) René Brunel Georges Lampin
Série noire Jo Pierre Foucaud
Les salauds vont en enfer Fred Robert Hossein
1957 Nie ma słońca w Wenecji (Sait-on jamais...) Sforzi Roger Vadim
Strzeż się dziewczyny (Méfiez-vous fillettes) Raven Yves Allégret
1959 Toi, le venin Pierre Menda Robert Hossein
Dranie (Les Scélérats) Jess Rooland Robert Hossein
Du rififi chez les femmes Marcel Point-Bleu Alex Joffé
Werdykt (La Sentence) Georges Jean Valère
Noc szpiegów (La Nuit des espions) Robert Hossein porucznik Lindorff
1960 Kanalie (Les Canailles) Ed Dawson Maurice Labro
1961 Zagrożenie (La Menace) Savary Gérard Oury
Madame Sans-Gêne François-Joseph Lefebvre Christian-Jaque
1962 Les Petits Matins Edouard Jacqueline Audry
Odpoczynek wojownika (Le Repos du guerrier) Renaud Sarti Roger Vadim
1963 Morderca (Le Meurtrier) Inspektor Corby Claude Autant-Lara
Występek i cnota (Vice and Virtue) Pułkownik SS Erik Schörndorf Roger Vadim
Gęsia skórka (Chair de poule) Daniel Boisset Julien Duvivier
1964 Banco à Bangkok pour OSS 117 Dr Sinn André Hunebelle
Les Yeux cernés Franz Robert Hossein
Markiza Angelika (Angélique, marquise des anges) Jeoffrey de Peyrac Bernard Borderie
Śmierć zabójcy (La Mort d’un tueur) Pierre Massa Robert Hossein
1965 Wampir z Düsseldorfu (Le Vampire de Düsseldorf) Peter Kürten Robert Hossein
Brudna gra (The Dirty Game) Pan Dupont Christian-Jaque i inni
Niewiarygodne przygody Marco Polo (La Fabuleuse Aventure de Marco Polo) Książę Nayam Denys de La Patellière i Noël Howard
Wózek dla wnuka (Le Tonnerre de Dieu) Marcel, morfolog Denys de La Patellière
1966 Kawaler de Maupin (Madamigella di Maupin) kapitan Alcibiade Mauro Bolognini
Angelika i król (Angelica and the King) Jeoffrey de Peyrac Bernard Borderie
Brigade antigangs Główny komisarz Le Goff Bernard Borderie
Druga prawda (La Seconde vérité) Adwokat Pierre Montaud Christian-Jaque
Długa droga (La Longue Marche) Carnot Alexandre Astruc
1967 Zabiłem Rasputina (J’ai tué Raspoutine) Serge Hukhotin Robert Hossein
Lamiel Valber Jean Aurel
Angelika wśród piratów (Indomptable Angélique) Jeoffrey de Peyrac Bernard Borderie
1968 Angelika i sułtan (Angélique et le Sultan) Jeoffrey de Peyrac Bernard Borderie
1969 Bitwa o El Alamein (La Battaglia di El Alamein) Erwin Rommel Giorgio Ferroni
Une corde, un Colt... Manuel Robert Hossein
Życie, miłość, śmierć (La Vie, l’Amour, la Mort) Robert Hossein Claude Lelouch
Szkarłatna dama (La Femme écarlate) Julien Auchard Jean Valère
Roku pańskiego (Nell’anno del Signore) Leonida Montanari Luigi Magni
Złodziej zbrodni (Le Voleur de crimes) Tian Nadine Trintignant
Pustynna bitwa (La Battaglia del deserto) Kapitan Curd Heinz Giorgio Ferroni
Maldonne Martin von Klaus Sergio Gobbi
1970 Czas wilków (Le Temps des loups) Dillinger Sergio Gobbi
1971 Lwi podział (La Part des lions) Maurice Ménard Jean Larriaga
Cenny łup (Le casse) Ralph Henri Verneuil
Sędzia (Le Juge) Czarny ptak Jean Girault
1972 Zbrodnia jest zbrodnią (Un meurtre est un meurtre) Jean Carouse Étienne Périer
Hellé Kleber Roger Vadim
1973 Gdyby Don Juan był kobietą (Don Juan, or If Don Juan Were a Woman) Louis Prévost Roger Vadim
