Sielsowiet Fanipol
sielsowiet | |
Sielsowiet (czerwony) na mapie rejonu dzierżyńskiego | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Siedziba | |
Populacja (2019) • liczba ludności |
|
Szczegółowy podział administracyjny | |
Liczba miejscowości |
33 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
53°44′N 27°18′E/53,733333 27,300000 |
Sielsowiet Fanipol (biał. Фаніпальскі сельсавет, Fanipalski sielsawiet; ros. Фанипольский сельсовет) – sielsowiet na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie dzierżyńskim, z siedzibą w Wiazyniu.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według spisu z 2009 sielsowiet Fanipol zamieszkiwało 3385 osób, w tym 2957 Białorusinów (87,36%), 248 Rosjan (7,33%), 58 Ukraińców (1,71%), 49 Polaków (1,45%), 6 Tatarów (0,18%), 6 Niemców (0,18%), 5 Czuwaszy (0,15%), 4 Ormian (0,12%), 9 osób innych narodowości i 43 osoby, które nie podały żadnej narodowości[2].
Do 2019 liczba ludności wzrosła do 4168 osób. Największymi miejscowościami były wówczas Czerkasy (741 mieszkańców), Hryczyno (592 mieszkańców), Wiazyń (406 mieszkańców), Chołmy (390 mieszkańców), Czernikowszczyzna (361 mieszkańców), Woukawiczy (277 mieszkańców) i Czeczyno (233 mieszkańców). Liczba ludności żadnej z pozostałych miejscowości nie przekraczała 150 osób[1].
Geografia i transport
[edytuj | edytuj kod]Sielsowiet położony jest na Wysoczyźnie Mińskiej, w wschodniej części rejonu dzierżyńskiego. Otacza miasto Fanipol. Największymi rzekami są Usa i Wiazynka.
Przez sielsowiet przebiegają linia kolejowa Moskwa – Mińsk – Brześć, droga magistralna M14 i droga republikańska R1, a jego granicą droga magistralna M1.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 30. XX w. sielsowiet Fanipol był polsowietem z autonomią dla ludności polskiej[3].
Miejscowości
[edytuj | edytuj kod]- agromiasteczka:
- wsie:
|
- chutor:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku. [dostęp 2024-04-30]. (ros. • biał.).
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года. [dostęp 2024-04-30]. (ros.).
- ↑ Józef Maroszek, Maria Maroszkówna: Przyszłość kultury Polaków na Kresach. Materiały z Konferencji Naukowej w Drohiczynie 1-3 maj 2000 poprzedzającej Kongres Kultury Polskiej 2000. Białystok, Drohiczyn: 2000, s. 32. ISBN 83-88433-45-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2024-04-30]. (ros. • biał.).