Schiling
Schiling (Szyling) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu czerwonym toczenica srebrna, w której gałązka lipy z dwoma sękami i trzema listkami srebrnymi.
Klejnot: nad hełmem bez korony dwa skrzydła orle czerwone, na których godło.
Labry czerwone, podbite srebrem.
Powyższy opis pochodzi od Tadeusza Gajla. Józef Szymański przypisuje listkom barwę zieloną[2]. W artykule wyróżniamy wersję Gajla, ponieważ zgodna jest z zasadą alternacji.
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie nadany przez cesarza Maksymiliana I 10 maja 1507. W Polsce nadany Erazmowi i Jodokowi Schilingom, rajcom krakowskim oraz Krzysztofowi, Jerzemu i Fryderykowi Schiligom 29 czerwca 1543[2].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Ponieważ herb Schiling był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Schiling (Szyling).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 265. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Herb Schiling z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla