Sokolec (Góry Złote)
 Sokolec od południa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
558[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°25′52,93″N 16°47′05,26″E/50,431369 16,784794
| |
Sokolec 558 m n.p.m. – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Wschodnich, paśmie Gór Złotych.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie znajduje się w północno–zachodniej części Gór Złotych, na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego około 1,4 km na wschód od Przełęczy Kłodzkiej[2].
Kopulaste wzniesienie o zróżnicowanej rzeźbie i ukształtowaniu oraz dość stromych zboczach z wyrazistą prawie płaską powierzchnia szczytową. Wzniesienie od: południa, zachodu i północnego zachodu wyraźnie wydziela wykształcona dolina Ożarskiego Potoku[2]. Od bliźniaczego wzniesienia "Mały Sokolec" wyższego o 1 m, położonego ok. 500 m. po południowo-wschodniej stronie oddzielone jest niewielkim obniżeniem[2]. Cały masyw wzniesienia zbudowany jest z granitoidów masywu kłodzko-złotostockiego – sjenitów, łupków krystalicznych, łyszczykowych, piaskowców z licznymi domieszkami gnejsu, ortognejsu, granitu i porfiru[2]. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich[2]. Cała powierzchnia wzniesienia porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego z niewielką domieszką drzew liściastych[2]. Zbocza wzniesienia przecinają leśne drogi i ścieżki. U zachodniego podnóża wzniesienia, położona jest Przełęcz Kłodzka. Położenie wzniesienia, kształt oraz wyraźny szczyt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Wzniesienie jest najbardziej wysuniętym na zachód wzniesieniem Gór Złotych.
- Przez obniżenie między Podzamecką Kopą a Sokolcem w okresie zlodowacenia środkowopolskiego do wnętrza Kotliny Kłodzkiej od strony północno-zachodniej wtargnął lądolód. Jego ślady są dobrze widoczne, w postaci rozległej terasy kemowej[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Po zachodniej stronie w niewielkiej odległości od wzniesienia przebiega szlak turystyczny[4]:
niebieski, z Barda przez Przełęcz Kłodzką do Lądka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GeoLocator. [dostęp 2018-06-09].
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 205. ISBN 83-85773-01-0.
- ↑ Przewodnik: Ziemia Kłodzka, ISBN 83-89188-95-3 str.82
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-06-09].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-01-0.
- Mapa turystyczna, Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, skala 1:40 000, Wydawnictwo „Plan”, Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2.
- Waldemar Brygier, Przewodnik: Ziemia Kłodzka, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 83-89188-95-3.