Sergio Chiamparino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sergio Chiamparino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 września 1948
Moncalieri

Burmistrz Turynu
Okres

od 2001
do 2011

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Valentino Castellani

Następca

Piero Fassino

Sergio Chiamparino (ur. 1 września 1948 w Moncalieri[1]) – włoski polityk, działacz komunistyczny oraz związkowy, w latach 2001–2011 burmistrz Turynu, od 2014 do 2019 prezydent Piemontu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył nauki polityczne na Uniwersytecie Turyńskim. Zaangażował się w działalność partyjną w ramach Włoskiej Partii Komunistycznej, został etatowym pracownikiem PCI. W 1991 przystąpił do powołanego na bazie PCI nowego ugrupowania – Demokratycznej Partii Lewicy. Po kolejnych przekształceniach należał do Demokratów Lewicy, współtworząc z tym ugrupowaniem w 2007 Partię Demokratyczną[2].

Pełnił funkcję regionalnego sekretarza Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy (1989–1991) oraz prowincjalnego sekretarza PDS (1991–1995)[2]. W wyborach w 1996 uzyskał mandat poselski do Izby Deputowanych XIII kadencji, który wykonywał do 2001[1]. W latach 2001–2011 przez dwie kadencje sprawował urząd burmistrza Turynu[2]. W funkcjonującym w latach 2008–2009 opozycyjnym gabinecie cieni Waltera Veltorniego był wskazywany jako minister ds. reform[3].

W 2013 grupa działaczy PD związana z Matteo Renzim forsowała bez powodzenia jego kandydaturę na urząd prezydenta Włoch[4]. W 2014 Sergio Chiamparino wygrał wybory regionalne na urząd prezydenta Piemontu[5]. W 2019 nie uzyskał reelekcji na kolejną kadencję[6].

Odznaczony Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2007)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Sergio Chiamparino na stronie Izby Deputowanych XIII kadencji. [dostęp 2013-04-21]. (wł.).
  2. a b c Docenti. liberapiemonte.it. [dostęp 2013-04-21]. (wł.).
  3. Governo ombra, tutti i nomi. corriere.it, 9 maja 2008. [dostęp 2013-04-21]. (wł.).
  4. Chi è Sergio Chiamparino, possibile Presidente della Repubblica per Renzi e i renziani. supermoney.eu, 19 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-21]. (wł.).
  5. Amministrative 2014, in Piemonte e Abruzzo avanti il centrosinistra. liberoquotidiano.it, 26 maja 2014. [dostęp 2015-01-23]. (wł.).
  6. In Piemonte vince il centrodestra di Alberto Cirio e Chiamparino lascia. ilsole24ore.com, 28 maja 2019. [dostęp 2019-05-29]. (wł.).
  7. Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 2 czerwca 2007. [dostęp 2013-04-21]. (wł.).