Siedemnaście mgnień wiosny (powieść)

Siedemnaście mgnień wiosnu

Семнадцать мгновений весны

Autor	Julian Siemionow
Tematyka	II wojna światowa
Typ utworu	powieść
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	ZSRR
Język	rosyjski
Data wydania	1969 (pierwsze wydanie radzieckie)
Wydawca	w Polsce Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej
poprzednia Major Wicher następna Rozkaz: przeżyć

Siedemnaście mgnień wiosny (ros. Семнадцать мгновений весны) – ósma pod względem chronologicznym (pod względem publikacji trzecia) część stworzonego przez Juliana Siemionowa cyklu powieści poświęconych radzieckiemu agentowi Stirlitzowi.

Za sprawą serialu telewizyjnego z 1973 r. „Siedemnaście mgnień wiosny” stały się najbardziej znaną częścią cyklu.

Fabuła

Luty 1945. III Rzesza przegrywa wojnę na wszystkich frontach. Działający w Berlinie, jako SS-Standartenführer Max Otto von Stirlitz, pułkownik NKGB Maksym Isajew otrzymuje rozkaz odkrycia tożsamości jednego z wyższych przywódców Niemiec, który podjął tajne rokowania pokojowe z Zachodem. Niedługo potem, na skutek śmierci łącznika, telegrafisty oraz aresztowania żony drugiego z nich, agent „Justas” traci kontakt z Moskwą. W międzyczasie naczelnik Gestapo SS-Gruppenführer Heinrich Müller rozpoczyna śledztwo przeciwko Stirlitzowi w związku z jego działalnością w Krakowie...

Wydania polskie

W PRL wydawana była pięciokrotnie: po raz pierwszy w 1972 r., po raz ostatni w 1985 r. W 2016 r. na rynku pojawił się pierwszy polski audiobook „Siedemnastu mgnień wiosny”. Jednocześnie było to pierwsze polskie wydanie powieści po 1989 r.

Nawiązania historyczne

Inspiracją do napisania powieści były prowadzone na początku 1945 r. w Szwajcarii rozmowy SS-Ogruf Karla Wolffa, Najwyższego Dowódcy SS i Policji we Włoszech, z szefem OSS Allenem Dullesem.

Serial telewizyjny

Na początku lat 70. XX w. reżyser Tatiana Lioznowa przystąpiła do zekranizowania powieści w postaci dwunastoodcinkowego serialu telewizyjnego według scenariusza Juliana Siemionowa. Produkcja ta zyskała popularność nie tylko w Związku Radzieckim, ale w całym Bloku Wschodnim, a wygląd Stirlitza został na stałe powiązany z grający go Wiaczesławem Tichonowem.

Zobacz też

• Stirlitz
• Hans Kloss
• Baron von Goldring
• James Bond

Bibliografia

• Julian Siemionow, „Siedemnaście mgnień wiosny”, Warszawa 1972.