Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza w Pieninach
49°24′54″N 20°26′42″E/49,415000 20,445000 Schronisko ok. 1925 roku (NAC) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
495 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1907 |
| Data zamknięcia |
1938 |
| Właściciel |
Oddział Pieniński Towarzystwa Tatrzańskiego w Szczawnicy |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
| 49°24′54″N 20°26′42″E/49,415000 20,445000
| |
Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza w Pieninach – nieistniejące schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, położone w Pieninach na polanie Przechodki Małe, na lewym brzegu Dunajca.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Schronisko, a właściwie drewniana altana na kamiennej podmurówce, zostało wybudowane w 1907 przez Oddział Pieniński Towarzystwa Tatrzańskiego na działce zakupionej za kwotę 445 koron austro-węgierskich. Koszt budowy wyniósł 1340 koron. Dodatkowo właściciel Krościenka Stanisław Drohojowski podarował na rzecz budowy schroniska materiały warte 300 koron. Do schroniska prowadził szlak oznakowany biało-zielono, stroma ścieżka z Sokolicy. Uruchomiono również przewóz do schroniska im. Mikołaja Zyblikiewicza przez rzekę łodzią, która umocowana była na stalowej linie. Do wybuchu I wojny światowej obiekt pokryto papą oraz wyposażono w kuchenkę i stoliki.
W 1924 Kazimierz Sosnowski określił schronisko jako domek (...) bezpański i bezużyteczny. W latach 1925-1926 ks. Walenty Gadowski oznakował Skalną Perć – szlak turystyczny, wiodący od schroniska na Górę Zamkową.
W kolejnych latach obiekt był dzierżawiony przez Oddział PTT osobom prowadzącym w nim działalność gastronomiczną. W latach 30. XX wieku przemianowano go na Gospodę Pienińską. W 1938 władze Oddziału PTT musiały wybierać pomiędzy gruntownym remontem budynku a jego sprzedażą. Ostatecznie obiekt sprzedano na rzecz Pienińskiego Parku Narodowego za kwotę 2000 zł. Obiekt został rozebrany, co zbiegło się z ostateczną likwidacją Skalnej Perci.
Obecnie teren po schronisku jest niedostępny i porośnięty lasem. W Ośrodku Kultury Turystyki Górskiej PTTK w Pieninach, położonym nieopodal Schroniska PTTK „Orlica” eksponowany jest klucz do obiektu, jako jedyny materialny ślad po nim[1].
Oferta[edytuj | edytuj kod]
Schronisko posiadało dwie izby z bufetem, kuchnię i werandę. Oferowało posiłki i napoje w sezonie letnim. Nie prowadziło działalności noclegowej. W pierwszych latach działalności nieopodal obiektu urządzono kręgielnię.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ośrodki Kultury Turystyki Górskiej. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki. Bielsko-Biała: Wyd. "Logos" Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 125-129. ISBN 978-83-925599-5-5.
- Krościenko nad Dunajcem, Krościenko nad Dunajcem, Schronisko im. Henryka Sienkiewicza. fotopolska.eu. [dostęp 2017-01-06]. (pol.).
- Schronisko H. Sienkiewicza. wikimapia.org. [dostęp 2017-01-06]. (pol.).
- Schronisko im. Henryka Sienkiewicza w Krościenku nad Dunajcem w Pieninach. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2006-07-14]. (pol.).