Soay (St Kilda)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Soay
Soaigh
ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Wielka Brytania

Akwen

Ocean Atlantycki

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Hebrydów Zewnętrznych
Mapa konturowa Hebrydów Zewnętrznych, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Soay”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Soay”
Położenie na mapie Szkocji
Mapa konturowa Szkocji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Soay”
57,83111°N 8,63167°W/57,831111 -8,631667
Mapa wyspy
mapa St Kilda

Soay (gael. Soaigh) – niezamieszkana wyspa w archipelagu St Kilda na północy Oceanu Atlantyckiego. Wyspa wraz z całym archipelagiem jest częścią światowego dziedzictwa UNESCO oraz domem prymitywnej rasy owiec. To najbardziej wysunięta na zachód część Szkocji.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Soay leży ok. 64 km (40 mil) na północny zachód od North Uist, ok. 2 km (3,2 mili) na północny zachód od Hirty – największej wyspy archipelagu, od której oddzielona jest wąską cieśniną Sound of Soay. Wyspę otaczają dwie kolumny: Soay Stac (61 m) oraz Stac Biorach (73 m). W pobliżu znajduje się także Powierzchnia Soay wynosi 96,8 hektarów, najwyższym wzniesieniem jest Cnoc Glas wyrastający prosto z wody (378 m n.p.m.)[1]. Znajduje się tam także wybrzeże Gob Phursan[2].

Wyspa uformowana jest z brekcji gabro i dolerytów[3][4].

Wraz z resztą archipelagu Soay należy do National Trust for Scotland[3]. Najprawdopodobniej nigdy nie była zamieszkana. Ludzie z Hirty pojawiali się tu tylko na strzyżenie owiec[5].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Zdziczała wtórnie owca rasy Soay jest najbardziej prymitywnym z udomowionych w Europie zwierząt, niezmienionym od czasów neolitu. Na wyspie po raz pierwszy pojawiła się ok. 5000 p.n.e.[4], a zdaniem innych, z wikingami w IX lub X wieku n.e.[6] Obecnie zwierzęta te żyją na wolności również na Hircie.

Otaczające wyspę klify są doskonałym miejscem do gniazdowania dla morusów, fulmarów, nawałnikowatych, burzyków popielatych, alk, wydrzyków wielkich oraz nawałników dużych i maskonurów.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cnoc Glas (Soay) – Sub 2000 (Walkhighlands) [online], walkhighlands.co.uk [dostęp 2020-03-08].
  2. Gob Phursan, Na h-Eileanan an Iar – area information, map, walks and more [online], OS GetOutside [dostęp 2020-03-08] (ang.).
  3. a b Protected Areas and World Heritage – St Kilda. UN Environment Programme World Conservation Monitoring Centre. [dostęp 2008-10-06].
  4. a b Haswell-Smith, Hamish. (2004) The Scottish Islands. Edinburgh. Canongate.
  5. Soay Overview. Gazetteer for Scotland. [dostęp 2008-10-06].
  6. Aleksandra Postoła, Czarna owca krótko żyje [online], Dziennik.pl, 18 stycznia 2008 [dostęp 2008-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-20].