Joshua Pim: Różnice pomiędzy wersjami

{{{imię i nazwisko}}}
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1869 ; Bray
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1942 ; Dublin
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1887
Zakończenie kariery	1902
	Gra pojedyncza
Wimbledon	W (1893, 1894)
	Gra podwójna
Wimbledon	W (1890, 1893)

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:15, 13 lut 2018

Joshua Pim (ur. 20 maja 1869 w Bray, zm. 15 kwietnia 1942 w Dublinie) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu.

Pim był z wykształcenia lekarzem.

Kariera tenisowa

W 1890 roku zadebiutował w Wimbledonie. W 1891 roku Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z Wilfredem Baddeleyem^[1]. Do obrony tytułu w 1891 roku nie przystąpił chory Willoughby Hamilton, mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.

W latach 1891–1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 roku ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 roku to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach^[1]. W 1895 roku Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał Wilberforce’a Eavesa.

W 1890 roku Pim odniósł pierwsze z dwóch zwycięstwo w grze podwójnej, a dokonał tego z Frankiem Stokerem. Rok później przegrał w challenge round z braćmi Baddeleyami (Wilfredem i Herbertem), ale w 1893 roku ponownie triumfował ze Stokerem, po pokonaniu Harolda Barlowa i Ernesta Lewisa. W 1892 roku, razem z Haroldem Mahonym, Pim doszedł do finału turnieju pretendentów.

Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie lat 90. zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902 roku, kiedy niespodziewanie zajął miejsce Lawrence’a Doherty’ego w reprezentacji Wysp Brytyjskich w Pucharze Davisa, co było decyzją mocno krytykowaną. Pim przegrał oba swoje mecze, z Malcolmem Whitmanem i Williamem Larnedem, czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami^[1].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1891	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	4:6, 6:1, 5:7, 0:6
Finalista	2.	1892	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	6:4, 3:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca	1.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	3:6, 6:1, 6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	1894	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	10:8, 6:2, 8:6

Gra podwójna (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1890	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Ernest Lewis George Hillyard	6:0, 7:5, 6:4
Finalista	1.	1891	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Wilfred Baddeley Herbert Baddeley	1:6, 3:6, 6:1, 2:6
Zwycięzca	2.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Ernest Lewis Harold Barlow	4:6, 6:3, 6:1, 2:6, 6:0

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 41–51.

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-12] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-12] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-12] (ang.).
Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., T – jak tenis, JanJ. Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .

[CITEREFDutkowski1979Czempion_okresu_pionierskiego41–51-1] Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 41–51.

