Solbus C 9,5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Solbus C 9,5
Ilustracja
Autobus Solbus C9,5 z PKS Connex Sędziszów Małopolski.
Dane ogólne
Inne nazwy

Solbus LH 9,5
Solbus C 9,5 S

Producent

Solbus

Lata produkcji

lipiec 2002 - marzec 2007

Miejsce produkcji

 Polska, Solec Kujawski

Dane techniczne
Typy nadwozia

autobus dalekobieżny klasy midi

Układ drzwi

1-1-0

Liczba drzwi

2

Wysokość podłogi

800 mm

Szerokość drzwi

740 - 720 - 0 mm

Silniki

Iveco 8060.22 Euro 2
Iveco F4 AE 0682C Tector Euro 3

Moc silników

152 kW (207 KM)
176 kW (239 KM)

Skrzynia biegów

ZF S6-890

Liczba przełożeń

6

Długość

9520 mm

Szerokość

2525 mm

Wysokość

2950 mm
3100 mm (LH 9,5)

Masa własna

7350 kg (początkowo)

Masa całkowita

14000 kg

Rozstaw osi

4450 mm

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

61

Liczba miejsc siedzących

34
36-38 (LH 9,5)

Informacje dodatkowe
ABS

Tak

ASR

Tak

EBS

Nie

ESP

Nie

Klimatyzacja

Opcja

Solbus C 9,5, Solbus LH 9,5 − autobus międzymiastowy lokalny (C 9,5) lub turystyczny (LH 9,5) produkowany od lipca 2002 do marca 2007 przez Fabrykę Autobusów "Solbus" w Solcu Kujawskim na licencji czeskiej firmy SOR Libchavy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Solbus C 9,5 w barwach PKS Nowy Sącz

Do produkcji międzymiastowego modelu "Solbus C 9,5" zgodnie z umową licencyjną wykorzystywano podzespoły znanych światowych firm, sprowadzane za pośrednictwem firmy SOR Libchavy. Były to zwłaszcza silniki firmy Iveco oraz tylne zawieszenie ze sztywnym mostem napędowym ArvinMeritor U 167E.

Autobus posiada panoramiczną, jednoczęściową szybę przednią o dość dużym kącie nachylenia. Pochylona jest również ściana tylna. W układzie napędowym początkowo zastosowano wysokoprężny, 6-cylindrowy silnik Iveco 8060.22 Euro 2 z bezpośrednim wtryskiem paliwa, z turbodoładowaniem i chłodnicą powietrza doładowującego, o mocy 207 KM (152 kW) przy 2700 obr./min. i pojemności 5,861 dm³, usytuowany w pozycji leżącej na zwisie tylnym. Jego maksymalny moment obrotowy wynosił 660 Nm przy 1400 obr./min. Współpracował on z 6 stopniową, mechaniczną skrzynią biegów Iveco typu 2865.6. Samonośna konstrukcja "Solbusa C 9,5" wykonana jest ze stalowych profili zamkniętych o podwyższonej wytrzymałości. Wiele elementów poszycia zewnętrznego tj. dach, ściana przednia i tylna, luki bagażowe i zderzaki wykonanych jest z tworzyw sztucznych PWS wklejonych do szkieletu nadwozia. Boczne ściany wykonano z blachy ocynkowanej. Od III kwartału 2005 roku Solbus C9,5 produkowany był ze zmienioną ścianą przednią, zrywającą ze stylistyką jak w czeskim odpowiedniku.

Solbus C 9,5 od tyłu

"Solbus C 9,5" ma centralny układ smarowania. Poziom hałasu zewnętrznego nie przekracza 79 dB, a wewnętrznego - 78 dB. Zastosowano pneumatyczny układ hamulcowy z hamulcami tarczowymi na wszystkich osiach oraz systemy ABS i ASR firmy Wabco. Szyby wklejono do nadwozia. Ogrzewanie przestrzeni pasażerskiej zapewnia system wodny i dodatkowe, niezależne nagrzewnice firmy Eberspeacher lub Webasto. Wentylacja odbywa się dzięki lukom dachowym i uchylnym bocznym oknom oraz poprzez trzy elektryczne wyciągi. Przestrzeń bagażowa w "Solbusie C 9,5" wynosi 4,0 m³. Dodatkowo na wewnętrznych, siatkowych półkach mieści się ok. 0,9 m³ bagażu podręcznego. Przeprowadzane przez firmę Solbus modernizacje przyczyniły się do znacznego wzrostu masy własnej autobusu.

W 2005 r. "Solbus" wprowadził do sprzedaży bez licencji czeskiej firmy model turystyczny "Solbus LH 9,5", wzorowany na modelu "SOR LH 9,5". Konstrukcyjnie bazuje on na modelu "C 9,5". W latach 2005-2006 sprzedano w Polsce 13 sztuk tego modelu. Jego wprowadzenie stało się jednym z powodów wypowiedzenia 15 marca 2006 r. umowy licencyjnej na wszystkie modele firmy SOR Libchavy. Wypowiedzenie to weszło w życie po roku, czyli 31 marca 2007.

"Solbus LH 9,5" różni się od modelu podstawowego m.in. wyższym poziomem podłogi, a tym samych większą przestrzenią bagażową (5,6 m³) i wyższą o 15 cm wysokością autobusu. Zastosowano w nim nową ścianę przednią, w której zastosowano reflektory punktowe i wyeliminowano zbędne przetłoczenia. "Solbus LH 9,5" mieści na miejscach siedzących od 36 do 38 pasażerów, kierowcę i pilota. Dodatkowe dwa miejsca siedzące uzyskuje się, montując w wyjściu rozkładany fotel. Drugie drzwi, w zależności od życzenia klienta mogą się znajdować pomiędzy osiami lub na zwisie tylnym. W tym drugim wariancie zwiększa się kubatura przestrzeni bagażowej, przy zachowaniu identycznej liczby miejsc pasażerskich. Dolne segmenty kratownicy i szkieletu nadwozia "Solbusa LH 9,5" wykonano ze stali nierdzewnej, podobnie jak część elementów poszycia zewnętrznego, przymocowanego szkieletu metodą klejenia.

W styczniu 2002 roku, podczas spotkania PIGTSIS, zadebiutował Solbus LC 9,5 w wersji kombi. Prawdopodobnie nie wszedł on do produkcji seryjnej. Powstał również prototyp autobusu szkolnego ("gimbusa") oznaczonego Solbus C 9,5 S.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]