Przejdź do zawartości

Schiling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Schiling (Szyling) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu czerwonym toczenica srebrna, w której gałązka lipy z dwoma sękami i trzema listkami srebrnymi.

Klejnot: nad hełmem bez korony dwa skrzydła orle czerwone, na których godło.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Powyższy opis pochodzi od Tadeusza Gajla. Józef Szymański przypisuje listkom barwę zieloną[2]. W artykule wyróżniamy wersję Gajla, ponieważ zgodna jest z zasadą alternacji.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie nadany przez cesarza Maksymiliana I 10 maja 1507. W Polsce nadany Erazmowi i Jodokowi Schilingom, rajcom krakowskim oraz Krzysztofowi, Jerzemu i Fryderykowi Schiligom 29 czerwca 1543[2].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ herb Schiling był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Schiling (Szyling).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 265. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]