Zabronione kapłanom (Prêtres interdits) Jean Rastaud Denys de La Patellière
1974 Strażnik (Le Protecteur) Arnaud Roger Hanin
1975 Le Faux-cul Kaminsky Roger Hanin
1981 Jedni i drudzy (Les Uns et les Autres) Simon Meyer / Robert Prat Claude Lelouch
Zawodowiec (Le Professionnel) Inspektor Rosen Georges Lautner
1982 Le Grand Pardon Manuel Carreras Alexandre Arcady
Nędznicy (Les Misérables) Robert Hossein
1983 Przyjęcie – niespodzianka (Surprise Party) Andre Auerbach Roger Vadim
1986 Kobieta i mężczyzna: 20 lat później (Un homme et une femme: Vingt ans déjà) Robert Hossein Claude Lelouch
Levi i Goliat (Lévy et Goliath) klient Goliata Gérard Oury
1995 Nędznicy (Les Misérables) mistrz ceremonii Claude Lelouch
1997 Maska z wosku (Le Masque de cire) Boris Volkoff Sergio Stivaletti
1999 Salon piękności Venus (Vénus beauté (institut)) Pilot Tonie Marshall
2004 San-Antonio Minister spraw wewnętrznych Tonie Marshall
2007 Kobieta z Deauville (La Disparue de Deauville) Antoine Bérangère Sophie Marceau
2009 Człowiek i jego pies (Un Homme et Son Chien) pracownik socjalny – cameo Francis Huster

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Robert Hossein – Biographie et filmographie. L’Internaute. [dostęp 2015-07-23]. (fr.).
  2. ↑ Robert Hossein – Biography – Movies & TV. The New York Times. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  3. ↑ Robert Hossein. ČSFD.cz. [dostęp 2015-07-23]. (cz.).
  4. ↑ Robert Hossein – Toute l’actu!. Pure People. [dostęp 2015-06-29]. (fr.).
  5. ↑ Robert Hossein – Carrefour. Radio Télévision Suisse. [dostęp 2015-07-23]. (czam.).
  6. ↑ Décès du comédien et metteur en scène Robert Hossein à l'âge de 93 ans. ladepeche.fr. [dostęp 2020-12-31]. (fr.).
  7. ↑ Mort de Robert Hossein à 93 ans des suites de la Covid-19. voici.fr. [dostęp 2020-12-31]. (fr.).
  8. ↑ Robert Hossein. Russie.net. [dostęp 2015-06-29]. (fr.).
  9. ↑ Robert Hossein et son fils le rabbin Aaron Eliacheff. Harissa. [dostęp 2015-06-29]. (fr.).
  10. ↑ Famous Ukrainians. Ukraine-insight. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
  11. ↑ Robert Hossein Pics – FamousFix.com. AllStarPics.Net. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  12. ↑ Robert Hossein – Cinémathèque française. bifi.fr. [dostęp 2015-07-23]. (fr.).
  13. ↑ Robert Hossein. All Movie Guide. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  14. ↑ 1967 :: Moscow International Film Festival. moscowfilmfestival.ru. [dostęp 2016-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-03)]. (ang.).
  15. ↑ 1983 :: Moscow International Film Festival. moscowfilmfestival.ru. [dostęp 2016-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-03)]. (ang.).
  16. ↑ Robert Hossein. AlloCiné. [dostęp 2015-07-23]. (fr.).
  17. ↑ Marina Vlady. Osobnosti.cz. [dostęp 2015-07-23]. (cz.).
  18. ↑ Marina Vlady and Robert Hossein – Who’s Dated Who?. FamousFix. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).
  19. ↑ Who is Robert Hossein dating?. FamousFix. [dostęp 2015-07-23]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Hossein&oldid=68951828”