[1]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
  |miejsce śmierci      = [[Dublin]]
  |wzrost               =
- |masa_ciała =
+ |masa_ciała           =
  |gra                  = praworęczna, jednoręczny backhand
  |status profesjonalny = 1887
@@ Linia 35: / Linia 35: @@
 == Kariera tenisowa ==
-W 1891 roku Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z [[Wilfred Baddeley|Wilfredem Baddeleyem]]. Do obrony tytułu w 1891 roku nie przystąpił chory [[Willoughby Hamilton]], mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.
+W 1890 roku zadebiutował w [[Wimbledon]]ie. W 1891 roku Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z [[Wilfred Baddeley|Wilfredem Baddeleyem]]{{odn|Dutkowski|1979|loc=Czempion okresu pionierskiego|s=41–51}}. Do obrony tytułu w 1891 roku nie przystąpił chory [[Willoughby Hamilton]], mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.
-W latach 1891–1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 roku ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 roku to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach. W 1895 roku Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał [[Wilberforce Eaves|Wilberforce'a Eavesa]].
+W latach 1891–1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 roku ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 roku to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach{{odn|Dutkowski|1979|loc=Czempion okresu pionierskiego|s=41–51}}. W 1895 roku Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał [[Wilberforce Eaves|Wilberforce’a Eavesa]].
 W 1890 roku Pim odniósł pierwsze z dwóch zwycięstwo w grze podwójnej, a dokonał tego z [[Frank Stoker|Frankiem Stokerem]]. Rok później przegrał w challenge round z braćmi Baddeleyami (Wilfredem i [[Herbert Baddeley|Herbertem]]), ale w 1893 roku ponownie triumfował ze Stokerem, po pokonaniu [[Harold Barlow|Harolda Barlowa]] i [[Ernest Lewis|Ernesta Lewisa]]. W 1892 roku, razem z [[Harold Mahony|Haroldem Mahonym]], Pim doszedł do finału turnieju pretendentów.
-Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie [[lata 90. XIX wieku|lat 90.]] zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902 roku, kiedy niespodziewanie zajął miejsce [[Lawrence Doherty|Lawrence'a Doherty'ego]] w reprezentacji Wysp Brytyjskich w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]]. Pim przegrał oba swoje mecze, z [[Malcolm Whitman|Malcolmem Whitmanem]] i [[William Larned|Williamem Larnedem]], czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami.
+Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie lat 90. zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902 roku, kiedy niespodziewanie zajął miejsce [[Lawrence Doherty|Lawrence’a Doherty’ego]] w reprezentacji Wysp Brytyjskich w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], co było decyzją mocno krytykowaną. Pim przegrał oba swoje mecze, z [[Malcolm Whitman|Malcolmem Whitmanem]] i [[William Larned|Williamem Larnedem]], czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami{{odn|Dutkowski|1979|loc=Czempion okresu pionierskiego|s=41–51}}.
 === Finały w turniejach wielkoszlemowych ===
@@ Linia 58: / Linia 58: @@
 {{Turniej ATP/wiersz| Z | bg=Wielki Szlem | rodzaj=debel | nr=2. | data=1893 | turniej=Wimbledon 1893 | miasto=Wimbledon, Londyn | nawierzchnia=Trawiasta | partner={{flaga|GBR}} Frank Stoker | państwoprzec1=GBR | przec1=Ernest Lewis | państwoprzec2=GBR | przec2=[[Harold Barlow]] | wynik=4:6, 6:3, 6:1, 2:6, 6:0}}
 {{Turniej ATP/koniec}}
+== Przypisy ==
+{{Przypisy}}
 == Bibliografia ==
 * {{Profile tenisowe|m|data=12 listopada 2013}}
 * [[Bud Collins]], Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
-* [[Zbigniew Dutkowski]], T - jak tenis, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979
+* {{Cytuj |odn = tak |autor = [[Zbigniew Dutkowski]] |tytuł = T – jak tenis |redaktor = Jan Lis |wydanie = I |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] |data = 1979}}
 {{Triumfatorzy Wimbledonu w grze pojedynczej (XIX wiek)}}

1887–1880	1877: Spencer Gore 1878: Frank Hadow 1879: John Hartley 1880: John Hartley
1881–1890	1881: William Renshaw 1882: William Renshaw 1883: William Renshaw 1884: William Renshaw 1885: William Renshaw 1886: William Renshaw 1887: Herbert Lawford 1888: Ernest Renshaw 1889: William Renshaw 1890: Willoughby Hamilton
1891–1900	1891: Wilfred Baddeley 1892: Wilfred Baddeley 1893: Joshua Pim 1894: Joshua Pim 1895: Wilfred Baddeley 1896: Harold Mahony 1897: Reginald Doherty 1898: Reginald Doherty 1899: Reginald Doherty 1900: Reginald Doherty

1884–1890	1884: W. Renshaw / E. Renshaw 1885: W. Renshaw / E. Renshaw 1886: W. Renshaw / E. Renshaw 1887: Wilberforce / Bowes-Lyon 1888: W. Renshaw / E. Renshaw 1889: W. Renshaw / E. Renshaw 1890: Pim / Stoker
1891–1900	1891: W. Baddeley / H. Baddeley 1892: Lewis / Barlow 1893: Pim / Stoker 1894: W. Baddeley / H. Baddeley 1895: W. Baddeley / H. Baddeley 1896: W. Baddeley / H. Baddeley 1897: R. Doherty / L. Doherty 1898: R. Doherty / L. Doherty 1899: R. Doherty / L. Doherty 1900: R. Doherty / L. Doherty