Sitno (Krępa Krajeńska)
| dawna wieś | |
 Sitno (jako Zietenfier) na mapie kolei leśnej sprzed 1945 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Strefa numeracyjna |
67 |
| Tablice rejestracyjne |
ZWA |
| SIMC | |
Położenie na mapie gminy Tuczno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałeckiego  | |
 53°11′24,3″N 16°01′59,4″E/53,190083 16,033167
| |
Sitno (niem. Zietenfier[1]) – dawna wieś w Polsce, obecnie w granicach administracyjnych wsi Krępa Krajeńska[2], w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Tuczno[3][4].
Sitno leżało na północnym brzegu jeziora Sitno, około 4 km na południowy zachód od Krępy Krajeńskiej[1]. Znajduje się tu miejsce postoju pojazdów Sitno[5]. Dawniej przez Sitno przebiegała kolej wąskotorowa do Krępy Krajeńskiej[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po II wojnie światowej Sitno należało do gromady Studnica, która znajdowała się przejściowo w efemerycznej gminie Studnica w powiecie choszczeńskim w Okręgu III Ziem Odzyskanych, lecz już w 1946 roku gminę tę przekształcono w gminę Barnimie w nowo utworzonym woj. szczecińskim[7]. Wschodnia część gminy Barnimie (a więc obszar gromady Studnica z Sitnem) stanowiła specyficzny wąski, długi klin województwa szczecińskiego (powstały z powodu przebiegu kolei wąskotorowej Dąbrowa–Krępa Krajeńska, łączącej poszczególne miejscowości gormady Studnica), wdzierający się w głąb województwa koszalińskiego na długości około 12 km[8]. Został on zlikwidowany w 1954 roku w związku z reformą administracyjną kraju jesienią 1954, wprowadzającą gromady w miejsce gmin, kiedy to dotychczasową gromadę Studnica rozparcelowano. Miejscowości Krępa Krajeńska i Sitno włączono do powiatu wałeckiego w woj. koszalińskim, gdzie – jako jeden zespół miejscowości – weszły w skład nowo utworzonej gromady Tuczno[9]. Tam przetrwały do kolejnej reformy administracyjnej, i od 1 stycznia 1973 należą do nowo powstałej gminy Tuczno w powiecie wałeckim[10]. W latach 1975–1998 administracyjnie należało do województwa pilskiego.
Po Sitnie nie zachowała się zabudowa; pozostał jedynie stary cmentarz Sitno, do którego wiedzie seria dojazdów pożarowych[11][12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zietenfier
- ↑ Sitno w Geoportalu (księgi wieczyste)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Miejsce postoju pojazdów SITNO
- ↑ Elżbieta Hołubczat, Dariusz Janicki, Drawieński Park Narodowy. Walory kulturowe, DPN, Drawno, 2013
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ S. Arsovski (2021). Poland: Administrative Map 1950
- ↑ Uchwała Nr 43/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady województwa koszalińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 23 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 27 listopada 1954 r., Nr. 17, Poz. 72, § 11)
- ↑ Uchwała Nr XXIII/77/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 9 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie koszalińskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie z dnia 20 grudnia 1972, Nr 13, Poz. 76)
- ↑ Stary cmentarz Sitno
- ↑ Sitno w Mapcarcie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
