Schronisko w Czarnej Skałce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko w Czarnej Skałce
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Wierzchowie, Czarna Skałka

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

5,5 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

383 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku południowemu zachodowi

Kod

J.Olk.I-04.65

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czarnej Skałce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czarnej Skałce”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czarnej Skałce”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czarnej Skałce”
Ziemia50°10′14″N 19°48′20″E/50,170472 19,805528
Strona internetowa

Schronisko w Czarnej Skałcejaskinia typu schronisko w orograficznie lewych zboczach Doliny Kluczwody[1] w granicach wsi Wierzchowie, w gminie Wielka Wieś w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[2]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Obiekt znajduje się w skale poniżej Mamutowej Skały, zaraz przy ścieżce wydeptanej przez uprawiających wspinaczkę skalną w Jaskini Mamutowej. Na Geoportalu[2] skała ta ma nazwę Poprzeczny Komin[2], w przewodniku wspinaczkowym Czarna Skałka[4], a na portalu wspinaczkowym Czarna Skała[5].

Schronisko znajduje się na zachodniej ścianie Czarnej Skałki, na wysokości kilku metrów nad ziemią. Jest to rura skalna o zagruzowanym końcu, w końcowej części przechodząca w mały kominek[1].

Schronisko jest pochodzenia krasowego. Powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych wskutek przepływu wód podziemnych. Brak nacieków. Namulisko jaskiniowe w pobliżu otworu składa się próchnicy zmieszanej z glebą, w głębi jest kamieniste. Początkowa część jest widna, głębsze partie są ciemne. Schronisko nie ma własnego mikroklimatu. Roślin brak, zwierząt nie zaobserwowano[1].

Otwór schroniska jest dobrze widoczny, ale po raz pierwszy schronisko opisał N. Sznobert w 2018 r.[1]

Otwór schroniska po lewej stronie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Adam Polonius, Norbert Sznober, Schronisko w Czarnej Skałce, Halina Grodzicka (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-25].
  2. a b c Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2022-03-25].
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  4. Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7.
  5. Baza topo portalu górskiego [online] [dostęp 2022-03-26].