Złożenie funkcji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
TXiKiBoT (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ja:写像の合成
KamikazeBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ar:تراكب دالة
Linia 48: Linia 48:
[[Kategoria:Działania dwuargumentowe]]
[[Kategoria:Działania dwuargumentowe]]


[[ar:تراكب دالة]]
[[bs:Kompozicija funkcija]]
[[bs:Kompozicija funkcija]]
[[ca:Composició funcional]]
[[ca:Composició funcional]]

Wersja z 18:36, 1 sie 2010

Złożenie (superpozycja) funkcjifunkcja zwracająca wartość pewnej funkcji w punkcie zadanym za pomocą innej.

Definicja

Niech oraz będą dowolnymi funkcjami. Ich złożeniem nazywamy funkcję taką, że:

.

Funkcje oraz nazywa się funkcjami składanymi, zaś nosi również nazwę funkcji złożonej.

Składanie dwóch funkcji można traktować jako operator dwuargumentowy, oznaczany . Dla powyższych funkcji

,

zatem

.

Własności

Łączność operatora składania oznacza, że , czyli złożenie funkcji nie zależy od kolejności obliczania kolejnych złożeń. Stąd uprawniony jest zapis .

Z istnienia złożenia nie wynika istnienie . Jest to możliwe wtedy, gdy zbiór jest tożsamy z . Mamy wówczas , w takim przypadku na ogół różni się od funkcji .

Przykład

Niech i . Wtedy

, natomiast
.

Widać, iż jest inna niż .

Struktura grupy

 Osobny artykuł: grupa permutacji.

Operacja składania funkcji jest jednym z najważniejszych działań na funkcjach: na wielu interesujących matematyków zbiorach funkcji w naturalny sposób określa ona strukturę półgrupy lub grupy.

Przykład

  • , czyli grupa symetryczna danego zbioru , oznaczana również przez albo , czyli grupa wszystkich bijekcji .
  • Zbiór wszystkich odwzorowań jest półgrupa, a nawet monoidem, w którym rolę elementu neutralnego pełni odwzorowanie tożsamościowe.

Składanie funkcji samej ze sobą

Jeżeli , to można wykonać złożenie samą ze sobą – otrzymaną funkcję oznacza się zazwyczaj . Analogicznie, itd. Takie wielokrotne składanie nazywa się iteracją.

Dodatkowo funkcję , dla której nazywamy inwolucją.

Tradycyjnie jest czasami rozumiane w inny sposób: mianowicie jako zwykły iloczyn funkcji (lub iloczyn punktowy), czyli . W szczególności umowa ta dotyczy funkcji trygonometrycznych, np. we wzorze: zapis oznacza właśnie . Zaleca się zapis nawiasowy, jednak zapis bez nawiasów nie prowadzi zwykle do nieporozumień.

Zobacz też