Witówka (obwód miński)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
1716 |
Kod pocztowy |
222750 |
Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
53°45′49″N 27°18′20″E/53,763611 27,305556 |
Witówka (biał. Вітаўка, Witauka; ros. Витовка, Witowka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie dzierżyńskim, w sielsowiecie Fanipol.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. położona była w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mińskim[1].
Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich, w okręgu mińskim, w powiecie mińskim.
W wyniku postanowień traktatu ryskiego znalazła się w granicach Związku Sowieckiego. W latach 1932-1937 w Polskim Rejonie Narodowym im. Feliksa Dzierżyńskiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Źródło[edytuj | edytuj kod]
Znajduje tu się źródło stanowiące cel pielgrzymek prawosławnych z Białorusi, Rosji, Ukrainy i Litwy. Wypływająca z niego woda ma przez cały rok temperaturę 9°C i uważana jest za leczniczą[2][3].
Nie jest znany okres od kiedy źródło jest celem pielgrzymek. W 1868, gdy na miejscu małej kaplicy wybudowano tu nową cerkiew, lecznicze właściwości wody były już szeroko znane. W latach 30. XX w. władze komunistyczne rozstrzelały tutejszego księdza, rozebrały cerkiew, spaliły przedmioty kulty, a źródło zalano betonem. Źródło jednak ponownie się przebyło, co uznano za potwierdzenie jego cudownych właściwości i rozpoczęło potajemne pielgrzymki[2].
Po upadku komunizmu przywrócono jawne funkcjonowanie źródła[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1872 Карта Шуберта. [dostęp 2024-04-20]. (ros.).
- ↑ a b c Вітаўская крыніца. [dostęp 2024-04-20]. (biał.).
- ↑ Вітаўская крыніца. [dostęp 2024-04-20]. (biał. • ros. • ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa WIG Raków. [dostęp 2024-04-20]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2024-04-20]. (ros. • biał.).